در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود

وادی دوازدهم به ما می‌گوید: در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. در زمین زندگی کنید و بگذارید دیگران هم زندگی کنند. ابتدا باید خداوند را شاکر باشم که من‌ را در مسیر آموزش قرار داد و به لطف آموزش‌های کنگره ۶۰ و الگو گرفتن از این جمله که بزرگ‌ترین دشمن انسان، جهل و ناآگاهی خود او است؛ توانستم مسیری را برگزینم که دیگر گذشته تلخ و پر از مشکلات، تاریکی‌ها و ناآگاهی‌ها که من را از زندگی کردن دور کرده بود را تکرار نکنم و این تنها به این موضوع برمی‌گردد که من هم مثل خیلی از انسان‌ها قوانین زندگی کردن را نمی‌دانستم و وجود مشکلات زیاد بین انسان‌ها نشان‌دهنده‌ همین مسئله می‌باشد. 

انسان برای این‌‌که بتواند زندگی کند؛ باید قوانین زندگی کردن را که در خیلی از کتاب‌ها به آن اشاره شده که بزرگ‌ترین و کامل‌ترین آن‌ کتاب‌ها کلام الله یعنی همان قرآن است را فرا بگیرد. انسان‌ها یک هدف مشترک دارند و آن زندگی با آسایش و آرامش است؛ اصلاً به همین دلیل کار می‌کنند، تلاش می‌کنند و در جنب و جوش و تکاپو هستند؛ ولی کم هستند انسان‌هایی که به این هدف می‌رسند و نه تنها این تلاش‌ها جواب نمی‌دهد بلکه در بیشتر اوقات ما را از ادامه زندگی باز می‌دارند و در تاریکی، سختی و باتلاق فرو می‌برند. 

این امر به این سبب می‌باشد که ما تنها هدف را می‌بینیم و قوانین و شرایط رسیدن به آن را نمی‌دانیم و یاد نگرفته‌ایم. اکنون به یکی از این قوانین که وادی دوازدهم است، می‌رسیم. این وادی می‌گوید: «در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود.» ما به عنوان مخلوق خداوند بر روی زمین بایستی از قوانین حاکم بر طبیعت و هستی پیروی کنیم. یکی از این قوانین مسئله زمان می‌باشد یعنی انسان برای رسیدن به خواسته‌های خود باید زمان لازم را طی کند و در این مدت باید تلاش‌، کوشش و تدبیر نماید؛ اما ما انسان‌ها می‌خواهیم بدون تلاش و کوشش و حتی فکر کردن در کوتاه‌ترین زمان به خواسته‌های خود برسیم. 

ممکن است در ظاهر این‌گونه باشد؛ ولی باطن چیز دیگری را می‌گوید و با این عمل خود هم زندگی را برای خودمان و هم برای سایر انسان‌ها تلخ می‌‌کنیم و نمونه این اشخاص را به وفور می‌توانیم در اطراف خود مشاهده کنیم. خداوند انسان را با این ویژگی و با اختیار کامل به زمین فرستاد که سرنوشت خودش را به دست بگیرد. بنابراین همه ما دارای دو نیمه هستیم؛ نیمه تاریک که به سمت نیروهای اهریمنی و شیطانی می‌باشد و نیمه روشنایی به سمت خداوند است و این‌که ما کدام راه را انتخاب کنیم، بستگی به این دارد که خواسته درونی ما چیست؟

اگر خواسته درونی ما این باشد که به سمت خداوند پیش برویم، ناخودآگاه القائات مثبت و الهی از طرف کائنات به سمت ما می‌آیند؛ اما اگر بخواهیم به سمت فسق و فجور پیش برویم، باز هم نیروهای بازدارنده القائات را به سمت ما می‌فرستند. ساکنین از خداوند سؤال می‌کنند که چرا موجودی را خلق می‌کنی که در روی زمین فساد و خونریزی خواهد کرد؟ خداوند می‌فرماید: من می‌دانم آن‌چه را که شما نمی‌دانید و تمامی نام‌ها را به انسان یاد می‌دهد. 

در این‌جا منظور از نام‌ها، تمامی آن‌چه که در روی زمین، هستی و کائنات موجود است، علم خداوند می‌باشد که به انسان آموزش داده می‌شود؛ اما این به صورت بالقوه درون انسان قرار داده می‌شود و با فرستادن انسان به زمین آن‌ها از قوه به فعل تبدیل می‌شوند. خداوند هستی را در اختیار انسان قرار داد تا انسان به خواسته اصلی خود که رسیدن به قدرت مطلق است برسد. 

نویسنده: راهنمای تازه واردین همسفر پروانه 

رابط خبری: همسفر ناهید رهجوی راهنما همسفر خدیجه (لژیون دوازدهم) 

ویرایش: همسفر سولماز رهجوی راهنما همسفر ستاره (لژیون پنجم)

منبع: سی‌دی وادی دوازدهم، کتاب ۱۴ وادی و کتاب ۶۰ درجه زیر صفر 

ارسال: همسفر کبری رهجوی راهنما همسفر مریم (لژیون هجدهم)

همسفران نمایندگی حر