کتاب عشق، چهارده وادی برای رسیدن به خود، راه و روش درست زندگی کردن را به ما می‌آموزد. ابتدای وادی دوازدهم به ما می‌گوید: «در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود.» از این وادی این‌گونه برداشت می‌شود، که امراول یا هدف اول ما برای رسیدن به خواسته خودمان است و باید حرکت کنیم، تا در نهایت به آن دست یابیم. در هر کاری اول باید حرکت کرد، تا به خواسته خود برسیم و در آخر همان کار به‌دست می‌آید. برای مثال با کاشتن یک دانه، باید پارامترها و الزامات زیادی را پشت سر بگذاریم و این نیازمند زمان است. همچنین زمین باید آماده شود، برای کاشت و مراقبت و آبیاری کردن. مدتی زمان نیاز دارد، تا این محصول به برداشت برسد؛ مثلاً هفت یا هشت ماه طول می‌کشد که گندم به‌دست بیاید، یا یک دانه گردو که ما در خاک پنهان می‌کنیم، باید از آن مراقبت شود، تا حیوانی آن نهال کوچک را نخورد. بعد از مراقبت‌های زیاد و چندین سال، به درخت گردو تبدیل می‌شود و به ثمر می‌رسد و سالی چندین هزار گردو به ما می‌دهد. به‌عبارتی امر اول ما، در آخر اجرا می‌شود.
در کنگره۶۰ نیز همین‌طور است. امر اول یا هدف اول و خواسته یک مسافر برای درمان اعتیاد و رسیدن به تعادل است. این امر در آخر به دست می‌آید، یعنی با روش DST بر روی سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی کار می‌کنیم. زمانی مسافر به امر اول خود دست می‌یابد، که به تعادل برسد و این امر نیاز به زمان دارد. در این روش حداقل ده ماه زمان لازم است، تا به حال خوش برسد و به هدف و خواسته خود، که همان رهایی است دست یابد. برای رسیدن به هدف، باید سعی و تلاش نماید تا در نهایت امر اول اجرا شود.
برای ایجاد تغییرات در زندگی، باید زمان بگذرد. مسافران به یک‌باره مصرف‌کننده نشده‌اند، که بتوانند سریع خود را تغییر دهند. ما نیز با تخریب‌هایی که داشتیم، نمی‌توانیم یک روزه خود را تغییر دهیم؛ بلکه برای تغییرات، باید دانایی خود را بالا ببریم و شناخت و معرفت لازم را به دست آوریم، تا بتوانیم به حال خوش دست پیدا کنیم. هیچ راهی برای حذف زمان وجود ندارد؛ مگر این‌که از زمان خارج شویم. برای رسیدن به آخر امر، باید از مراحل تغییر و تبدیل عبور کنیم، تا به مرحله نتیجه یا ترخیص برسیم. البته در این زمینه سه نیروی القا، احیا و تحرک وجود دارند، تا با کمک آن‌ها به نتیجه دلخواه برسیم. خداوند به همه انسان‌ها قدرت اختیار داده است و ما می‌توانیم با استفاده از آن، هر کاری را انجام دهیم. این ویژگی انسانی است، که بسیار راحت می‌تواند با اختیاری که دارد، از دل تاریکی‌ها عبور کند و به روشنایی برسد و همه‌چیز و همه‌جا را روشن ببیند. اگر مسافر ما در کنگره سفر خود را درست انجام داد، به حال خوش می‌رسد؛ اما اگر درست راه خود را طی نکند، آن حال خوش را تجربه نمی‌کند. ما همسفران نیز با تخریب‌های زیادی وارد کنگره شده‌ایم و ان‌شاالله با گرفتن آموزش صحیح، بتوانیم از این گذرگاه سخت عبور کنیم و به سعادت و خوشبختی دست پیدا کنیم.
نویسنده: همسفر ملیحه رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیونسوم)
ویرایش: همسفر آرزو رهجوی راهنما همسفر عاطفه (لژیونسوم)
ارسال : همسفر مرضیه دبیر سایت
همسفران نمایندگی بیرجند
- تعداد بازدید از این مطلب :
45