دیگران کاشتند‌ و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران بخورند

جلسه یازدهم از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران کنگره ۶۰ نمایندگی عطار نیشابوری به استادی راهنما همسفر انسیه با دستور جلسه «وادی دوازدهم و تأثیر آن روی من (در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود.)» روز شنبه ۲۹ دی‌ماه ۱۴۰۳ برگزار شد.

سخنان استاد:

شکرگزار خداوند هستم که بار دیگر این خدمت نصیب من شد تا بتوانم در زمینه وادی دوازدهم مشارکت داشته باشم. عنوان وادی در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود. همان‌گونه که جناب مهندس جلسه روز چهارشنبه فرمودند: یک تازه‌وارد یا فردی خارج از کنگره این تیتر را بخواند متوجه معنا و مفهوم این جمله نخواهد شد. در کنگره آموخته‌ایم که طبیعت را الگو قرار بدهیم و همیشه به وقایع و رویدادهای طبیعی بنگریم و دقت کنیم تغییر فصول، رشد گیاهان، به خواب‌رفتن درختان در زمستان و بیدارشدن و سبز و بارور شدن آن‌ها در بهار، حتی به چگونه زندگی‌کردن و تولیدمثل حیوانات در این چرخه حیات تأمل و تفکر داشته باشیم.

از ابتدا خلقت جهان هستی برای بشر نهادینه شده است که برای به‌دست‌آوردن مایحتاج غذایی خود، بایستی دانه کاشته شود، زمان بگذرد، املاح لازم به آن برسد تا رشد و نمو کرده و آماده برداشت و مصرف محصول توسط انسان گردد؛ بنابراین تا به امروز انسان‌ها توقع به یکباره و بدون درنظرداشتن پروسه زمان و همچنین آماده‌سازی شرایط لازم، انتظار استفاده سریع و آسان را ندارند. درست است که امروزه شاهد هستیم، بسیاری محصولات به‌صورت فراوری‌شده به بازار عرضه می‌گردد؛ اما متأسفانه مرغوب نبوده و حاوی ویتامین‌های مفید نیست، ضمن این‌که مضراتی هم داشته و بیماری‌های مختلفی را برای مصرف‌کنندگان به همراه دارد.

وادی دوازدهم به ما می‌آموزد برای انجام هر امری، بایستی پروسه زمان را در نظر داشته باشیم، کمی دقت کنیم و در اکثر موارد این مهم را لحاظ کنیم. مثال‌های ملموس مهندس در مورد وادی دوازدهم: برداشت گندم ۸ ماه زمان می‌خواهد، برداشت صیفی‌جات به‌مراتب مدت کوتاه‌تری نیاز دارد، جنین در رحم مادر، به ۹ ماه زمان نیاز دارد تا کامل شده و زایمان صورت‌گرفته و نوازد متولد می‌گردد.

اولین عاملی که به واسطه آن به کنگره ورود پیدا کرده‌ایم اعتیاد است. چرا افراد زیادی در جامعه از یک فرد مصرف‌کننده انتظار دارند که اراده آهنین داشته و به یکباره مواد مخدر را کنار بگذارد؟ چرا برای بازسازی این تخریب بزرگ پارامتر زمان را در نظر نگرفته و آن را حذف می‌کنند؟ چون در خارج از کنگره حتی در جوامع پیشرفته اروپایی و آمریکایی علم اعتیاد کشف نشده و به‌عنوان عاملی مرموز و ناشناخته و مجهول مانده است. طبق پروتکل درمانی کنگره ۶۰، ده الی یازده‌ماه زمان لازم است تا با داروی مناسب و دوز دارویی مناسب فرد به‌سلامتی جسم دست پیدا کند و کارخانه‌های سازنده مواد شبه افیونی بدن بازسازی و راه‌اندازی شده و دیگر نیازی به ورود مواد خارجی نداشته باشد.

اول امر درمان و رهایی است. فرد برای درمان وارد کنگره می‌شود؛ اما چه زمانی درمان میسر می‌گردد؟ در آخر امر یعنی ده الی یازده ماه بعد از شروع سفر. نکته مهم دیگری که در این وادی حائز اهمیت است آموزش جهان‌بینی است. جمعیت کثیری از انسان‌ها در این بعد مورد آسیب قرار گرفته‌اند. درمان جسم بدون درمان و بازسازی فکر و اندیشه قطعیت نخواهد یافت. این دوره آموزشی، زمان مشخصی ندارد و برای افراد بسته به تلاش خودشان جهت ارتقا ضلع جهان‌بینی متفاوت است و اما همسفران نباید انتظار داشته باشند که افکار و اخلاق مسافران طی مدت سفر اول صددرصد اصلاح شده است؛ بلکه قسمت مهم بازسازی افکار در سفر دوم صورت خواهد گرفت. این سفری است مشترک بین مسافران و همسفران که در بستری مناسب قرار گرفته‌اند تا آموزشی مشترک گرفته و از آن برای مستحکم ساختن زندگی و به‌دست‌آوردن حال خوب و آرامش استفاده کنند.

در آخر وادی آمده است، دیگران کاشتند و ما خوردیم، ما بکاریم تا دیگران برداشت کنند. زندگی کنیم، بگذاریم دیگران هم زندگی کنند. خدمت کنیم، بگذاریم دیگران هم خدمت کنند. در این وادی از درخت به‌عنوان یک نماد یاد شده است. امروز درخت را کاشته و چند سال بعد از آن برداشت می‌کنیم. امروز دانه‌ای باحال خوب بکاریم تا فردا درختی بارور از حال خوب داشته باشیم. اگر این وادی برایمان باور باشد و به آن معتقد باشیم همیشه و در همه حال تلاش خواهیم کرد که نیکی کنیم دلی به دست آوریم و فردی مفید در جهان هستی باشیم. بازتاب همه اعمال ما به‌سوی خودمان است.

نویسنده: راهنما همسفر انسیه (لژیون پنجم)
ویرایش: همسفر مهتاب
ویراستاری: همسفر راضیه نگهبان سایت
ارسال: همسفر مهتاب، دبیر سایت
همسفران نمایندگی عطار نیشابوری