وادی دوازدهم می‌گوید در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود و مفهوم آن در کتاب عشق این‌گونه بیان می‌شود که برای رسیدن به اهداف، بایستی زمان را در نظر داشت؛ یعنی هر خواسته و دستوری، می‌تواند باگذشت زمان به اجرا درآید و این معجزه زمان است. هم خلقت و هم هر فرد برای رسیدن به نتایج دلخواه، بایستی زمان را با موفقیت سپری نماید و هیچ راهی برای حذف زمان وجود ندارد مگر اینکه از ظرف زمان خارج شویم. همچنین برای رسیدن به آخر امر، بایستی از مراحل تغییر و تبدیل عبور کنیم تا به مرحله نتیجه یا ترخیص برسیم. در مسیر رسیدن به اهداف سه نیروی القای، احیا و تحرک نیز وجود دارند که ما را به نتایج دلخواه یا آخر امر هدایت می‌کنند. اصلی‌ترین مسئله‌ای که در این وادی مطرح می‌شود، زمان است. هر خواسته‌ای باگذشت زمان به اجرا در می‌آید. یعنی اگر خواست ما تولید گندم باشد، بلافاصله صاحب آن نخواهیم شد؛ بلکه باید بذر را کاشت و مراقبت نمود تا در آخر امر برداشت محصول را داشته باشیم و صاحب گندم شویم؛ بنابراین خواسته اولیه برداشت گندم بود؛ ولی در آخر آن را برداشت می‌کنیم. این مطلب در مورد تمام خواسته‌های بزرگ و کوچکی که در زندگی داریم صادق است مثلاً می‌خواهیم مهارتی یاد بگیریم، شغل و جایگاه خاصی به دست آوریم، روابط خود را گسترش یا تغییر دهیم، مسافرت برویم، کارهای معمول و روزمره را انجام دهیم، در تمام این موارد باید مسیری را طی کنیم و با انجام مراحل لازم در نهایت به هر یک از خواسته‌ها که مقصد مشخصی دارند برسیم.
در سی دی خواست، تقدیرات و تفکرات بیان می‌شود که: خواسته اول گفته می‌شود، بعد فرمان صادر می‌شود. زمانی که فرمان صادر شود؛ یعنی مجوز صادر شده است و اگر مجوز صادر نشود خواسته همچنان باقی می‌ماند تا زمانی که فرمان آن صادر شود. یعنی هر خواسته‌ای در انسان در هر زمانی به اجرا در نمی‌آید و این موضوع را قدرت مطلق بنا به تشخص خود فرمان آن را صادر می‌کند. حال ممکن است این سؤال مطرح شود که چرا خداوند آنچه می‌خواهیم به ما نمی‌دهد؟ در سی دی ظرفیت و مسئولیت مطرح می‌شود که علت این است که ظرفیت داشتن آن خواسته را پیدا نکرده‌ایم. اگر درون انسان آن ظرفیت ایجاد نشده باشد و چیزی که می‌خواهد در اختیارش قرار بگیرد، جز نیستی و نابودی نتیجه‌ای برایش نخواهد داشت؛ بنابراین با تلاش، حرکت و سپری‌شدن زمان لازم، خواسته‌ها محقق می‌شوند؛ ولی در زمانی که ظرفیت آن در ما به وجود آمده باشد. همان‌طور که چیدن یک میوه قبل از رسیدن کامل آن موجب هدررفتن محصول می‌شود و برای ما قابل‌استفاده نیست، رسیدن به خواسته‌ها قبل از ایجاد ظرفیت لازم و طی‌شدن زمان موردنیاز، نتیجه مطلوبی نخواهد داشت. این مطلب را در درمان اعتیاد به روش DST به‌خوبی مشاهده می‌کنیم. در این روش اصلی‌ترین مسئله‌ای که موردتوجه قرار گرفته زمان است. با اختصاص زمان کافی، جسم فرد مصرف‌کننده فرصت بازسازی و احیاء پیدا می‌کند در حالی که در سایر روش‌ها انتظار درمان در مدت کوتاهی وجود دارد و این امر اتفاق نمی‌افتد. هر کجا که بخواهیم خیلی سریع به نتیجه برسیم به مشکل می‌خوریم؛ چون شوک وارد می‌کنیم. این وادی به ما یاد می‌دهد که صبر و تحمل داشته باشیم، همه چیز باید طبق زمان انجام شود.
