پنجمین جلسه از دوره سوم لژیون سردار نمایندگی جهانبین شهرکرد به استادی راهنمای محترم مسافر اسکندر، نگهبانی پهلوان محترم مسافر حسین و دبیری مسافر یاسین با دستور جلسه "خانم‌های مسافر" و "کمک من به کنگره و کمک کنگره به من" در روز پنجشنبه ۲۰ دی ماه ١۴۰٣ ساعت ١۴:۳۰ آغاز بکار کرد.
خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان اسکندر هستم مسافر؛
خدا را شکر بابت لیاقتی که به من داده تا در این جایگاه باشم. از ایجنت محترم آقا محمد جواد، پهلوان حسین و همه شما عزیزان ممنونم که افتخار این خدمت را به من دادید.
دستور جلسه خانم های مسافر است. یک توفیق اجباری حاصل شد و در جمع عزیزان خدمتگزار حضور پیدا کردم و مشارکتی در مورد دستور جلسه ی خانم های مسافر داشته باشم و واقعاً همینطور است. بهترین مشارکتی که ما برای دستور جلسه ی هفته‌ی خانم‌های مسافر می‌توانیم داشته باشیم، این است که لایو (ویدیو تصویری) شعبه آکادمی خانم های مسافر که آمدند و مشارکت کردند را ببینیم.
اصلاً زندگی جور دیگری برای آن ها بود، یعنی از کجا به کجا رسیدند، چه فلاکت هایی در زمان مصرف داشتند. یکی پانزده سال از خانه بیرون نیاید و یک میهمانی ندهد و یک میهمانی نرود، خیلی حرف است، این که زندگی نیست. آنوقت که میگویم تاریک تر از اعتیاد هیچ چیزی نیست، والله هیچ چیز نیست. حالا برای ما که مرد هستیم و دستمان در جیب خودمان است یک درآمدی برای مخارج خانه داریم و هزینه های خانه گردن ماست، درون تاریکی برویم، آنوقت یک خانم که خانه دار هم باشد و درآمد هم نداشته باشد، تاریکی اعتیادش را تصور کنید که چیست؟ یعنی واقعاً تاریک تر از تاریکی، تاریکی خانم‌های مسافر است، ولی ببینید کنگره با مسافران خانم چکار کرد، یعنی از قعر تاریکی ها رساندشان به اوج روشنایی ها، بعنی چقدر خانم های همسفری که اینها را دیدند و خیلی از آنها دوست داشتند که جای خانم های مسافر باشند، البته نه دوران مصرفشان.
جناب مهندس فرمودند: بیست شعبه درخواست استادی خانم های مسافر را داشتند، علت این درخواست چیست؟ حتماً یک چیزی هست، حتماً گرفتن انرژی بوده، و حالا همت ما آقایان مسافر این است که راه را برای خانم های مسافر صاف کنیم، خانم های مسافر در جامعه ما خیلی زیاد هستند. به قول آقا حسین؛ دو تا دستور جلسه با هم یکی شدند، کمک من به کنگره و کمک کنگره به من. کمک‌های کنگره به من که قابل بیان نیستند.
