لژیون‌های ویلیام (درمان نیکوتین)

گزارش تصویری از لژیون‌های ویلیام (درمان سیگار) به روایت تصویر

خلاصه سخنان راهنمای محترم درمان نیکوتین مسافر حسین:

سلام دوستان حسین هستم مسافر نیکوتین؛

دستور جلسه این هفته کمک من به کنگره و کمک کنگره به من می‌باشد؛ همان‌طور که از تیتر دستور جلسه پیداست، از ضمیر من استفاده‌شده است و ارتباطی ندارد که کنگره چه کمکی به مسافر من یا همسفر من و یا خانواده‌ام کرده و آن‌ها چه کمکی به کنگره کرده‌اند. اینجا خود شخص مطرح است که چه کمکی دریافت کرده و چه کمکی پرداخت کرده است.

همه ما می‌دانیم و طبق مشارکت‌هایی که از پهلوانان محترم کنگره شصت و دنورهای عزیز و یا اعضای لژیون سردار که در نقش برطرف کردن نیازهای مالی کنگره تلاش می‌کنند و یاری رسان هستند، با شناخت و آگاهی و معرفت می‌گویند که در مقابل چیزی که از کنگره دریافت کرده یا می‌کنند، خدمتی که می‌کنند قابل‌ مقایسه نیست و هنوز ذره‌ای از کمک‌های کنگره را جبران نکرده‌اند و همه این‌ها را مدیون آقای مهندس حسین دژاکام و خانواده محترمشان و آموزش‌های جهان‌بینی هستند.

این دستور جلسه همه ما را به اولین روزی که وارد کنگره شده‌ایم می‌برد و ما را با وضعیتی کنونی‌مان که در چه نقطه‌ای از آگاهی و شناخت هستیم و تغییراتی که هرکسی نسبت به خودش و زندگی‌اش داشته است، مورد ارزیابی قرار می‌دهد و طبیعی است که جواب‌های ما خیلی زیاد است. این‌که قبل از کنگره چه نوع نگاهی داشتیم و با چه مسائلی در زندگی‌مان درگیر بوده‌ایم و با چه شکست‌هایی، چه از نظر مالی و چه از نظر معنوی مواجه شده بوده‌ایم، و اکنون چه اندازه آرامش و آسایش و سلامتی و صلح در زندگی‌مان حاکم است که اگر صادقانه برانداز کنیم، متوجه می‌شویم که درگذشته چه بوده‌ایم و الآن چه هستیم.

در کتاب عبور از منطقه ‌۶۰ درجه زیر صفر، از استاد سردار جمله بسیار مهمی وجود دارد با این مضمون که: «باید بدانید که ما همه برای خدمت و آموزش پا به حیات نهاده‌ایم. ابتدا آموزش، سپس خدمت درست انجام بدهیم، در این راه بسیار وقت لازم است.» زمانی‌که به واژه کمک از سوی کنگره۶۰ فکر می‌کنیم، می‌بینیم  که از انواع کمک‌ها درون این واژه نهفته است که شاید به آن‌ها کمتر توجه کنیم. اولین کمک کنگره به ما، کمک علمی است؛ ازجمله علم و دانش کنگره۶۰‌ انتخاب راهنما است. این حق انتخاب از بزرگترین کمک‌های کنگره به ما است، امکانات مادی که فراهم شده است تا من با آسایش و آرامش آموزش بگیرم و به درمان برسم. دوستانی یافتیم که یافت نمی‌شد؛ دوستانی که با شادی ما شاد می‌شوند و دوستانی که تمام و کمال و فقط موفقیت ما را می‌خواهند.

من در کنگره آموختم وقتی دیگران کمک کردند که حال من خوب شود، من نیز باید کمک کنم تا این سیستم پابرجا بماند و افرادی که پس از من وارد کنگره می‌شوند نیز به حال خوب برسند. خب! در مقابل این فهرست طولانی من و یا ما چه کرده‌ایم؟ من چه خدمتی به کنگره‌۶۰ کرده‌ام؟ مادی و یا معنوی. چه داده‌ام و چه گرفته‌ام؟ با خودت، یک و دو کن، بیندیش که چه کرده‌ای؟ در اینجا قیاس لازم است! اگر از نظر مادی توانش را نداریم که  کمک کنیم، می‌توانیم به صورت معنوی دهنده باشیم، نه فقط باز پس گیرنده و می‌توانیم خدمت کننده باشیم که باز هم نتیجه‌اش چه‌بسا؛ آموزش روز‌افزون و حال خوش خودمان است. امید که ما بتوانیم در مورد دستور جلسه این هفته تفکر نماییم و ببینیم که حقیقتاً کنگره 60 چه کمکی به ما کرده و ما در عوض چه خدمتی کرده‌ایم ؟

نگارنده و ویراستار: مسافر حسین لژیون ۱۶

عکاس: مسافر امین لژیون ۱۸

تنظیم: مسافر وحید لژیون ۱۸

ارسال: مرزبان خبری مسافر ایمان 

نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران