مسیر رهایی؛ از خواسته تا رسیدن

جلسه‌‌‌ی سوم از دوره‌ی چهارم کارگاه‌های آموزشی عمومی نمایندگی پردیس با استادی مرزبان محترم مسافر امیرحسین، نگهبانی مسافر علیرضا، دبیری مسافر فرشید با دستور جلسه‌ی «وادی دوازدهم و تاثیر آن روی من» شنبه 29 دی‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
وقتی به وادی دوازدهم فکر می‌کنم، اولین چیزی که به ذهنم می‌آید این است که ما تا اینجا 11 وادی را پشت سر گذاشته‌ایم؛ وادی‌ها از تفکر شروع شدند و تا چشمه‌های جوشان و رودهای خروشان پیش رفتند. به نظر من تمام این مسیر و وادی‌ها در دل وادی دوازدهم جای می‌گیرند.
ما از ابتدا با تفکر و خواسته‌ای شروع می‌کنیم، این خواسته در طول مسیر به مرحله اجرا می‌رسد و درنهایت، به نتیجه دلخواه می‌انجامد. همان‌طور که کشاورز برای به ثمر رساندن محصولش زمین را شخم می‌زند، بذر می‌کارد و ماه‌ها مراقبت می‌کند تا خوشه‌های گندم به بار بنشینند، ما نیز برای رسیدن به اهداف خود نیاز به تلاش و صبر داریم.
اما یک تفاوت بزرگ بین انسان و دیگر موجودات وجود دارد که اختیار نام دارد، گندم زمانی که کاشته می‌شود قطعاً محصولش پس از گذراندن زمان گندم است؛ اما انسان، با وجود اختیاری که دارد می‌تواند مسیر درست و یا اشتباه را انتخاب کند.
مسافری که وارد کنگره می‌شود، خواسته‌اش درمان است، این خواسته مانند بذر در بستری مناسب کاشته می‌شود و اگر مسافر فرمان راهنمایش را اجرا کند، به نتیجه نهایی یعنی رهایی و حال خوش می‌رسد اما این مسیر نیازمند به وجود آمدن تغییرات در درون و برون مسافر دارد.
وقتی مسافر وارد کنگره می‌شود، باید مانند زورخانه سر خم کند و وارد شود یعنی بداند که نمی‌داند و بپذیرد که نیاز به آموزش و یادگیری دارد، او با انتخاب راهنما، مسیر درمان را آغاز می‌کند و با اجرای فرمان‌های راهنما قدم‌به‌قدم تغییر می‌کند.
شخص در این مسیر باید قدر لحظاتی که راهنما با عشق بلاعوض به او خدمت می‌کند را بداند و فرمان‌های او را جدی بگیرد. اگر مسافر، وظایف خود مانند نوشتن سی‌دی‌ها، حضور به‌موقع در جلسات و احترام به قوانین را انجام دهد، قطعاً به مقصد می‌رسد.
آقای مهندس دژاکام می‌فرمایند؛ اگر گِل را کنار یک گُل خوشبو بگذاری، آن گِل نیز خوشبو می‌شود، در کنگره نیز همین‌طور است؛ وقتی مسافر به افرادی که در حال خدمت هستند نزدیک شود از آن‌ها تأثیر مثبت می‌گیرد اما اگر به‌جای این کار، وقت خود را با صحبت‌های منفی یا رفتارهای نامناسب بگذراند، نتیجه‌ای نخواهد گرفت.
یک مسافر اختیار دارد که در کنگره عقاب باشد یا راه دیگری را انتخاب کند، اگر در مسیر درست حرکت کند و آموزش‌ها را اجرایی کند قطعاً به رهایی و حال خوش خواهد رسید.

در پایان از ایجنت محترم نمایندگی آقا کیان تشکر ویژه دارم، از زحمات ایشان از زمان شروع لژیون پردیس در پارک تا این لحظه قدردانی می‌کنم. حتی اگر ایشان دیگر در این شعبه نباشند، نام و تلاش‌های ایشان همیشه در خاطر ما خواهد ماند.
همچنین به مرزبان‌های نمایندگی چه در قسمت مسافران و چه همسفران خداقوت می‌گویم و امیدوارم اجر خدمتشان در زندگی‌شان جاری شود. همان‌طور که آقای مهندس دژاکام فرموده‌اند؛ پاداش خدمت صادقانه حتماً به انسان بازمی‌گردد و وعده‌ی خداوند دروغ نیست.
به‌عنوان یک مسافر، قدردان تمام کسانی هستم که در این مسیر به من و دیگران کمک کردند.

گروه خبری نمایندگی پردیس