این وادی، مسئله زمان را یک معجزه می‌داند

دهمین جلسه از دوره نهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی گوجان به استادی همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر زهره با دستور جلسه «وادی دوازدهم (در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود) و تاثیر آن روی من» روز دوشنبه ۱ بهمن‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۵:۰۰ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
در وادی دوازدهم، وقتی عنوان وادی بیان می‌شود، ساکنین می‌پرسند: «مفهوم در آخر امر؛ امر اول، اجرا می‌شود، چیست؟» برای خود من هم در اوایل ورود به کنگره این جمله بسیار سنگین بود. که جانشین بیان می‌کند در زمین، برای رسیدن به اهداف، بایستی زمان را در نظر بگیریم. مسئله‌ای که حائز اهمیت است، بُعد زمین است که در  این بُعد مسئله زمان وجود دارد و خداوند این منت را بر سر ما گذاشته تا در این جهان خاکی زندگی کنیم و لذت آن را ببریم؛ البته اگر قدر آن را بدانیم و با پرداختن به ارزش‌ها زمان پیش رو را هدر ندهیم؛ چراکه باید بدانیم، مهم‌ترین اسراف؛ اسراف عمر است. در این وادی مسئله زمان را یک معجزه می‌داند و می‌گوید، باید زمان سپری شود تا تغییرات صورت گیرد، سپس فرد تبدیل و در نهایت ترخیص شود تا به آخر امر که همان چیزی است که قدرت مطلق، برای آن خواسته، انسان را روی کره خاکی قرار داد، برسد که رسیدن به فرمان فکر و عقل است.

حالا زمانی که یک انسان هدف را مشخص می‌کند و خواستار تغییر و تبدیل است، نیروهای القاء، احیا و تحرک هم به کمک او می‌آیند و می‌تواند صدای پای استاد را بشنود؛ اینجاست که سند حقانیت خدا رو می‌شود که می‌گوید: «قطعا بعد از هر سختی آسانی است.» وادی دوازدهم؛ درباره فلسفه خلقت انسان صحبت می‌کند که انسان ابتد در بهشت زندگی می‌کرده است؛ سپس به جهان خاکی فرستاده شده؛ پس ما موجودات خاکی نیستیم که به بهشت برویم ما موجودات بهشتی هستیم که به جهان خاکی فرستاده شده‌ایم و خداوند، قدرت اختیار را در وجود ما قرار داد و ما را در قالب جسم خاکی به وجود آورد. طبق آموزش‌هایی که در کنگره دیده‌ایم، می‌گوید: من بارها به این دنیا می‌آیم، می‌میرم و دوباره به این جهان برمی‌‌گردم تا نهایتاً به تکامل برسم؛ مثل یک کرم که به دور خود پیله می‌تند تا تبدیل به یک پروانه شود، یک انسان هم با مردن و پیچیده شدن کفن به دورش، آخر این امر صورت می‌گیرد و امر دیگر برای او آغاز می‌گردد.

همه افرادی که وارد کنگره می‌شوند، اولین خواسته آن‌ها یا همان امر اولشان رهایی از اسارت اعتیاد است. این خواسته؛ مثل بذری است که کاشته می‌شود، زمان می‌برد تا این بذر رشد کند، شکوفا شود و به ثمر بنشیند. آقای مهندس حسین دژاکام همیشه می‌فرماید: «از طبیعت الگوبرداری کنید.» ما با دیدن بسیاری از عوامل طبیعی می‌توانیم، این وادی را برای خودمان باز کنیم؛ مثل زنی که باردار می‌شود، باید نطفه‌ای که در وجود یک زن شکل می‌گیرد، ۹ ماه مراحل رشد خودش را طی کند تا یک نوزاد کامل به دنیا بیاید؛ اگر این زن بگوید که من هر روز مقدار بیشتری غذا می‌خورم تا زودتر بچه‌ام رشد کند و او را زودتر به دنیا بیاورم، آیا امکان پذیر است؟ اینجاست که مسئله زمان مطرح می‌شود و این وادی به ما می‌فهماند که در هر کاری باید زمان را در نظر بگیریم. از قدیم گفته‌اند؛ عجله کار شیطان است؛ یعنی یک کار ضد ارزشی است، ما با این کار نقض فرمان می‌کنیم. تا مسئله زمان مطرح می‌شود، ناخودآگاه انسان به یاد صبر کردن می‌افتد؛ صبر کردن و زمان، رابطه تنگاتنگ دارد.

همان‌طور که در وادی پنجم مسئله صبر مطرح می‌شود، بیان می‌کند که صبر؛ یعنی پشت سر گذاشتن یا طی کردن و یا تحمل زمان همراه با تلاش و کوشش لازم برای رسیدن به اهداف تعیین شده. که گاهی اوقات این صبر کردن بسیار سخت و طاقت فرسا است؛ ولی در نهایت باید آن را یاد بگیریم به خاطر اینکه بتوانیم در آرامش بیشتری زندگی کنیم و این را بدانیم که بعد از صبر نوبت پیروزی است که در کنگره پس از ۱۰ یا ۱۱ ماه صبر و گذراندن زمان، پایان سیاهی اعتیاد است و صبح سفید طلوع می‌کند. در آخر وادی هم درباره کاشتن درخت‌ صحبت می‌شود که بیان می‌کند، درخت بکارید از هر نوع که باشد تا شاید ذره‌ایی از فرمان در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود را رویت کنید. شاید اینجا درخت‌هایی که کاشته‌ایم؛ اشاره‌ایی دارد به اعمالی که انجام داده‌ایم چه مثبت و چه منفی باید منتظر برداشت آن‌ها باشیم، دارد.

مرزبان کشیک: همسفر مریم و مسافر علیار
رابط خبری و تایپ: راهنمای تازه واردین همسفر شهناز
عکاس: مرزبان خبری همسفر سمیه،
ویراستاری: راهنما همسفر معصومه، دبیر اول سایت
ارسال: همسفر فاطمه، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گوجان