هر یک از ما الگویی از مکتب کنگره هستیم

تمام هستی بر مبنای دریافت و پرداخت بنا شده است؛ یعنی این‌که ما باید گیرنده و فرستنده باشیم؛ چنانچه با دقت به هستی نگاه کنیم می‌بینیم که زمین، آسمان و تمام آنچه در آن‌ها وجود دارند به ما می‌بخشند، هوایی که در آن نفس می‌کشیم، زمینی که در آن راه می‌رویم، از دل آن غذا و خوراکی به دست می‌آوریم و شب با حالی خسته سر بر آن می‌نهیم، همه در اختیار ما هستند و برای بقاء به ‌راحتی به ما می‌بخشند، ما نیز باید در حد توان خود به زمین و موجودات آن، شامل گیاهان، حیوانات و انسان‌های اطراف خود ببخشیم تا در این چرخه ماندگار بمانیم.

در ادامه توجه شما را به مصاحبه‌ای زیبا با دستیار اسیستانت همسفران همسفر آرزو جلب می‌کنم.
همسفر آرزو و مسافر ایشان رضا با آنتی‌ایکس تریاک وارد کنگره شدند. به مدت ۱۱ ماه با متد DST و داروی OT با راهنمایی مسافر محمود و همسفر زینب سفر کردند و هم اکنون ۱۱ سال و ۴ ماه است که با دستان پر مهر آقای مهندس آزاد و رها هستند. رشته ورزشی ایشان والیبال است.

چه دستاوردی در خدمت کردن نهفته است که حاضر هستید برای انجام یک خدمت، مسافت طولانی را نیز طی کنید؟

ما انسان‌ها برای دو چیز پا به هستی گذاشته‌ایم؛ ابتدا آموزش و سپس خدمت‌ کردن. در واقع، خدمت دستاورد آموزش است و من برای متجلی کردن آموزشی که دریافت کرده‌ام، باید خدمت کنم. آموزه‌های من، زمانی مفید است که بتوانم آن‌ها را عملی و کاربردی کنم و زمانی که این‌ کار را انجام ‌دهم، رشد در هر زمینه‌ای برای من اتفاق می‌افتد؛ زیرا در خدمت کردن، حیطه تعامل و ارتباط من گسترده‌تر می‌شود و آموزش‌‌های بیشتری کسب می‌کنم؛ در این یاد گرفتن خود را بهتر می‌شناسم و گره‌های بیشتری از وجود من گشوده می‌شود.

کمک‌های کنگره به افراد، فهرستی طولانی دارند، به نظر شما نخستین کمکی که کنگره به یک مسافر و همسفر می‌کند، چیست؟

نخستین دستاورد کنگره برای یک شخص، بازگردانی هویت و شخصیت از دست رفته او است. زمانی که عنوان مسافر و همسفر به افراد داده می‌شود، گویی یک انرژی عجیب درون آن‌ها پدیدار می‌شود و اشخاص را آماده سفر می‌کند. برای من این‌گونه بود و نظر ‌شخصی‌ خود را گفتم، وگرنه به قول شما کمک‌های کنگره فهرست طولانی دارد.

افرادی هستند که با خدمت کردن در کنگره می‌خواهند کمک‌های کنگره را جبران کنند، این خدمت باید چگونه باشد؟

من همیشه می‌گویم اعضای کنگره نظرکرده خداوند هستند؛ منظور من قداست آن‌ها نیست. آقای مهندس نیز بیان می‌کنند: «بدترین افراد کنگره از بهترین افراد بیرون، بهتر هستند»؛ زیرا آن‌ها از تاریکی‌ها و گذرگاه‌های دشواری عبور کردند و همان انسان‌هایی که روزی فقط مصرف‌کنندگانی طلبکار بودند، مسافر و همسفر فرقی نمی‌کند؛ اکنون تبدیل به اشخاصی شدند که تولید دارند و حال دیگران را خوب می‌کنند. این همان خدمتی است که ما می‌توانیم در حد توان و شرایط خاص خود؛ یکی با لبخند، دیگری با کمک مالی و یکی با خدمت در جایگاه‌ها، انجام دهیم.

فردی که نه توان مالی دارد و نه می‌تواند در جایگاه خدمتی قرار گیرد، چگونه می‌تواند در کمک به کنگره سهم داشته باشد؟

همین‌که من آموزش‌های کنگره را درست دریافت کرده و کاربردی کنم و در مسیر کنگره و ارزش‌ها قدم بردارم، می‌توانم به کنگره کمک کنم. هر یک از ما الگویی از مکتب کنگره هستیم که با عملکرد درست، می‌توانیم معرف این مکان باشیم.

