امید در نا‌امیدی

همسفر زهرا دلنوشته‌ای ارائه کردند که در ادامه می‌خوانید.

 خداوند محبت و عشق است. خدا را شاکر و سپاس‌گزارم که بهترین شیوه آموختن دانش‌ و مهارت زندگی کردن را از طریق کنگره ۶۰ در مسیر من قرار داد. روزها می‌گذرند و من با تمرین، تکرار و کاربردی کردن صحبت‌های راهنمای خوبم هر روز بیشتر تلاش می‌کنم. کوششی برای بالا بردن نقطه تحمل تا بتوانم ظرفیت و قدرت خود را در رویارویی با مشکلات بالاتر برده و قادر باشم با آموزش‌های ناب کنگره در زندگی خود حل مسئله کنم، برای دست یافتن به این امر نیاز به تفکر درست دارم؛ همان‌طور که با تفکر ساختارها شروع می‌شود، آموختم با درست اندیشیدن به همراه آموزش، تکرار و تجربه، می‌توانم محکم و استوارتر از گذشته در کنار مسافرم قدم بردارم. همسفر شدن در کنار مسافر، موقعیتی است که هر دو بتوانیم با وجود تمام دشواری‌های موجود در مسیر تا آن‌جا که امکان دارد با آرامش و موفقیت سفر خود را طی کنیم. 

پیش از ورود به کنگره به هر دری زدم که مسافرم بتواند به زندگی عادی خود برگردد؛ اما موفق نمی‌شدم و به در بسته می‌خوردم؛ چون مسافرم از سن پایین به مصرف مواد روی آورده بود. در تمام روزهای بی‌قراری همیشه با استرس، نگرانی، دلهره و ترس مواجه می‌شدم و همواره پرده‌ای از تاریکی مقابلم پدیدار می‌شد و هر مرتبه که بیشتر اصرار می‌کردم، شکست سخت‌تری می‌خوردم؛ امّا در اوج روزهای نا‌امیدی همیشه به خداوند امیدوار بودم. ایمان قلبی داشتم که خداوند حتما‌‌‌‌ً راهی در مسیر زندگی، پیش پای ما قرار خواهد داد تا مسافرم درمان شود، یک روز اتفّاقی یکی از دوستان، کنگره 60 را برای درمان به ما معرفی کرد.

از همان روز اوّل که به کنگره وارد شدم آرامش را احساس کردم و با تمام وجود سرشار از امید به راه خود ادامه دادم با دیدن اعضا کنگره که بدون هیچ چشم‌داشتی، صرفا با عشق و محبت بلاعوض در کنار یک‌دیگر به هم‌نوعان خود یاری می‌رسانند، سرشار از انرژی و شادی شدم. توکّل، امید و تلاش بی‌وقفه در وجود راهنمای خوبم موج می‌زد و با گذشت زمان، این زیبایی‌ها راه را نمایان می‌کرد. خداوند را شکر می‌کنم که لیاقت کسب جایگاه همسفر به من عطا شد تا محبت کردن بلا‌عوض در قالب انسانی خود در صور آشکار و پنهان را با تمام وجود درک کنم.

 در انتها از راهنما خوبم که با آموزش‌های ناب و مفید خود چراغ راه شده و من را به آرامش می‌رسانند تشکر می‌کنم؛ همین‌طور از بنیان‌گذار کنگره ۶۰ جناب مهندس دژاکام، خانواده محترم ایشان که فرشته‌های زمینی هستند و با امید، تلاش و کوشش بی‌دریغ به انسانیت خدمت می‌کنند، بی‌نهایت سپاس‌گزارم. امیدوارم ما سفر اولی‌ها با توکّل به خدا و تلاش و کوشش خود قادر باشیم در صراط مستقیم به خوبی سفر کنیم و در مدت معین شده به رهایی برسیم.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر شیوا (لژیون هفتم)
رابط خبری: همسفر بهاره رهجوی راهنما همسفر شیوا (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر معصومه (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی چالوس