نفس‌های اجباری توان زندگی را از من گرفته بود

اگر بخواهم درباب کمک کنگره۶۰ به خود بنویسم، در چند جمله و سطر خلاصه نمی‌شود؛ زیرا خوشبختی‌هایی که خداوند، در مسیر جدید زندگی‌ام قرارداده بی‌نهایت است، زیبایی زنده بودن همه انسان‌ها، لذت‌بردن از تک تک نفس‌هایی که می‌کشیم و یکایک لحظه‌هایی که زندگی می‌کنیم. شاید قبل از ورود به مسیر جدید زندگی‌ام یعنی کنگره۶۰، زنده بودن را فقط وظیفه‌ای می‌دانستم که به اجبار، باید آن را با خود همه جا حمل می‌کردم؛ حتی نفس‌های اجباری توان زندگی‌کردن را از من گرفته بود و زندگی‌ در ناممکن‌ها، برای‌ من به‌شدت غم‌انگیز شده بود.

به لطف خداوند و آموزش‌های آقای مهندس حسین دژاکام، پس از سفر اولم، دوباره متولد شدن را احساس کردم؛ اما این‌بار به‌گونه‌ای دیگر، اکنون جنگ من با درونم تمام شده است و خود را کمی بیشتر از قبل دوست دارم و به لطف خدا در کنار خود، دوستانی دارم که رشد یافته‌اند و راهنمایی که تمام تلاش خود را برای حال خوب من می‌کند و نه‌تنها خوبی را در من می‌بیند؛ بلکه با آموزش و محبتی که در وجودش است، مرا به آدم بهتری تبدیل می‌کند.

دوستانی که من را همان‌گونه که هستم، پذیرفتند و تلاش می‌کنند خنده‌هایم عمیق‌تر و آرامشم طولانی‌تر باشد. یکی از بزرگترین کمک‌هایی که کنگره۶۰ به من کرد، بیدار نمودن من از دنیای به خواب رفته‌ام بود، دنیایی که در آن، زندانی سرگذشتی بودم که دائما آن را با خود مرور می‌کردم. خداوند را شاکر هستم که به من اجازه داد، در مسیر کنگره۶۰ قرار بگیرم تا معنی آرامش را دریابم. برای بازگشت زندگی یک انسان چه خدمتی می‌توان انجام داد تا جبران شود؟ به عقیده من، اگر تمام وجود خود را صرف این راه کنیم، باز هم کم‌لطفی کرده‌ایم.

امیدوارم خداوند این توان را به من بدهد تا بتوانم به انسان‌هایی خدمت‌کنم که روزی مانند من در تاریکی، رنج‌ و عذاب بودند. در پایان، از آقای مهندس حسین دژاکام تشکر می‌کنم که با علم متد D S T، در زمینه اعتیاد به موادمخدر، سیگار، کاهش وزن و بسیاری از بیماری‌های دیگر، زندگی انسان‌های بسیاری را نجات دادند. انشاالله رحمت خداوند در زندگیشان جاری باشد.

نویسنده: همسفر فهیمه ( لژیون نهم)
ویرایش: همسفر سمیرا ( لژیون هفتم)
ارسال: همسفر فرشته، راهنما همسفر فاطیما ( لژیون هشتم )
همسفران نمایندگی گیلان