ترازوی خدمت دو کفّه دارد

چهاردهمین جلسه از دوره چهارم جلسات لژیون سردار همسفران نمایندگی دلیجان با استادی مرزبان همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر سعیده و دبیری موقت راهنما همسفر پریسا، با دستورجلسه « کمک من به کنگره و کمک کنگره به من» روز چهارشنبه ۲۸ دی‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶:۰۰ آغاز به کار کرد. 

خلاصه سخنان استاد:

از مرزبان محترم خانم مینا و ایجنت محترم خانم الهام عزیز تشکر می‌کنم که به من این فرصت را دادند که در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. این دستورجلسه بسیار زیبا است و مرتبط با لژیون سردار می‌باشد. دستورجلسه « کمک من به کنگره و کمک کنگره به من » مانند دو کفّه‌ی ترازو می‌باشد که کنار هم می‌مانند، اگر یک کفه نباشد کفه دیگر نمی‌تواند کار خود را انجام دهد مانند بازی الّکلنگ می‌باشد که اگر یک سمت الکلنگ نباشد تو از بازی لذت نخواهی برد. باید ببینیم قبل از اینکه وارد کنگره بشویم کجاها رفته بودیم و به چه کارهایی دست زده‌ایم تا به این آرامش برسیم! به هر سازمان و کلینیکی که مخصوص ترک است رفتیم، اگر هر اتفاقی می‌افتاد مخفیانه آن را می‌گذراندیم و درمانی را که اینجا پیدا کردیم در جاهای دیگر پیدا نمی‌کردیم، حال خوشی را که در کنگره پیدا کردیم در جای دیگر پیدا نمی‌کردیم و من خودم چه بسیار کارهایی را انجام دادم که مسافرم به رهایی برسد ولی این اتفاق نمی‌افتاد و فقط در کنگره این اتفاق می‌افتد که به حال خوش برسیم. اگر بخواهم بگویم من چه کمکی به کنگره کردم باز هم نمی‌توانم چیزی بگویم. چهارشنبه که آقای مهندس که خود بنیانگذار کنگره هستندکه چقدر خدمت کردند و کتاب و مقاله نوشتند و به کنگره خدمت کردند فرمودند خدمت‌هایی که کنگره به من کرد در مقابل خدمت‌های من صفر و هیچ است و اینکه نه فقط فکر کنیم چه خدمتی به کنگره کردم در زندگی روزمره ما هم همینطور هست. وقتی به کسی محبت می‌کنیم می‌خواهیم که آن محبت دو برابرش به زندگی ما برگردد، اگر به کسی عشق ورزیدیم و محبت کردیم دوست داریم آن محبت و عشق دو برابرش به خودمان بازگردد. اگر من امروز در لژیون سردار هستم اگر پهلوان یا مرزبان هستم این خدمت‌ها به خود من برمی‌گردم. این نیست که بگویم که من امروز در کنگره خدمت کردم یا در لژیون سردار شرکت کردم و با کنگره بی‌حساب هستم و دیگر دینی به کنگره ندارم، نه اینگونه نیست. بزرگان فرموده‌اند وقتی در مقابل کوه می‌ایستی اگر یک سلام دهی ده سلام به خودت باز می‌گردد. در کنگره هم همینطور است، در کنگره هم اگر تو خدمتی کنی برای مثال: نظافت کنی، طی بکشی، در لژیون سردار عضو بشوی، دنور یا پهلوان بشوی، هر خدمتی که انجام بدهی، ثمرات خدمت باز به خودت باز می‌گردد و حال خودت خوب می‌شود. پس حالا ما چه کار کنیم که خدمتی به کنگره کرده باشیم؟ به نظر من باید آنقدر روی خودمان کار کنیم، آنقدر تغییر کنیم که وقتی یک دوست به من می‌رسد و در جایی مرا می‌بینند با آن فاطمه سه سال قبل فرق کرده باشم. این خدمت من می‌شود به کنگره، باید برای آنها سوال باشد که فاطمه چه کار کرده است که تغییر کرده است؟ من فاطمه که در جمع خانوادگی نمی‌توانستم صحبت کنم سلام اول یا دوم بغض و اشک مجال نمی‌داد که صحبتم را تمام کنم، اما خدا را شکرگزارم که الان خیلی بهتر شده‌ام و این هم کمکی بود که کنگره به من کرد، یا مسافر من که به دنبال مواد می‌دوید، وقتی یک دوست یا رفیق در دوران مصرفش به او تعارف کند و او تعارف را پس می‌زند و برای او سوال می‌شود که فلان کس کجا رفته است که ترک کرده‌ است؟ آنها نمی‌دانند درمان چه چیزی است، چه جایی رفته است که به دنبال مواد نمی‌رود، این برایش علامت سوال می‌شود. با قاطعیت می‌گویم که این خود خدمتی می‌شود به کنگره و تمام موردهای زندگی ما همینطور است. تمام مسئولیت‌های زندگی همینطور است. اگر مسئولیتی یک طرفه باشد انسان خسته می‌شود، برای مثال اگر شما یک غذایی درست کردید بقیه آمدند و خوردند و شما سفره را جمع کردید و ظرف‌ها را شستید اما تشکری در کار نباشد خستگی از تن شما به در نمی‌رود، اما هنگامی که از شما تشکر می‌کنند و همراه شما میز یا سفره را جمع می‌کنند یعنی اینکه ارزشی در خانواده داری. تمام زندگی همین گونه است و ما باید فراموش نکنیم که کجا بودیم و کجا هستیم، چه بودیم و چه شدیم و همه این‌ها را ما مدیون کنگره هستیم و باید طوری در کنگره باشیم که مدیون کنگره نشویم حال هرکس به هر طریقی زندگی خود را راه می‌برد باید در کنگره خدمت کند. اگر امروز لژیون ما خدمتگزار است باید خدمت کنیم نه اینکه از ترس راهنما کمک کنیم. نه نباید این گونه باشد باید با جان و دل خدمت کنیم و این خدمت‌ها باعث می‌شود حال خود ما خوب باشد نه اینکه بگویی من به کنگره خدمت کردم و دیگر دینی به کنگره ندارم، این‌ها باعث می‌شود حال خود ما خوب شود. از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید متشکرم.

تایپ: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
ارسال: همسفر سعیده رهحوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
عکاس: مرزبان خبری
همسفران نمایندگی دلیجان