اشتیاق یادگیری در مسیر حرکت درست

همسفر مهدیه.ح
به‌نام بی‌نیاز عالم‌آرا
در وادی هشتم گفته شد با حرکت راه نمایان می‌شود؛ یعنی تقدیر چیزی نیست که الزاماً نوشته شده باشد و ما انسان‌ها مجبور به اجرای آن باشیم، تقدیر چیزی است که توسط اندیشه، رفتار و اعمال ما نوشته خواهد شد. آقای مهندس فرمودند: قطعاً اگر اندیشه و رفتار ما نیکو باشد، تقدیر نیکویی برای ما رقم خواهد خورد. وقتی به خودم نگاه می‌کنم تا قبل از آن‌که آموزش‌ها را شروع کنم بیشتر در گذشته زندگی می‌کردم و نگران آینده بودم و همین، سد راهی برای شروع حرکت بود. من در کنگره‌۶۰ یاد گرفتم باید از گذشته درس بگیرم، برای آینده برنامه‌ریزی کنم و در لحظه حال حضور و حرکت داشته باشم.
آینده بهتر داشتن را در فکر کردن به جایگاه آینده می‌دیدم؛ یعنی فکر می‌کردم در آینده در جایی با آن چیزهایی که آرزوی آن را دارم زندگی می‌کنم و این وهم و خیالی بیش نبود. کنگره به من آموخت آینده‌نگری من باید در این باشد که چه گام‌هایی بردارم و چه وظایفی را انجام دهم؛ یعنی یک برنامه‌ریزی روزانه و هفتگی درحدی که جلوی پایم را ببینم.
با حرکت راه نمایان می‌شود؛ پس آینده را با بودن در خیالاتم از بین نبرم، بلکه با حرکت آن را پر کنم؛ برای مثال اگر می‌خواهم خانواده‌ای سرشار از عشق داشته باشم باید ببینم از این ساعت تا شب چه برنامه‌ای باید اجرا کنم که عشق در خانواده‌ام در جریان باشد. جناب آقای مهندس می‌گویند: هر فعالیتی به نتیجه‌ای باید ختم شود؛ یعنی حرکت باید نتیجه دهد به‌طور مثال این آموزشی که از کنگره و کارگاه‌ها دریافت می‌کنیم باید نتیجه دهد. زمانی می‌توانیم بگوییم حرکتی انجام داده‌ایم که نتیجه هم دیده باشیم اگر نتیجه ندهد؛ یعنی حرکتی انجام نشده است.
طبق فرمول فیزیک: وقتی نیرویی به جسمی وارد شود و جابه‌جایی صورت بگیرد، کار انجام می‌شود؛ ولی اگر آن جسم جابه‌جا نشود یعنی کاری انجام نشده است. اگر با این آموزش‌ها تغییری ایجاد نشود؛ یعنی حرکتی صورت نگرفته است. وقتی نیرو و زمان صرف می‌کنیم ولی نتیجه نمی‌‌گیریم یعنی جابه‌جایی برایمان اتفاق نیفتاده است. این آموزش‌ها باید دنیا و آخرت را با هم اصلاح کند و باید در روابط، روان، مسائل اقتصادی و... روی تمام ابعاد تأثیر داشته باشد تا زمانی‌که ما حرکتی انجام ندهیم برکتی نصیب ما نخواهد شد.
با تفکر در این وادی به خود آمده‌ام باید بسنجم، ببینم آیا در حال حرکت هستم یا خیر؟
گاهی در خیال حرکت می‌کنم و می‌دانم که تا حرکت نکنم اتفاقی رخ نخواهد داد و انسان در حرکت است که زنده می‌ماند؛ وقتی می‌توانم به خود بگویم انسان، که هر روز در حال تحرک و تحول باشم، آدمی که در حال سکون باشد یعنی حرکتی انجام نداده است.
مسیری که سال‌ها رفته‌ام و الآن خجالت‌زده تاول‌های کف پایم هستم و من را به جایی نرسانده، یعنی حرکتی نبوده اگر هم بوده به سمت مثبت نبوده است؛ پس در آینده هم این مسیر من را به جایی نخواهد رساند. کنگره۶۰ به من یاد داد مسیر درست هم از نظر معنوی و مادی همواره رو‌ به‌‌‌رشد است و اُفتی ندارد؛ باید رشد در هر دو به‌طور هم‌زمان وجود داشته باشد.
در‌پایان از خداوند بسیار سپاس‌گزارم که راهبری چون جناب آقای مهندس و کنگره۶۰ را در مسیرم قرار داد تا بهترین آموزش‌های جهان هستی را  بگیرم. پروردگارا از تو طلب می‌کنم که اشتیاق یادگیری و کنجکاوی در مسیر رشد و تعالی را در نهادم قرار بدهی.
آمین یا رب‌العالمین.
تایپ: همسفر مهدیه.ح رهجوی راهنما همسفر زینب (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر باران رابط خبری لژیون دوم
ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (دبیر سایت)
همسفران نمایندگی وکیلی یزد