اگر به تیتر وادی دوازدهم دقت کنیم، آخر امر و امر اول هر دو یک معنا دارد، امر اول همان خواسته انسان است که باید بذر آن را بکارد تا یک روزی، آن هسته شکافته شود. در چه صورتی این هسته شکافته می‌شود؟ وقتی بستر مناسب فراهم باشد. وادی دوازدهم، وادی زمان، مکان و فضا است که در کنگره وجود دارد و هر کس خواسته رهایی داشته باشد و بذر آن را بکارد در آخر امر که همان هدف است به آن می‌رسد. این قانون، یکی از بهترین قوانین زندگی برای هر شخصی است که می‌توان آن را نه تنها برای درمان؛ بلکه در تمام سطوح زندگی کاربردی کرد و به اهداف عالی رسید؛ پس باید بذر نیکو، تخم و دانه با ارزش کاشت تا قوت کافی و سایه‌بان‌ها برافراشته گردند.
وقتی یک نفر وارد کنگره شد در ابتدا، باید بذرهایی را بکارد و فرآیند زمان را که حداقل ۱۰ ماه است در نظر داشته باشد؛ مثل یک کشاورز، برای رسیدن به محصول سه مرحله کاشت، داشت و برداشت را در نظر داشته باشد. وقتی دانه را کاشت، باید مراقبت و آبیاری کند و از آفات دورش کند تا محصول خوب برداشت کند. ما وقتی به عنوان همسفر در کنار مسافرمان شروع به حرکت می‌کنیم، باید خواست قوی داشته و روی خواسته خود متمرکز باشیم، دانایی کسب کنیم تا بتوانیم در مقابل آفت‌ها و نیروهای منفی مقابله و مشکلات سفر را حل کنیم؛ چون هر پله مشکلات خاص خودش را دارد و راه را سد می‌کند.
مهم این است که ما شروع به تغییر کنیم. تغییرات باید در سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی باشد یا پندار و گفتار و کردار ما شروع به تغییر کند و این خاصیت‌ها و صفات زشت ما به صفات نیکو تبدیل شود. اگر تغییرات در جهت مثبت باشد، آن وقت القاء مثبت به ما می‌شود و می‌توان با حس خوب انرژی لازم و آموزش لازم را کسب کرد، احیا می‌شویم و گویی دوباره متولد شده‌ایم. وقتی ما سر ساعت به کنگره بیاییم، فرمان‌برداری کنیم، وظایفمان را به عنوان رهجو انجام دهیم و به موقع سر جلسه عمومی حاضر شویم، مشارکت کنیم و از آموزش‌های راهنما و دیگران استفاده کنیم، مسلماً می‌توانیم تا آخر جلسه باک خود را پر کنیم و در زندگی روزمره برای حل مشکلات از آن بهره ببریم.
اگر روزی 5 سی‌دی گوش کنیم به اندازه همان 5 جمله‌ای که توان داریم، دریافت می‌کنیم و ممکن است حالمان خراب شود و مقایسه کنیم و بگوییم فلانی یک سال است به کنگره آمده و 20 سی‌دی گوش کرده، پس من 30 سی‌دی گوش کنم و آن یکسال رو جبران کنم؛ اما در اینجا فرایند زمان باید طی شود تا ساختارها شکل بگیرد و علت تاکید این وادی بر روی مسئله زمان همین شکل گیری ساختارهاست. وقتی می‌خواهیم، ساختمانی بسازیم تا زمانی که ساختمان قبلی را کاملا خراب و گود برداری نکنیم و دوباره پی نریزیم نمی توانیم، هیچ ساختمان جدیدی بسازیم.
ساختار جسم و روان ما هم همین است و باید کاملا خراب شود تا بتوان دوباره آن را ساخت و اگر ساختار جدید روی خرابه‌های قبلی بنا شود، مدتی تحمل می‌کند؛ ولی بعد خراب می‌شود؛ مثل مصرف کننده‌ای که هنوز ساختارش شکل نگرفته و به اصطلاح رها می‌شود؛ اما فقط 6 ماه دوام می‌آورد و دوباره گریز می‌زند. این مسئله برای همسفرانی است که مثل خانم معلم و مادر برای مسافران‌شان هستند و در آخر سفر با اعتماد بنفس می‌گویند که سفر خوبی داشتیم و کاری کردم که حتی یک گریز هم نزند! در واقع آن مسافر با وجود عقابی؛ مثل شما پوک بار آمده است و سعی می‌کند در اولین فرصت بعد از رهایی که بدست می‌آورد تا خرخره مواد مصرف می‌کند.
سه مؤلفه تغییر، تبدیل و ترخیص که در این وادی نام برده شده است در همه موجودات، مراحل و سطوح مختلف وجود دارد و مثل یک قانون است، برای انسان هیچ فرقی نمی‌کند که در کنگره یا بیرون از کنگره باشد. اما تغییر، تبدیل و ترخیص در انسان‌ها به دلیل وجود تفاوت‌هایی از قبیل قدرت تفکر، تعقل، حس، نفس و اختیار با بقیه موجودات فرق می‌کند. یک مرحله‌ای است که زمان خاصی ندارد؛ چون انسان‌ها با هم متفاوت هستند و با توجه به تفاوت انسان‌ها، زمان تغییر، تبدیل و ترخیصشان باهم فرق می‌کند به همین دلیل است که نمی‌توان خود را با شخص دیگر مقایسه کرد. اصل مهم این وادی تحرک است، ما باید هم حرکت درونی و هم بیرونی داشته باشیم تا یک همسفر باتجربه شویم، آن‌وقت به اهداف عالیه می‌رسیم.
نویسنده: راهنمای تازه واردین، همسفر سمانه
رابط خبری: راهنما تازه واردین، همسفر شهناز
عکاس: مرزبان خبری، همسفر سمیه
ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی گوجان
- تعداد بازدید از این مطلب :
134