کمک کنگره به من معجزه بود

به نام قدرت مطلق

چهارمین جلسه از دوره دوم کارگاه های خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی لواسان به استادی راهنمای محترم مسافر ایمان و نگهبانی مسافر فرزاد و دبیری مسافر حسین در تاریخ  22دی۱۴۰۳ راس ساعت ۱۷ آغاز بکار نمود.

خلاصه سخنان استاد:
خداوند را شاکرم که یکبار دیگر فرصت خدمتگزاری در این جایگاه را نصیب من کرد. امروز دو دستور جلسه داریم یکی کمک کنگره به من و کمک من به کنگره و دیگری تولد مسافر مجتبی عزیز،اگر قرار باشد این دو را باهم ترکیب کنم در واقع این دستور جلسه مصداق روزهای اول مسافر مجتبی هست که من دقیقا به یاد دارم هر جلسه تاخیر داشت و هر دفعه که در مورد علت تاخیرش سوال میکردم بهانه مختلف میاورد.
همه اینها این نوید را به ما میدهد که راه درمان قطعی اعتیاد پیدا شده و ما فقط باید در این مسیر با تفکر حرکت کنیم.اوایل سفر یک مقدار منظم کردن زمان رفت و آمد سخت است که آن هم به علت وجود نیروهای بازدارنده است که اجازه حرکت را از مسافر سلب میکنند ولی مهم حرکت کردن است.من این مطالب را از دیدگاه کمک کنگره به من مطرح میکنم.
در ادامه سفر مسافر باید به کنگره محرم شود و در این حرکت سفر کردن برای مسافر لذت بخش تر خواهد شد ولی باز هم در ادامه نیروی منفی کار خودش را میکند و مسافر فقط باید به مسیر خود ادامه دهد.

اولین چیزی که کنگره به من برمیگرداند اعتماد به نفس است که فرد دیگر خودش را معتاد و مصرف کننده خطاب نمیکند،مسافر خطاب میکند این بدین معناست که کنگره به من شخصیت و نظمی که از بین رفته را به من میدهد و آن شکل و قالبی که تخریب شده و افکار واندیشه ای که دگرگون شده را احیا میکند.
در این مسیر ما هیچ راهی بجز صراط مستقیم نداریم و این را جامعه به زودی خواهد فهمید و امیدوارم کم کم کل جهان به یک صلح پایدار برسد.
در ادامه اگر بخواهم کمک های کنگره به خودم را بگویم قابل شمارش نیست که میتوانم بگویم کنگره به من آسایش،سلامتی،حال خوب وعلم زندگی کردن داده و من در قبال آن چه وظایفی دارم، به قول دیدبان محترم آقای صداقت که امروز هم روز تولشون هست ما به کنگره اومدیم که از مصرف کنندگی دربیاییم مسافر میشویم و بعد به رهایی میرسیم، آیا ما چند نفر در کنگره مصرف کننده نیستیم بهتره که ما در کنگره مصرف کننده بی مصرف نباشیم و خدمتگزار باشیم،خدمت در کنگره هم به دو حالت است یکی جان و دیگری مال،شاید همه افراد نتوانند خدمتگزار مالی باشند که البته آن هم سعادت است ولی آیا من به خودم میتوانم خدمت کنم ؟

نسبت به خودم احترام می گذارم؟  آیا من سفرم را به درستی انجام میدهم؟من اول باید به خودم خدمت کنم تا بعد بتوانم در کنگره خدمتگزار باشم در نهایت باید در نظر بگیرم که چه آورده ای برای کنگره دارم
امیدوارم که همه ما در ادامه بتوانیم بندهای اهریمنی خود را یکی پس از دیگری در کنگره با خدمت کردن باز کنیم.

تایپ: مسافر امید

تنظیم: مسافر علیرضا

عکس: مسافر بهنام