وادی دوازدهم؛« در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. » پیام بزرگ این وادی، درنظرگرفتن و احترام به زمان است. در کتاب ۶۰ درجه سردار به آقای مهندس خطاب می‌کنند؛ که برای انسان‌ها، زمان حکم طلا را دارد؛ ولی آن‌ها قدر آن را نمی‌دانند. یکی از با ارزش‌ترین و گران‌بها‌ترین نعمت‌های خداوند زمان است که با اعتماد به آن و صبوری در طی مدت تعیین شده است، قطعاً پیروزی و معجزه میسر خواهد شد. مطالب و منزلگاه‌هایی که قبل از وادی دوازدهم مطرح شده‌اند، همگی بستر و زمینه برای تحقق این موضوع هستند. در وادی‌های ۱، ۲و ۳ می‌آموزیم که برای شروع هر کار و یا صحبت در مورد هر مطلبی به خوبی فکر کنیم و همه جوانب را بسنجیم. در واقع در این سه وادی، قوه تشخیص قدرت پیدا می‌کند. انسان در این سه وادی می‌تواند درست را از غلط و یا خوب را از خوب‌تر تشخیص دهد. در وادی چهارم بعد از تشخیص درست، اعتماد به نفس پیدا می کند و مسئولیت اعمال و رفتار و کلام خود را نه تنها به خداوند واگذار نمی‌کند بلکه راجع به آن‌ها اندیشه می‌کند و نتایج آن را هر چه که باشد خود می‌پذیرد.
در وادی پنجم و ششم، این قدرت انسان شکل تازه‌ای به خود می‌گیرد؛ یعنی تصویر هر چیزی را به بهترین شکل ممکن در جهان ذهن می‌سازد و در جهان خاکی در راستای آن حرکت می‌کند و خود را به فرمان عقل نزدیک می‌کند. او در وادی های ۷ و ۸ پیدا کردن مسیر درست و حرکت کردن را تمرین می‌کند؛ حالا دیگر خوب می‌داند راز سیستم هستی حرکت در مسیر درست و متناسب با روحیات فرد است. اینجا است که دست از قیاس و قضاوت برداشته و فقط روی هدف و مسیر خود متمرکز می‌شود. اینجا است که در‌صدد جبران خطاهای گذشته بر می‌آید تا بار خود را سبک نماید، چشمانش باز شود و خداوند پرده از نادیدنی‌ها بردارد و در روند جبران خسارت و حرکت صحیح؛ باید نقطه تحمل خود را بالا ببرد؛ زیرا آزمون‌های الهی یکی پس از دیگری در راه هستند، نه برای مکافات و مجازات بلکه برای راستی آزمایی و تثبیت آموزش‌ها است.
اکنون به گذشته و حال خود نگاه می‌کند، چقدر تغییر کرده! از خود می‌پرسد چه زمانی و چگونه در من این تغییرات شکل گرفت؟ آن بندها کجاست؟ آری صفت گذشته در انسان صادق نیست؛ چون جاری است. انسان خودش می‌خواهد که جاری باشد، خودش انتخاب می‌کند که در جهت صعود یا سقوط؛ مثل رود در جریان باشد. حال در حال بازپرداخت آنچه که دریافت نموده است و رود خروشان و پر تلاطمی شده که ممکن است به تخته سنگ‌ها و قلوه سنگ‌ها بخورد؛ اما در نهایت مقصدش بحر و اقیانوس است. اقیانوس امن و آرام الله است. اینک با خود می‌گوید؛« در آخر امر؛ امر اول، اجرا می‌شود. »؛ یعنی در طی زمان، خواسته‌ها محقق می‌شوند. امر اول؛ یعنی همان نیت و خواسته فرد، آخر امر؛ یعنی زمان طی شده مصرف‌کننده که قصد و نیت درمان اعتیاد را دارد، در مرحله امر اول است و این کافی نیست. وارد کنگره می‌شود بعد از گذشت زمان ۱۰ الی ۱۱ ماه با مصرف داروی مناسب در زمان مناسب و فرمان‌برداری از راهنما به رهایی می‌رسد. این رهایی، مرحله آخر امر است.
درست است که وادی دوازدهم اهمیت زمان را مطرح می‌کند؛ اما نکته در اینجا وجود دارد که گذشت زمان به تنهایی و رکود و عدم تلاش، باعث رهایی و نتیجه نخواهد بود. در واقع وادی دوازدهم بر سه موضوع تاکید می‌کند؛
۱ـ کاشت بذر مناسب در بستر آماده
۲ـ در نظر گرفتن زمان مناسب
۳ـ تلاش و کوشش و استمرار در طی مسیر
کشاورزی که قصد درآمدزایی از طریق گندم یا برنج را دارد ابتدا باید بذر آن را بکارد، در طی زمان ۸ ماه رسیدگی و آبیاری کشت موردنظر را انجام دهد و در نهایت؛ آخر امر که همان برداشت محصول است اتفاق می‌افتد. در این وادی می‌آموزیم از هدف خود غافل نشده و مسائل، اتفاقات غیر قابل پیش‌بینی مانع حرکت و تلاش ما نشود و دوباره ما را به عقب نبرد.
دلسردی و نگرانی باعث نشود که مسئولیت‌ها را به خداوند واگذار کنیم و خود در کنج عزلت بنشینیم و منتظر معجزه باشیم. این وادی محکم و بر حق می‌گوید؛ که معجزه خود تو هستی که با هر قدم برکت الهی را به سمت خود دعوت می‌کنی و بی‌شک رهایی، آزادی، آرامش و حیات واقعی در راه است. این مسئله را رد می‌کنی و به پایان خط می‌رسی؛ اما رسالت تو به عنوان انسان در این زندگی تمام نشده است و نقطه دیگر آغاز می‌شود و تو در هر نقطه مطلبی می‌آموزی و کوله بار می‌اندوزی. در هر قدم قدرت مطلق، نگهبان و ناظر بر ما است و در هر پیروزی، بی شک ما عاشق او می‌شویم؛ اما او همیشه عاشق و دوستدار ما است چه در شکست و چه در پیروزی باشیم.
نویسنده: راهنما همسفر نازنین (لژیون یازدهم)
تهیه مقاله: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر ناهید (لژیون نهم)
ویرایش: همسفر سحر رهجوی راهنما همسفر آذر (لژیون هشتم)
ارسال: همسفر مهدیه رهجوی راهنما همسفر سمیرا (لژیون سوم) دبیر‌سایت
نگهبان‌سایت: همسفر راحله رهجوی راهنما همسفر آذر (لژیون هشتم)
همسفران نمایندگی رودهن
- تعداد بازدید از این مطلب :
217