کمک من به کنگره و کمک کنگره به من

درود و سلام خدمت مسافران و همسفران کنگره ۶۰. سپاسگزار خداوند بزرگی هستم  که جلودار واقعی ماست و ناممکن ها را در مقابل ما تعیین و ممکن می‌سازد.
وقتی کمی گذشته را مرور می‌کنم درد و رنج  ناشی از ترس، استرس، ناامیدی و... که با ورود به تاریکی اعتیاد در تار و پودم تنیده شده بود را به یاد می‌آورم و این موضوع  نه تنها به خودم بلکه به خانواده هم آسیب های زیادی را وارد کرده بود. همه تلاش‌هایی که برای نجات از این وضعیتِ سخت می‌کشیدم بی نتیجه مانده و همه را مقصر این بلاها می‌دانستم. راه‌های زیادی را امتحان می‌کردم که مشکل را حل کنم اما ذره‌ای از این همه گرفتاری کم نمی‌شد. با باوری در ناباوری راه نجات نمایان شد و به لطف خداوند در مسیر کنگره قرار گرفته و آموختم بزرگ‌ترین دشمن انسان نادانی اوست که در وجود خودش می‌باشد و تنها راه نجات آموزش و سپس سعی و تلاش است.  هم‌چنین به من  یاد داده شد که همه مطالب در درون و برون ماست و بهترین راه صراط مستقیم بوده و هست و خواهد بود. دست های مقدس زیادی به کمک آمدند و روز به روز من امیدوارتر به زندگی ادامه دادم.
اگر بخواهم کمک‌های کنگره به من را در طول این سه سال حضورم در این مکان مقدس و امن بیان کنم مطلب به درازا می کشد زیرا توانایی‌های زیادی از من گرفته شده بود و به لطف کنگره در حال باز پس گیری آن‌ها هستم. البته فقط در یک جمله می‌توان گفت: اعتیاد گوهر جان را از من ربوده و این کنگره ۶۰ بود که با  زحمات آقای مهندس دژاکام و همه انسان‌های فداکار و دلسوز آن را دوباره به من هدیه کردند.
هم‌چنین به من کمک شد تا پله‌های ترقی را طی نمایم. حال در برابر این همه نعمت، لطف و بخشش چه باید کرد و آیا می‌توان جبران نمود؟
شاید پاسخ این باشد که به پاس زحمات کنگره باید خدمت من در هر جایگاهی انجام بگیرد که البته این کار وظیفه و یک تکلیف است ولی دوباره این قضیه، هم آموزش بیشتر برای من به همراه دارد و هم دوباره کمک‌های بی‌شمار کنگره شامل حال من خواهد شد.
کمک من به کنگره ۶۰، احترام به حرمت‌ها و قوانین می‌باشد و این که در فرمانبرداری کوتاهی نکنم و با تمام توان، عشق و محبت با همه اعضا رفتار نمایم، علم و عملِ من با هم تطابق داشته باشند و بتوانم  ذره‌ای از این همه کمک را جبران نمایم.

راهنمای تازه واردین مسافر جاوید

تنظیم: مسافر امین
ارسال: مرزبان خبری مسافر محمد