خدمت‌کردن در واقع کمک کنگره به من است!

گزارشی از عملکرد لژیون ویلیام وایت با راهنمایی و استادی مسافر سیگار دانیال با دستور جلسه «کمک من به کنگره و کمک کنگره به من» که در روز شنبه مورخ ۲۲ دی ۱۴۰۳ در نمایندگی ارتش برگزار شد.

خلاصه سخنان استاد:
سلام دوستان دانیال هستم مسافر سیگار. خدا را شکر می‌کنم که بار دیگر این فرصت نصیب من شد تا در این جایگاه باشم، خدمت کنم، اول از شما بیاموزم و دوم چیزهایی که بلد هستم را به شما انتقال دهم.
دستور جلسه هفتگی کنگره همان دستور جلسه‌ای است که من در هفته‌ای که وارد کنگره شدم، به‌عنوان دستور جلسه قرار داشت. اوایل که این دستور جلسه را می‌شنیدم با خودم می‌گفتم که کنگره راه درمان اعتیاد را به من نشان داده است و من در مقابل خدمت می‌کنم، در جلسات حاضر می‌شوم و در لژیون سردار مشارکت می‌کنم. من این موارد را کمک خودم به کنگره می‌دانستم؛ اما بعدها متوجه شدم حتی این موارد هم مجدد کمک کنگره به من است!
شرایط خدمتی که در اختیار من قرار می‌گیرد در واقع کمک کنگره به من است؛ چراکه به من اجازه می‌دهد تا تغییر جایگاه را تجربه کنم. کنگره شرایطی را به وجود می‌آورد که من به دیگران خدمت کنم تا در نهایت حال خودم خوب شود. من اگر سی دی می‌نویسم یا حتی کمک مالی می‌کنم، اولین اتفاقی که می‌افتد این است که حال خودم خوب می‌شود پس این مورد هم کمک کنگره به من است!
آقای مهندس در جایی گفتند که حساب همۀ شما صفر است ولی من هنوز خودم را بدهکار کنگره می‌دانم. چرا باید بنیان کنگره خودش را بدهکار کنگره بداند؟ چون می‌گویند من هرآن چیزی که امروز دارم را از شرایطی دارم که در کنگره برای من اتفاق افتاده است. به نظر من باید کارهایی که کنگره برای من کرده است را چند وقت یکبار شمارش و با خودم مرور کنم.
من هر جایی از زندگی را نگاه می‌کنم متوجه می‌شوم مهندس آموزشی را برای من قرار داده‌اند و تغییری در من ایجاد کرده است. من تقریباً ۲۲ سال سیگار مصرف می‌کردم و در غم و شادی، خنده و گریه، پیشرفت و پسرفت، پیروزی و شکست سیگار همراه من بود. اطرافیان من تلاش‌های زیادی کردند و با راه‌های مختلفی مثل صحبت‌کردن و حتی تهدیدکردن سعی کردند که من سیگار خودم را ترک کنم؛ ولی هیچ تأثیری روی من نداشتند. خودم هم سعی کردم به‌صورت نخی سیگار را کم کنم و حتی قبل از کنگره آدامس نیکوتین را امتحان کرده بودم اما فایده‌ای نداشت.
ما به جهان‌بینی و اینکه نگرش ما تغییر کند، نیاز داریم و لازمۀ این کار دانایی است. من تا زمانی که متوجه نباشم که نوشتن سی دی یا دل‌نوشته برای حال خود من است، هیچ اقدامی انجام نمی‌دهم و به چشم اضافه‌کاری به آن نگاه می‌کنم. من باید با نگاه عقلانی به این موضوع فکر کنم و کسانی که این مسیر را به‌درستی رفته‌اند و حالی که به دست آورده‌اند را نگاه کنم.
متشکرم که به صحبت‌های من گوش دادید.

تایپ، ویرایش و ارسال: مسافر محمدرضا
نمایندگی ارتش