ببینید ما راهنماها خیلی با مشکلات رهجوها درگیر هستیم و من شاید خیلی زیادتر درگیر باشم با این مشکلات، چون واقعاً به هم میریزم وقتی میبینم یک رهجو حالش خوب نیست و شاید هم نتوانم کاری برای رهجو بکنم، ولی نهایت تلاش خودم را برای رفع مشکل آنها میکنم و خیلی مأنوس شدم با مشکلاتی که رهجوهایی داشتند و دارند. بعد وقتی به کنگره می آیند و حال خوش را به دست می آورند که اصلاً قابل قیاس با زمان مصرفشان نیست. خیلی ها اقدام به خودکشی کردند و ببینید که اعتیاد یک مرد را به کجا رسانده و همین شخص وقتی دو یا سه ماه درون کنگره باشد، اگر سوال کنید که بدون اغراق کدام یک از شما حال خوش را تجربه میکند، اولین نفر دستش را بالا میگیرد. چه اتفاقی درون کنگره برای شخصی که اقدام به خودکشی می‌کرده اقتاده که حالا به حال خوش رسیده است؟ غیر از این است که ما در نوشتارها میخوانیم کنگره ۶۰ تشکیلات تحقیقاتی مستقلی است که توسط نیروی مافوق اداره میشود و خداوند ما را یاری میکند؟ اگر تمام روان پزشکان و روانشناس ها و اساتید جمع بشوند، می‌توانند به این شخصی که از نظر مالی و خانوادگی هیچ مشکلی ندارد ولی از درون حالش بد است، مثل کنگره ۶۰ کمک کنند؟
آن تاریکی که ما درونش قرار گرفتیم، آن خط قرمزی که دور خودمان کشیدیم و راهی که پیدا نمی‌شود، حال ما را بد میکند. راه هست ولی راه درست کدام است؟ در اینجا چه اتفاقی افتاده که آدم انقدر حالش خوب میشود؟ من رهجویی داشتم که با دو سال رهایی همیشه از حال خوش صحبت میکرد ولی با دو ماه دوری از جلسات دیگر خبری از آن حال خوش نبود و دلیلش حضور در جلسات و گرفتن انرژی از اعضای کنگره است. شاید کسی باشد که درست سفر نمی کند و حال خوبی نداشته باشد، ولی وقتی درون کنگره باشد، انرژی را از بقیه دریافت میکند و نهایتاً به حال خوش خواهد رسید. مثل رودخانه ای که جریان دارد. اول چاله‌ها را پر میکند، اول آنهایی که انرژی پایین‌تری دارند را انرژی میدهد. وقتی در جریان این رودخانه قرار نگیری، انرژی قطع میشود و اگر قطع شد برای ما خماری مختص خودش را دارد. خوش به سعادت دوستانی که در کنگره می‌مانند و خدمتگزار هستند. بیابید کمک کنیم، چطورش را نمیدانم ولی باید به خانم های مصرف کننده کمک شود که انشاالله با کمک خداوند و تدابیر جناب مهندس و همت ما مسافران در این استان هم شعبه ی خانم های مسافر را داشته باشیم که مثل مسافران خانمی که در شعبه ی آکادمی مشارکت کردند و از قعر تاریکی به اوج روشنایی رسیدند، خانم های مسافر استان ما هم به این روشنایی برسند. این عدالتی که در رأس مثلث کنگره قرار گرفته برای خیلی چیزهاست، این آرامش، این حال خوش و این نشاط که وارد زندگی ما شده بابتش باید پرداختی هم داشته باشیم، اینجا آمدن و شعار دادن که چه جای خوبی آمدیم و احسنت بر مهندس و... فایده ای ندارد، با کلمه ی عدالت در رأس مثلث چکار می‌کنیم!
هفته ی بسیار خوبی است، هفته ی کمک کنگره به من که اصلاً قابل بحث و بیان نیست، ولی بیایید با خودمان حساب کنیم، ببینیم ما برای کنگره چه کاری انجام دادیم؟ به گفته ی جناب مهندس: بین آنهایی که دارند و می‌دهند، با آنهایی که ندارند و می‌دهند، فرق بسیار زیادی است. مطمئن باشیم که اگر به جایی مثل کنگره کمک کردیم، همان نیروهای مافوق یا خداوند از جایی که انتظارش را نداریم به ما کمک خواهد کرد.
از اینکه به صحبت‌های من توجه کردید، از همه شما سپاسگزارم.
نگارنده: مسافر صابر لژیون ۱۱
ویراستار: مسافر بهزاد لژیون ۱۱
عکاس: مسافر امین لژیون ۱۸
تنظیم: مسافر وحید لژیون ۱۸
ارسال: مرزبان خبری مسافر ایمان
نمایندگی جهانبین شهرکرد مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
1043