حقیقت زندگی مبادله‌ای و معامله است

اولین جلسه از دوره سی‌ و هفتم سری کارگاه‌های آموزشی عمومی مسافران و همسفران کنگرۀ ۶۰، نمایندگی فردوسی مشهد، با استادی دیده بان محترم مسافر علی، نگهبانی مسافر اکبر و دبیری مسافر جواد با دستور جلسه « کمک من به کنگره و کمک کنگره به من » پنجشنبه 27 دی‌ماه ۱۴۰۳ ساعت 17 شروع به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان علی هستم مسافر، خیلی خوشحالم که امروز این سعادت نصیبم شد که در خدمت شما دوستان باشم و انشاالله بتوانیم با کمک هم جلسه خوبی داشته باشیم.
به استناد دستور جلسه کمک کنگره به من و کمک من به کنگره، تمام این دستور جلسات در کنگره قائدتا هدف‌دار هستند و پشت این دستور جلسه چه هدفی می‌تواند داشته باشد، آیا هدف پول گرفتن است؟ یا هدف‌های دیگری هم پشت این قضیه هست، می‌خواهم بگویم که سیستم کاری کنگره درمان شناختی است و به‌واسطه شناخت بیماری تغییر می‌کند.

ملاک ما در کنگره این است که ما باید شناخت واقعی نسبت به مسائل داشته باشیم و با حقیقت‌هایی آشنا شویم. فرهنگ‌هایی در جامعه ما هستند که عرف است ولی حقیقی نیست و باید حقیقت آن موضوع را متوجه بشویم، در کنگره به این دلیل این دستور جلسه را قراردادیم که همهٔ ما به‌درستی متوجه شویم که در حقیقت چرا ما باید به کنگره کمک کنیم؟
دلیل این چرایی این است که حقیقت زندگی مبادله‌ای و معامله است و بایستی در زندگی به دیگران خیری برسانیم تا خیر ببینیم و بالعکس.
در سیستم کنگره 60 گروه‌درمانی بر اساس شناخت است و ابزارهای آن، اطلاعات، آموزش، دانش و گروه است یعنی اگر گروه نباشد این کار را نمی‌شود انجام داد و درمان به صورت انفرادی انجام نمی‌پذیرد.
در سیستم درمانی کنگره 60 یک ضلع آن گروه است و تک‌تک افراد در درمان من سهم دارند و هرکسی جدید می‌آید من باید در درمان آن سهم داشته باشم چه مادی و چه معنوی و این مفهوم گروه می‌شود در غیر این صورت گروه مفهومی ندارد.
در کنگره همه شرایط و امکانات برای همه مساوی است و تمامی افراد از مرزبان و دیده‌بان تا فرد تازه‌وارد همه باهم برابر هستند و کسی حقوق نمی‌گیرد و در تعریف گروه ما مهمان نداریم مگر تازه‌وارد باشد و در حال گذراندن سه جلسه اول باشد چون هنوز گروه را انتخاب نکرده و وقتی گروه را انتخاب کند عضو گروه می‌شود حالا آیا کنگره توسط یک نفر می‌چرخد؟ خیر
در کنگره همه با کمک هم این سیستم را اداره می‌کنند چون گفتیم که اصل مسئله درمان گروهی است و در گروه همه به هم کمک می‌کنند و هرکسی باید برای گروه یک کاری انجام بدهد، نه اینکه فقط من کمک دریافت کنم و من حاضر به انجام کاری برای کمک به دیگران نباشم در این صورت احتمال و کیفیت درمان من خیلی ضعیف خواهد شد چون عضو گروه نیستم و درمان نمی‌شوم.

واحد درمان در کنگره 60 به‌صورت فردی نیست بلکه خانواده‌درمانی است، نه اینکه کل خانواده مصرف‌کننده هستند بلکه ازنظر روحی و روانی تحت تأثیر من قرارگرفته‌اند پس باید آن‌ها هم درمان شوند. گروه هزینه دارد و هزینه آن را الزاماً باید خود گروه بدهد تا اینکه گروه‌درمانی مفهوم بگیرد و همه باید در این قضیه شریک باشند و اگر از بیرون کسی بخواهد کمک کند دیگر این گروه‌درمانی نیست و قانون و مفهوم آن به هم می‌ریزد، این به آن معنا نیست که کنگره محتاج من است بلکه من محتاج کنگره هستم و برای اینکه من در کنگره درمان شوم باید عضو گروه باشم و در اینجا سهمی داشته باشم تا گروه مفهوم پیدا کند. در کنگره از کسی به‌زور پول گرفته نمی‌شود بلکه خود اعضاء مشارکت می‌کنند و هیچ‌کس بیشتر از خود من نمی‌داند که چقدر باید کمک کنم و خودم می‌دانم که من چقدر می‌ارزم و چقدر باید به کنگره کمک کنم و این نسبت به ارزش خودم است این مفهوم کنگره می‌شود. این دستور جلسات کنگره بی‌دلیل نیستند و می‌خواهند نقطه تفکر ایجاد کنند. خود گروه با هم بحث کنند و به این نتیجه برسند این تجربه‌ها گروهی هستند.
ممنون که به صحبت‌های من گوش دادید.

عکاس: مسافر علی لژیون یکم
تایپ : مسافر مهران لژیون چهارم
ویرایش وارسال خبر : مسافر کاظم لژیون سوم