ما به عنوان مخلوقات خداوند بر روی زمین؛ بایستی از قوانین حاکم بر طبیعت و هستی پیروی کنیم که یکی از این قوانین مسأله زمان است یعنی انسان برای رسیدن به خواسته‌های خود؛ باید زمان لازم را طی نماید و در این مدت؛ باید تلاش و کوشش و تدبیر کند؛ اما ما انسان‌ها می‌خواهیم بدون تلاش و کوشش و حتی تفکر کردن و در کوتاه‌ترین زمان به خواسته‌های خود برسیم. گرچه ممکن است ظاهراً این‌گونه باشد؛ ولی باطن چیز دیگری می‌گوید و با این عمل هم زندگی خود و هم زندگی را برای دیگران تلخ می‌کنیم.
وادی دوازده، وادی زمان، مکان و فضا است که خداوند را شکر در کنگره۶۰ وجود دارد و هر کس خواسته رهایی دارد و بذر آن را بکارد در آخر امر که همان هدف است به آن می‌رسد. آقای مهندس می‌فرمایند: برای تغییرات و تبدیلات؛ باید حتما حرکت کنیم، در غیر این صورت دچار سکون می‌شویم و هیچ مسئله‌ای برای ما به وجود نمی‌آید. اصل مهم در این وادی تحرک است ما؛ باید هم حرکت درونی و بیرونی داشته باشیم. این قانون یا این وادی یکی از بهترین قوانین زندگی برای هر شخصی است که می‌توان آن را نه تنها برای درمان اعتیاد؛ بلکه در تمام سطوح زندگی کاربردی کرد و به اهداف عالی رسید؛ پس باید بذر نیکو بکاریم و تخم یا دانه با ارزش تا قوت کافی و سایه‌بان‌‌ها برافراشته گردند.
وقتی شخصی وارد کنگره می‌شود در ابتدا؛ باید بذرهایی بکارد؛ باید فرآیند زمان که حداقل ۱۰ ماه است در نظر داشته باشد مانند یک کشاورز برای رسیدن به محصول، سه مرحله کاشت، داشت، برداشت را در نظر داشته باشد وقتی دانه را کاشت؛ باید مراقبت نماید و آبیاری انجام دهد و از آفات حفظ نماید تا محصولی خوب برداشت کند ما وقتی شروع به سفر کردیم؛ باید خواست قوی داشته باشیم روی خواسته‌های خود متمرکز باشیم، دانایی کسب کنیم تا بتوانیم در مقابل آفت‌ها و نیروهای منفی مقابله کنیم و مشکلات سفر را حل کنیم؛ چون هر پله مشکلات خاص خودش را دارد و راه را سد می‌کند.
مهم این است که ما شروع به تغییر کنیم؛ باید تغییرات در سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی باشد و یا به عبارتی پندار، گفتار و کردار ما شروع به تغییر کند و خاصیت‌ها و صفات زشت ما به صفات نیکو تبدیل گردد. اگر تغییرات در جهت مثبت و خیر باشد در آن زمان القاء مثبت به ما می‌شود و میتوانیم با حس خوب انرژی لازم و آموزش کافی را کسب کنیم در ادامه احیاء می‌شویم و گویی دوباره متولد شده‌ایم. اگر ما سر ساعت به کنگره بیاییم، فرمانبرداری کنیم، وظایف خودمان را به عنوان رهجو به خوبی انجام دهیم، در کارگاه‌های آموزشی به موقع حاضر باشیم، مشارکت کنیم و از آموزش‌های راهنما و دیگران استفاده نماییم قطعاً تا آخر جلسه انرژی لازم را گرفته یعنی باک خود را پر کرده‌ایم و در زندگی روزمره برای حل مشکلات از آن بهره می‌بریم.
وادی دوازدهم مسیر هستی را به تصویر می‌کشد و جمله جالبی که هست عنوان می‌کند در زمین زندگی کنید و بگذارید دیگران نیز زندگی کنند. با روش DST که توسط آقای مهندس حسین دژاکام ارائه شد با همه این مسائل یعنی زمان مناسب، آموزش مناسب و با تلاش و کوشش مناسب توانست هزاران انسان را درمان نماید و به هدفشان برسند. اگر دقت کرده باشیم در آخر امر که همان امر اول خواسته‌های ما است بذری که داشته‌ایم در زمین مناسبی کاشته شده تا روزی آن هسته شکافته شود، زمانی که بستر مناسب فرآهم باشد این امر در تمام سطوح زندگی انسان به کار برده می‌شود و این بستگی به عمل درست یا نادرست ما دارد.
در نتیجه اگر درختی داشتیم که از بین رفت و خشک شد در فصل درخت‌کاری؛ بایستی به جای آن دو درخت بکاریم و شاهد رشد آن باشیم و تغییرات را ببینیم، این درخت بزرگ می‌شود، شکوفه می‌دهد و به بار می‌نشیند و قابل درک و مشاهده است. هر کدام از ما با کاشتن تنها یک نهال میتوانیم برای آینده زمین را تأمین، سرسبز و زیبا کنیم برای احیای محیط‌زیست و این نماد یک مسافری است که سفر می‌کند، رشد می‌کند، تغییر می‌کند و ما نظاره‌گر این همه رشد در کنگره۶۰ هستیم و نمونه‌های بارز آن را مشاهده می‌کنیم و ردپایی از خود در کنگره برای دیگران و آیندگان به جا می‌گذاریم.
در آخر وادی دوازدهم مطرح شده است که ما؛ باید مواظب نیروهای منفی، تخریبی و بازدارنده باشیم؛ زیرا آنان در لباس تقوا حاضر می‌شوند وقتی خواسته‌ای را اجرا می‌کنند آن‌قدر مهم جلوه می‌دهد که باعث می‌شود ما آن کار را انجام دهیم.
منابع: سی‌دی وادی دوازدهم (۳بخش)، سایت کنگره۶۰
نویسنده: همسفر زیبا مرزبان خبری
ویراستاری و ارسال: همسفر مرضیه رهجوی راهنما همسفر پروانه نگهبان سایت
همسفران نمایندگی طارم
- تعداد بازدید از این مطلب :
66