هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی

منبع: نمایندگی نیما یوشیج - همسفران
دوشنبه 24 دي 1403

تعداد بازدید از این مطلب : 237

جلسه پنجم از دوره بیست‌ونهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی نیمایوشیج با استادی همسفر زینب، نگهبانی همسفر محبوبه و دبیری همسفر نصیبه با دستورجلسه «کمک کنگره به من و کمک من به کنگره» روز دوشنبه ۲۴دی ماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.

خلاصه سخنان استاد:

از آقای مهندس و خانواده محترمشان بابت فراهم‌کردن بستری برای آموزش که حضور پیدا کنیم تا علم کنگره را آموزش بگیریم و به آرامش برسیم، تشکر می‌کنم. از راهنما بزرگوارم همسفر الهام تشکر می‌کنم که در کنگره ماندگار شدند و آن‌چه آموختند به من انتقال داده‌اند.

دستور جلسه در مورد کمک من به کنگره و کمک کنگره به من می‌باشد. در سی‌دی کمک کنگره به من و کمک من به کنگره آقای مهندس می‌فرمایند: این مبحث مثل مبحث‌های دیگر سه ضلع دارد یک ضلع آن کمک من به کنگره و ضلع دیگر آن کمک کنگره به من و قاعده آن موضوع کمک می‌باشد؛ مثل هر چیز دیگری چه بحث کنگره چه خارج از کنگره باشد در زندگی و شغلی که داریم، نسبت به همسر و فرزندان خودمان هر چیزی که می‌دانیم که دریافت و پرداخت دارد و حضور ما در کنکره باید به همین دلیل باشد. من در سفر اول می‌آیم، سفر می‌کنم از کمک‌ها و آموزش‌های کسانی که قبل از من بوده‌اند بهره می‌گیرم و به رهایی می‌رسم؛ حالا در سفر اول شاید نتوانم کمک چندانی از نظر خدمت به اعضاء داشته باشم؛ ولی برای من خدمت مالی بستر آن فراهم است یا در کنگره می‌مانم در آزمون شرکت می‌کنم راهنما یا راهنما تازه‌وارد می‌شوم یا در گروه مرزبانی می‌روم این خدمت‌ها و آن‌چه که دریافت کردیم باید پرداخت کنیم.

مسافرم به من گفت؛ خودت را برای صحبت امروز آماده‌ کرده‌ای؟ گفتم حالا یک چیز‌هایی نوشتم، گفتم: ما می‌آییم در کنگره آموزش می‌گیریم در سفر دوم خدمت می‌کنیم. گفت: نمی‌خواهی بگویی که کنگره چه کمکی به ما کرد؟ یعنی من از یک هفته قبل که این دستور جلسه را به من گفتند تا دیروز هنوز متوجه نشده بودم، این‌قدر که حس‌های من خواب بود متوجه نشدم که کنگره چه کمکی به من کرد. از همسفر الهام ممنونم که این دستور جلسه را به من داده‌اند که دوباره من به خودم بیایم و بیدار شوم. من زمانی که سفر می‌کردم شش سال خدا به ما فرزند نداده بود و من در دوران سفر قبل از اینکه وارد کنگره بیایم می‌خواستم با ای‌وی‌اف بچه‌دار شوم. شش سال در انتظار فرزند بودیم و راهنما به من گفتند: سفر شما واجب‌‌تر است سفر خودتان را انجام بدهید وقتش که برسد آن اتفاق هم می‌افتد و ما به حرف راهنما گوش دادیم.

روز رهایی ما که رسید و ما رها شدیم من هم‌چنان پا‌فشاری می‌کردم که بروم ای‌وی‌اف انجام بدهم؛ یعنی نصف مراحل را انجام داده بودیم؛ بعد از چند روز متوجه شدم که باردار هستم و بابت کمک کنگره به من خدا را هزاران بار شکر می‌کنم. زمانی‌که فرزندم شش ماهه بود مادر خودم را از دست داده‌ بودم و در این شش ماه مادرم می‌گفت؛ واقعاً به کنگره می‌خواهی بروی؟ با بچه کوچیک برای شما سخت نیست، می‌گفتم یک زمانی کسانی مثل من بودند فرزند کوچک‌تر داشته‌اند و شرایط نداشتند و در کنگره آمده‌اند و چیزهایی دریافت کرده‌اند و پرداخت کرده‌اند من تا جایی که بتوانم انجام می‌دهم. بعد از فوت مادرم نمی‌خواستم به کنگره بیایم؛ ولی هر‌از‌گاهی یک تلنگری به من می‌شد. گفتم: من باید بروم این دینی که به کنگره دارم تا جایی که در توان من است را باید انجام بدهم. کمک ما به کنگره می‌تواند هم در کنگره و هم خارج از کنگره انجام بگیرد. من وقتی الگوی خوبی برای خارج از کنگره باشم برای مصرف‌کننده‌هایی که در بیرون هستند هم می‌توانم پیام کنگره را به آن‌ها انتقال بدهم و باعث بشوم که بیایند و در مسیر صراط مستقیم قرار بگیرند و درمان بشوند. وقتی به کنگره می‌آیم شاید دینی به گردن من است را دارم پرداخت می‌کنم؛ ولی در واقع آن انرژی به خودمان بر‌می‌گردد. من می‌گویم به کنگره می‌آیم، به زندگی خودم نظم بدهم و زندگی خودم را آرام کنم تا به آرامش برسم و در کنار این‌ها کمکی هم به آن‌هایی که پشت در کنگره هستند، انجام می‌دهم؛ ولی در واقع هر کمکی می‌کنم به خودمان بر می‌گردد و مثالی که همیشه راهنما در لژیون می‌گوید: اصل هستی بر این است هرچه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی. ممنونم از اینکه به صحبت‌های من گوش کردید.