کنگره بمن بینا شدن وفهم درست دیدن را عطا کرده است

جلسه دهم از دور دهم سری جلسات کارگاه‌های آموزشی عمومی کنگره ۶۰نمایندگی شوشتر، به استادی مسافر امید، نگهبانی مسافر  مهدی و دبیری مسافر سجاد با دستور جلسه ی" کمک من به کنگره و کمک کنگره به من" در روز پنجشنبه مورخ ۲۷/ ۱۰ /۱۴۰۳ساعت ۱۷:۰۰ آغاز به کار نمود.

خلاصه سخنان استاد: سلام دوستان امید هستم یک مسافر خداوند را شکرگزار هستم که امروز بر روی این صندلی نشسته‌ام و در خدمت دوستان هستم. از نگهبان جلسه تشکر می‌کنم از مرزبانان عزیز و همچنین پیشکسوتان که اجازه داده اند امروز من در این جایگاه خدمت کنم و آموزش بگیرم. دستور جلسه امروز یکی از دستور جلسات مهمی است که در کنگره باعث می‌شود انسان با خودش رو به رو بشود کلاً یک سری دستور جلسات در کنگره ۶۰ انسان را با خودش روبه رو می‌کند و به قول جناب مهندس گاهی اوقات لازم است که ما کلاه خودمان را بکنیم قاضی و بیاییم و یک مروری را به گذشته خودمان داشته باشیم و به خودمان بگوییم که اگر کنگره نبود من کجا بودم،  باور کنید من خودم بارها و بارها این قضیه را برای خودم مرور کرده ام و به خوبی این را دریافته ام  که اگر در محیط خانواده‌ام یک لبخند یا خنده‌ای هست یا اگر شادی و سلامتی هست ویا اگر صبر وتفکری وجود دارد همه وهمه رامدیون کنگره می‌باشم و حالا باید بدانم که واقعاً ارزش این سلامتی و خنده‌های خودم و خانواده‌ام واینهمه نعمت واقعاً چقدر می‌باشد، در کنگره ۶۰ هر چیزی  در جای خودش با هنرمندی خاصی چیده شده است توسط معمار بزرگی به نام جناب مهندس و من زمانی که با دقت نگاه می‌کنم به فردی که تازه وارد کنگره شده وسفر اولش را شروع می‌کند، می‌بینم که فرد در ابتدا فقط دریافت کننده است و کنگره اولین چیزی را که برای این دریافت کننده در نظر می‌گیرد احیا می‌باشد. یک مصرف کننده تا قبل از ورود به کنگره اصلاً حال خوبی نداشته و بعد از مدت کمی از سفرش ‌می‌بينيم که شخص احیا می‌شود .کنگره در مدت ۱۰ الی ۱۱ ماه هیچ چیزی از یک سفر اولی نمی‌خواهد، تنها چیزی را که می‌خواهد همان توجه کردن وعمل کردن حرمتهای کنگره که هر روز در جلسات دوبار خوانده می شود وچیزهایی که بعد از ورود مسافر به کنگره و انتخاب لژیون راهنمایش از او می‌خواهد حالا اینکه کنگره برای من چه کرده و من برای کنگره چه کرده‌ام خیلی واضح است، در سفر اول کنگره فقط از شخص مسافر یا همسفر یک رهجوی فرمانبردار می خواهد حالا در سفر دوم قضیه کمی فرق می‌کند و می‌شود خدمت کردن ،خدمت کردن که موجب حرکت می‌شود و در سفر دوم آن کسی موفق می‌باشد که بتواند خدمت کند و حرکت بهتری را داشته باشد و با این حرکت است که آن تبدیلات صورت می‌گیرد و این باعث می‌شود که هر روز زندگیش بهتر و بهتر بشود.

انسان نباید هیچ وقت فراموش کند کسانی را که به او کمک کردند تا بتواند به درمان برسد و این خیلی مهم است، من خودم قبلاً از آن دسته افرادی بودم که هر کاری را که دیگران برایم انجام می‌دادند فکر می‌کردم که حق من بوده و اصلاً کار زیادی برایم انجام نداده اند، اما زمانی که  فرد وارد مرحله دوم سفرش می‌شود و آن تبدیلات درونش صورت می‌گیرند تبدیل به فردی قدرشناس و شکرگزار می‌گردد و یک شخص قدرشناس می‌تواند به همه چیز دست پیدا کند و اگر من قدرشناسی را یاد نگیرم یعنی اینکه هیچ چیزی را بلد نیستم و این وظیفه من نسبت به کنگره می‌باشد در کنگره افرادی از علم، افرادی از زمان و افرادی هم حتی از مالشان نیز می‌گذرند و تمام این کارها همان چیزهایی است که به من ارزش می‌دهد، به من بینایی می‌دهد، شاید من قبلاً چشم داشتم ولی واقعیت این بود که من اصلاً بینا نبودم من فکر می‌کنم آدمی بینا می‌باشد که بتواند متوجه شود که دور و اطرافش چه خبر است، بتواند متوجه شود که چه افرادی به او کمک کرده‌اند، متشکرم که به صحبت‌های من گوش کردید.

تایپ وارسال :مسافرسیامک

ویرایش:مسافر منصور

گروه سایت نمایندگی شوشتر