قطعاً کمک کنگره به همه افراد به یک‌ اندازه است، پس چرا بعضی افراد به حال بهتری می‌رسند و بهره بیشتری می‌برند؟

این موضوع به مبحث جهان‌بینی بازمی‌گردد؛ بنای هر شخصی بر مبنای خواست و علاقه او ساخته می‌شود و دقیقاً در کنگره نیز این خوان نعمت گسترده شده و جایگاه افراد فرقی نمی‌کند. از هر زبان، نژاد و سوادی اجازه دارند تا از آموزش‌ها استفاده کنند؛ اما افرادی که خواسته بیشتری دارند؛ به طور قطع، بهره بیشتری می‌برند و حال بهتری نصیب آن‌ها می‌شود.
کمک و آموزش‌های کنگره برای همه به یک اندازه است؛ اما برداشت از آن‌ها به افراد بستگی دارد. برداشت اشخاصی مانند جناب مهندس، خانواده محترم ایشان و عزیزانی که در جایگاه‌های مختلف خدمت می‌کنند، خدمت به انسان‌ها و احیای زندگی آن‌ها است؛ اما در سمت دیگر افرادی هستند که تنها به درمان اکتفا می‌کنند؛ به‌طور قطع حال این‌ دو گروه یکی نخواهد بود که این عین عدالت است.

آقای مهندس بیان می‌کنند که «حساب کنگره با ما و حساب ما با کنگره صفر است، هر شخصی می‌تواند بیاید درمان شود و برود»؛ اما بعضی از افراد می‌مانند و در جایگاه خدمتی قرار می‌گیرند یا به جایگاه نشان بی‌نشانی دست می‌یابند، دیدگاه این افراد به کنگره چگونه است؟

هر شخصی بسته به نیازی که در خود می‌بیند در کنگره خدمت کرده و ماندگار می‌شود؛ زیرا ما نمی‌توانیم شخصی را به‌ اجبار در کنگره نگه داریم. اشخاصی که می‌مانند و خدمت می‌کنند، دریافت داشته‌اند. زمانی‌که به گذشته و شرایط بدی که داشتم فکر می‌کنم و آن را با زندگی و حس و حالی که در حال حاضر دارم، مقایسه می‌کنم، به عظمت کنگره پی می‌برم؛ من در پرتو آموزش‌ها و کمک‌های کنگره و اعضای آن، موارد بسیاری به دست آورده‌ام که این موضوع برای همه در کنگره اتفاق افتاده است؛ هر شخصی خود می‌داند که کنگره چه اندازه به گردن او حق دارد و بر مبنای درک خود می‌تواند در کنگره خدمت کند.

با توجه به این‌‌که امروز روز انتخابات مرزبانی است و شما برای انجام این کار به شعبه خواجو تشریف آورده‌اید، توصیه‌ای برای افرادی که انتخاب می‌شوند و جمله‌ای برای اشخاصی که این دوره رأی نخواهند آورد، بفرمایید؟

همیشه هر چیزی در زمان خود اتفاق می‌افتد؛ اگر شخصی رأی می‌آورد، قطعاً زمان خدمت او فرا رسیده و روزی‌‌اش بوده است. باید حواس ما باشد تا ارزش رأی‌هایی که به ما داده‌اند را بدانیم و درست خدمت کنیم تا حال ما و دیگران خوب باشد.
عزیزانی که انتخاب نمی‌شوند، بدانند « نوبت باران همیشه محفوظ است».

کلام آخر:

از خداوند سپاسگزارم بابت حیاتی که به من بخشید تا در این برهه از زمان حضور داشته باشم.
از جناب مهندس و خانواده بزرگوار ایشان برای مهیا کردن این بستر امن برای انسان‌ها ممنونم و برای خدمتگزاری خدا را شکر می‌کنم.
از نمایندگی پر مهر خواجو و شما عزیزان که پذیرای من بودید، سپاسگزارم، موفق و پایدار باشید.

عکاس: مرزبان خبری همسفر مرضیه 
مصاحبه: همسفر ساره رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون هفتم)
تنظیم و ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر صدیقه (لژیون هفتم)
همسفران نمایندگی خواجو