وقتی انسان خواسته‌ای دارد خواسته‌اش برای کائنات مهم و محترم است و در راستای خواسته‌ای که دارد نیروهای القا، احیا و تحرک به کمک او می‌آیند و او را مورد حمایت قرار می‌دهند. خواسته می‌تواند در جهت ارزش‌ها و یا ضد ارزش‌ها باشد، در هر دو حالت حمایت‌ها وجود دارند و این انسان است که باقدرت اختیار خودخواسته و مسیرش را انتخاب می‌کند. خیلی وقت‌ها ما انسان‌ها بسیار تلاش می‌کنیم و راه‌های بسیاری را می‌رویم، گاهی هستی در مسیر ما سد ایجاد می‌کند و به جواب نمی‌رسیم، در اینجا می‌خواهد بگوید که این برای شما نیست، مسیر شما نیست. نکته مهم اینجاست که هر کسی باید خواسته درونی خودش را پیدا کند که آن هم با شناخت از خود حاصل می‌شود. دانستن خواست درون از اتلاف انرژی ما جلوگیری می‌کند. وقتی که خواسته ما مشخص می‌شود باید برای به‌دست‌آوردن آن تلاش و حرکت کنیم همان‌طور که در آیه‌ای از کتاب شریف بیان می‌شود: انسان چیزی نیست جز آنچه تلاش می‌کند. هیچ تلاشی بدون نتیجه نمی‌ماند مشروط بر اینکه مبدا، مقصد و هدف مشخصی داشته باشد.
درک وادی دوازدهم بار سنگینی را از دوش ما برمی‌دارد. ابتدا مشخص‌کردن خواسته و هدفی که داریم تکلیفمان را با خودمان مشخص می‌کند و در ادامه می‌دانیم که باید حرکت کنیم چرا که اساس هستی و اساس تغییرات و تبدیلات حرکت است. نیروهای الهی زمانی به یاری ما خواهند آمد که شروع به حرکت و تغییر کرده باشیم. بعد از آن با آگاهی از اینکه رسیدن به نتیجه باگذشت زمان کافی حاصل می‌شود به آرامش لازم می‌رسیم و این دقیقاً همان پیام سفر اول است که عجله نکنیم و با صبوری تا رسیدن به مقصد پیش برویم. همچنین باید بدانیم که اصلی‌ترین بار مسئولیت در این مسیر بر عهده خود ما است و دست‌های آسمانی فقط القای افکار را انجام می‌دهند. مشق‌های نانوشته و یا اهداف و خواسته‌هایی که در آن‌ها به نتیجه مطلوب و نهایی نرسیده‌ایم می‌تواند ناشی از رهاکردن مسیر و عدم توجه به زمان باشد. گاهی اوقات در ابتدای مسیر به‌قدری انتظار نتیجه را داریم که موجب دلسردی و ادامه‌ندادن مسیر می‌شود. در اینجا داشتن یک الگو و توجه دائم به آن می‌تواند بسیار راهگشا باشد و بهترین الگو برای ما طبیعت است. همان‌طور که انتظار تبدیل یک جوانه به درختی تنومند و مقاوم را در مدت کوتاهی نداریم، می‌توانیم به‌قدر کافی به خودمان زمان دهیم و تلاش کنیم تا به نتایج مطلوب و دلخواه دست پیدا کنیم.
منابع: کتاب عشق، سی‌دی چرخش، سی‌دی خواست درون، سی‌دی خواست، تقدیرات و تفکرات، سی‌دی ظرفیت و مسئولیت 1، صحبت‌های چهارشنبه آقای مهندس
نویسنده: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فریبا (لژیون یکم)
عکاس: همسفر مونا رهجوی راهنما همسفر کبری (لژیون سوم)
ویراستاری و ارسال: همسفر غزاله رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون هشتم) دبیر سایت
همسفران نمایندگی البرز کرج
- تعداد بازدید از این مطلب :
137