سیزدهمین جلسه از دوره سیزدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰، روزهای سه‌شنبه، نمایندگی قائم‌شهر، با استادی مسافر مرتضی، نگهبانی مسافر عادل و دبیری مسافر سیاوش با دستور جلسه «وادی دوازدهم و تاثیر آن روی من» در تاریخ 2 بهمن ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.
خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان مرتضی هستم مسافر.
خداوند را شاکرم که در مسیر کنگره و درجمع صمیمی شما هستم، امیدوارم باشم و دین خودم را ادا کنم. دستور جلسه وادی دوازدهم و تاثیر آن روی من.
کلمه وادی در ابتدا مفهومی برای من نداشت از راهنمای تازه واردین پرسیدم گفت، عجله نکن متوجه میشوی. از روی وادیها عکس گرفتم تا ببینم چه هست؟ خواسته در من ایجاد شد که راهنمای عزیزم گفت هر بار وادیها را میخوانی برداشت متفاوتی خواهی داشت. در آخر امر، امر اول اجرا میشود بستگی به خواسته من دارد، آیا خواهان رهایی و درمان هستم؟ در ابتدا شاید شرایط دشوار باشد اما جایگزینی مواد هست مانند سقوط آزادِ بعضی ساختارها نیست که عذاب آور باشد.
باید گوش به فرمان باشیم تا به خواسته خود که همان امر اول است برسیم. باید در کارگاه آموزشی و لژیون حضور داشته باشیم تا از تاریکیها رها شویم. اگر می خواهیم گندم بکاریم باید زمین را آماده کنیم، بذر بکاریم، آبیاری کنیم، علفهای هرز را از بین ببریم تا به نتیجه برسیم. منِ مرتضی در سفر اول اگر گوش به فرمان نباشم افکار و اندیشه های منفی همان علفهای هرز گندمزار هستند.
جناب مهندس توسط سی دی ها تمامی مشکلات و حل آنها را به ما می گویند. یک عقاب روزی در درون تخم و در تاریکی بود. پس از مدتی از تخم بیرون آمد و شروع به زندگی کرد و با گرفتن آموزش پرواز را آموخت و امروز به اوج می رود. پس اگر قرار است به امر اول خود برسیم باید وادی ها را از همان وادی اول که با تفکر ساختارها آغاز می شود تا پیدا کردن نقطه تحمل و رسیدن به وادی عشق و محبت کاربردی کنیم تا بعد از ده الی یازده ماه که به رهایی رسیدیم بتوانیم آزاد زندگی کنیم و شاد باشیم.
ممنونم که با سکوتتان به حرفهای من گوش کردید.
تقدیر از دنور مرزبان محترم مسافر امیر حسین
تنظیم: مسافر علیرضا، لژیون یکم
عکاس: مسافر عباس، لژیون چهارم
ارسال: مسافر کاوه، لژیون یکم
- تعداد بازدید از این مطلب :
118