مشارکت مکتوب لژیون یکم

به نام قدرت مطلق الله
سلام دوستان احمدرضا هستم یک مسافر، دیدن یک مصرف کننده در خانواده که دچار تخریب جسم شده آزار دهنده است. هم برای خود فرد هم برای اطرافیان، مخصوصاً که در پی آن قطعاً روان و جهان بینی هم دچار تخریب و تغییر می شود. من ترمیم این تخریب را با آمدن به کنگره حس و تجربه کردم. هم برای همسفرم و هم برای خودم، کنگره همانند طنابی بود که از تاریکی به سمت نور هدایتمان کرد. « زندگی احیا شد و همچنان در حال بازسازی است. »
بنابراین ما در قبال این کمک و هدایت مدیون هستیم و می‌بایست در پایداری این جمعیت احیای انسانی کوشا باشیم و هر کس به اندازه ای که در توان دارد. برای این که قدر آنچه که به دست آورده ایم را بدانیم و قدردان باشیم باید جبران کنیم. یک نفر در سایت و انتشارات خدمت می کند یکی در آبدارخانه، یکی آزمون می‌دهد و به عنوان کمک راهنما به خدمت و آموزش ادامه می‌دهد. یکی مرزبان می‌شود و یک نفر ایجنت و …یک نفر هر قدر در توانش است کمک مالی می‌کند. همه این افراد در هر جایگاهی که هستند هم خدمت می‌کنند و هم آموزش می‌بینند و تعالی پیدا می کنند. با این اقدامات ظرفیت ما هم افزایش می یابد.
روزی بنیان کنگره این محیط را مهیا کرد و رایگان در اختیار افراد گذاشت. افرادی وارد شدند و این مسیر را ادامه دادند تا امروز که ما بهره بردیم، پس ما هم باید اقدام کنیم تا این راه هموارتر شود و افراد دیگر هم بتوانند به درمان برسند. هدف عظیم آقای مهندس دژاکام که گسترش دستاوردهای کنگره و برپاسازی آکادمی است. اگر به گذشته نگاه بیندازم زمانی که مصرف کننده بودم با تغییری که ایجاد شد، به آرامش رسیده و احیاء شدم. حال می‌دانم که کنگره چقدر به من کمک کرده است پس باید جبران کنم. از راهنمای عزیزم آقا محسن دکه در این مسیر سخت به من کمک کردند صمیمانه تشکر می‌کنم.

تنظیم و ارسال: مسافر مهرداد