وادی دوازدهم؛ وادی زمان، مکان و فضا است

وادی دوازدهم در «کتاب عشق؛ چهارده وادی برای رسیدن به خود» از آقای مهندس دژاکام عنوان می‌کند: «در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود»؛ اگر دقت کنیم آخر امر و امر اول هر دو یک معنا دارند، امر اول همان خواسته ما است که ما باید بذر آن را بکاریم تا یک روزی آن هسته شکافته شود. در چه صورتی این هسته شکافته می‌شود؟ وقتی بستر مناسب فراهم باشد؛ برای مثال اگر منظور گوجه‌فرنگی باشد، شما بلافاصله صاحب گوجه‌فرنگی نمی‌شوید؛ بلکه باید بذر گوجه را بکارید، از آن مراقبت کنید تا در آخر امر با برداشت محصول صاحب گوجه فرنگی شوید.

وادی دوازدهم وادی زمان، مکان و فضا است. این معجزه زمان است که به امواج فرصت داد که در طول زمان تغییر ماهیت دهند و از وجود آن‌ها، گازها، مایعات و جامدات پدیدار گردند و گیاهان به‌وجود آیند، رشد کنند، متنوع شوند و تکثیر گردند تا جانوران و سپس انسان‌ها در قالب جسمانی پا به عرصه حیات بگذارند و زیاد شوند و حیات را درک نمایند.

این وادی در کنگره وجود دارد و هر کس خواستار رهایی باشد و بذر آن را بکارد، در آخر امر که همان رهایی است به آن می‌رسد. این یکی از بهترین قانون‌هایی است که خداوند برای زندگی هر انسانی گذاشته است؛ نه تنها در مرحله درمان؛ بلکه برای تمام سطوح زندگی می‌توان کاربردی کرد و به هدف رسید؛ پس باید بذر نیکو با تخم و دانه باارزش بکاریم تا قوت کافی و سایه‌بان‌ها برافراشته گردند. وقتی یک نفر وارد کنگره می‌شود، ابتدا باید بذر رهایی را بکارد؛ باید فرآیند زمان را که حداقل ده ماه است در نظر داشته باشد، مثل یک کشاورز که برای رسیدن به محصول، باید سه مرحله کاشت، داشت و برداشت را در نظر بگیرد. وقتی دانه را کاشت، باید مراقب دانه باشد، آن را آبیاری کند و مراقب آفات آن باشد و از آفات دورش کند تا محصول خوب برداشت کند.

ما وقتی شروع به سفر می‌کنیم؛ باید خواسته قوی داشته باشیم، روی خواسته خود متمرکز شویم و دانایی کسب کنیم تا در مقابل آفت‌ها و نیروهای منفی مقابله کنیم و مشکلات سفر را حل نماییم؛ چون هر پله مشکلات خاص خودش را دارد و راه را سد می‌کند. مهم این است که ما شروع به تغییر کنیم. همه می‌دانیم که تغییرات به آرامی و اندک‌اندک ایجاد می‌شود و هر تغییری باید فاصله زمانی خودش را طی کند. تغییرات در صفات انسان‌ها نیاز به زمان دارند، برای مثال یک فرد بی‌سواد در یک لحظه خواندن و نوشتن نمی‌آموزد یا یک فرد دروغگو در یک لحظه به فردی راستگو تبدیل نمی‌شود یا یک فرد معتاد یا الکلی در یک هفته تبدیل به انسانی سالم نمی‌شود؛ باید تغییرات در سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی باشد یا پندار، گفتار و رفتار ما شروع به تغییر کردن کند و صفات زشت ما به صفات نیکو تبدیل شود.

اگر تغییرات در جهت مثبت باشد، آن وقت القاء مثبت به ما می‌شود و می‌توانیم با حس و انرژی خوب، آموزش لازم را کسب کنیم و بعد احیاء می‌شویم و گویی دوباره متولد شده‌ایم. وقتی ما سر ساعت به کنگره بیاییم، فرمانبرداری کنیم، سر ساعت در جلسه عمومی حضور پیدا کنیم، مشارکت کنیم و از آموزش‌های دیگران در مشارکت‌ها استفاده کنیم؛ حتماً می‌توانیم باک خود را پر کنیم و در زندگی روزمره برای حل مشکلات از آن استفاده کنیم.

اصل مهم در این وادی تحرک است. ما باید حرکت درونی و هم حرکت بیرونی داشته باشیم تا یک مسافر با تجربه شویم، آن وقت به اهداف عالیه می‌رسیم. فردی که در اعماق تاریکی قرار دارد و صورتش به طرف تاریکی‌هاست، کافی است با ذره‌ای تفکر و با یک حرکت صورتش را به طرف نور قرار دهد. در ابتدا شاید به اندازه جرقه‌ای از نور را مشاهده کند، حال بایستی با حرکت به طرف مسیر همان جرقه، خودش را به منبع روشنایی برساند و با این حرکت بلافاصله نیروهای مثبت و الهی از زمین و آسمان برای تغییر و تبدیل به یاری او خواهند آمد.

نتیجه می‌گیریم انسان بایستی با حرکت، شروع به تغییر نماید و این تغییر بایستی در اندیشه، گفتار و کردار او باشد و در همه حال زمان را در نظر داشته باشد. امیدوارم همه بتوانیم از این وادی‌ها به درستی در زندگی خود استفاده کنیم و بهره لازم را از آن‌ها ببریم.

منبع: کتاب عشق؛ چهارده وادی برای رسیدن به خود (آقای مهندس دژاکام)
نویسنده: همسفر نسرین رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون پنجم)
رابط خبری: راهنما همسفر نرگس (لژیون پنجم)
ویراستاری و ارسال: همسفر لیلا رهجوی راهنما همسفر نرگس (لژیون دوم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زاگرس