هر کدام از دستور جلسات یک نقطه تفکر است

هشتمین جلسه از دوره اول کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ شعبه گلمکان با استادی راهنمای محترم مسافر ابولفضل و نگهبانی مسافریاسر و دبیری مسافر علی با دستور جلسه «وادی دوازدهم و تاثیر ان روی من» در تاریخ 1403/11/2ساعت ۱۶ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد
سلام دوستان من ابوالفضل هستم، یک مسافر. ابتدا از نگهبان عزیز وجناب آقای مهندس تشکر می‌کنم که این بستر را فراهم کردند تا در خدمت شما عزیزان باشیم، جلسه‌ای خوب برگزار کنیم و آموزش بگیریم. به هر حال اینجا بچه‌های گلمکان و زالپارس حضور دارند، چهره‌هایی بسیار نورانی که ان‌شاءالله در آینده نیز نورانی‌تر خواهند بود.
از نظر من، دستور جلسات یک نقطه تفکر است و وادی دوازدهم در آخر امر، امر اول اجرا می شوددر ابتدا ممکن است درک این مطلب سخت باشداما بعد از کمی مطالعه متوجه می شویم که فهم آن بسیار دشوارتر خواهد بود. این وادی درباره خواسته‌ها صحبت می‌کند. به هر حال، تمام موجودات، حتی نباتات و جمادات، خواسته‌هایی دارند. ما در هر جایگاهی که هستیم، این جایگاه عین عدالت است و نتیجه تصمیمات ماست.
اهمیت خواسته‌ها
از نظر من، اولین سوال این است که ما چه می‌خواهیم. این موضوع برای یک سفر اولی بسیار مهم است که بداند چه می‌خواهد. دانستن این‌که چه می‌خواهیم، در ادامه مسیر بسیار کمک‌کننده خواهد بود. خواسته هر کسی مانند اثر انگشت، متفاوت است. ممکن است کسی این خواسته را داشته باشد که فقط مدتی برای کاهش فشار خانواده در کنگره بماند و بعد از آن دوباره مصرف‌کننده شود. قطعاً چنین شخصی به نتیجه مطلوب کنگره نخواهد رسید. شاید در مقطعی به خواسته‌اش برسد، اما این خواسته ماندگار نخواهد بود.
خود من که سال‌ها تریاک مصرف می‌کردم، به جایی رسیدم که دیگر مصرف برایم لذتی نداشت. ترک می‌کردم تا دوباره آن لذت را احساس کنم. ممکن است کسی به خاطر گران شدن مواد تصمیم به ترک بگیرد. اما اگر خواسته‌اش درست نباشد، یعنی صرفاً به خاطر فشار خانواده، گران شدن مواد یا گرفتن جواز کسب و غیره اقدام به ترک کند، به نتیجه پایدار نخواهد رسید.گاهی پیش می‌آید که نمی‌دانیم چه می‌خواهیم یا چگونه باید بخواهیم. آیه "ادعونی استجب لکم" می‌گوید که «مرا بخوانید تا شما را اجابت کنم». گاهی حتی نمی‌دانیم چگونه باید بخواهیم، خواسته ما باید رسیدن به تعادل باشد. در پیام سفر اول، خواسته یعنی فرمان یا دستور.

فرمان‌برداری و علاقه‌مندی
من ابتدا باید فرمان‌بردار باشم. فرمان چیست؟ فرمان این است که «به آنچه علاقه داری مشغول باش». درمان امری اجباری نیست. راهنما نمی‌تواند به شما بگوید که مثلاً ساعت ۶ صبح حتماً بیدار شوید. فرمان اول این است که به آنچه علاقه داری مشغول باشی.
می‌گویند: به آنچه علاقه داری مشغول باش. این نکته بسیار مهم است. برخی افراد می‌گویند که من کنگره را خیلی دوست دارم یا پدرم را خیلی دوست دارم. اما وقتی از او می‌پرسیم چند وقت است که پدرت را ندیده‌ای، می‌گوید یک ماه. یا اگر بپرسیم توی این مدت چند بار با او تماس گرفته‌ای، می‌گوید دوبار. این نشان می‌دهد که فرد به آنچه واقعاً علاقه دارد مشغول نیست.
اهمیت دانستن خواسته‌ها
من قول می‌دهم اگر بدانیم چه می‌خواهیم، مشکلاتمان حل خواهد شد. به یاد دارم که در ابتدای ورودم به کنگره، خواسته راهنما شدن را نداشتم، اما امروز ۴ سال است که راهنما هستم. بنابراین نگران نباشید؛ اول بدانید چه می‌خواهید و چگونه می‌خواهید، و به آنچه علاقه دارید مشغول باشید. مطمئن باشید این آموزش‌ها به شما کمک خواهد کرد تا به هدف خود برسید.

گروه سایت گلمکان
مرزبان خبری : مسافر محمد لژیون یکم
ویراستار: مسافر وحید لژیون یکم
عکاس: مسافر سعید لژیون دوم
تنظیم برای سایت: مسافر وحید لژیون یکم