ایمان به حکمت خداوند

وادی دوازدهم به ما می‌گوید: در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود؛ این جمله برای من جمله‌ای پر از انگیزه و هدف است. وقتی استاد این بازی را توضیح دادند و فرمودند: آخر امر، امر اول اجرا می‌شود به این نتیجه رسیدم که ما باید بذری بکاریم و در زمان خودش به آنچه کاشته‌ایم برسیم، فهمیدم من بذر ناامیدی را قبل از کنگره به خاطر مشکلاتی که داشتم کاشته بودم و هر بار به آن بذر با ناامیدی رسیدگی و با افکار منفی آبیاری می‌کردم چون از درون ناامید بودم.

اما وقتی وارد کنگره و آن مکان مقدس شدم بعد از گذشت چند ماه و گرفتن آموزش‌ها فهمیدم ابتدا باید زمین خود را مانند کشاورزان هرس کنم، شخم بزنم و بهترین بذر را در آن بکارم و با صبر، امید و افکار مثبت از آن مراقبت کنم تا محصول خوب و فراوان به من بدهد، متوجه شدم مانند یک درخت باشم تا بتواند به محصول بهتری برسد و این یعنی ایمان به حکمت خداوند و تسلیم بودن در برابر او.

ما باید بدانیم که هر چیزی در هستی بر مبنای عدالت است و بایستی بر طبق هستی زندگی کنیم و از هستی و نظام طبیعت الگوبرداری کنیم. در یک باغ، درختان متعددی هستند که در کنار یکدیگر زندگی می‌کنند؛ یکی کوتاه است دیگری بلند، یکی کوچک است دیگری بزرگ و هر کدام میوه مخصوص به خودشان را دارند، یک درخت ممکن است میوه پربارتری داشته باشد که باعث می‌شود سر به زیرتر نیز باشد.

ما باید بر مبنای آنچه خداوند برای ما قرار داده است حرکت و قوانین را رعایت کنیم تا بتوانیم درختانی محکم و استوار باشیم و میوه‌های زیادی را به ثمر برسانیم تا دیگران نیز از آن استفاده کنند و مانند درختان، محبت ما بلاعوض باشد. پس باید با گرفتن آموزش‌ها در کنگره و کاربردی کردن آن در مسیر و راه زندگی پایه‌های خود را قوی کنیم و به جایی برسیم که بتوانیم دانایی خود را به دانایی مؤثر تبدیل کرده و تغییرات مثبت را در مسیر زندگی به مرحله عمل برسانیم تا در آخر امر، امر اول اجرا شود.

نویسنده: همسفر سمیرا رهجو راهنما همسفر بهاره (لژیون دوازدهم)
ویرایش و ارسال: همسفر سوفیا رهجو راهنما همسفر ثریا (لژیون چهاردهم) دبیرسایت
همسفران نمایندگی ایمان