جلسه سیزدهم از دوره اول کارگاه آموزشی مجازی همسفران نمایندگی بندرعباس با استادی همسفر اشرف با دستورجلسه «کمک من به کنگره و کمک کنگره به من» در روز شنبه ۲۲ دیماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
هر کدام از دستور جلسات کنگره۶۰ باعث بیدار شدن نقطه تفکری در من میشود و پیام مهمی دارد که باید آنها را پیدا کنم. این دستورجلسه به من یادآوری میکند که فراموش نکنیم من و مسافرم با چه وضعیتی وارد کنگره شدیم. با اطمینان میتوانم بگویم زندگی من به دو بخش یعنی قبل از ورود به کنگره و بعد از آن تقسیم میشود. مسافرم با چندین مرحله ترک ناموفق وارد کنگره شد و بعد از چند ماه، من هم با ناامیدی و کلی سؤال بیپاسخ درباره چرایی زندگی، وارد کنگره شدم. انگار گمشده خود را پیدا کردم و فهمیدم که بزرگترین معجزه حیات، خود حیات هست. فهمیدم که مشکلات همیشه وجود دارند و همین مشکلات باعث رشد و تکامل من میشوند. مشکلات لعنت خداوند نیستند، بلکه رحمت خداوند هستند.
من یاد گرفتم با تفکر، کلید حل مشکلاتم را پیدا کنم و روی خودم حساب باز کنم. من بخشش و عشق و محبت به انسانها را در کنگره آموختم. در کل، کنگره به من و مسافرم شخصیت و هویت دیگری داد. کنگره، علم درست زندگی کردن را به ما میآموزد. آموزشهایی که هرگز تکراری و تمام نمیشوند.
قشنگترین خاطرهای که در کنگره برایم رقم خورد، روز رهایی مسافرم بود که با سالگرد ازدواجمان مصادف شد و این اتفاق، برای من این پیام را داشت که باید از نو شروع کنیم.
همه هستی بر مبنای داد و ستد است؛ یعنی در ازای چیزی که دریافت میکنی باید پرداخت داشته باشی و هیچ چیز در طبیعت بیپاسخ نمیماند. مسافرم در کنگره رایگان درمان شد و من نیز بهصورت رایگان از آموزشهای کنگره استفاده کردم. انسان نباید کافر باشد. من در کنگره فهمیدم که کفر یعنی پنهان کردن خوبیها، یعنی ندیدن آموزشها و خدماتی که کنگره به ما داده است. همینطور که همه دست به دست هم دادند تا مسافرم رها شود، ما هم باید دست دیگران را بگیریم و کمک کنیم که این چرخه ادامهدار باشد و با قدرت به راهش ادامه دهد. خوشبختانه من و مسافرم با خواسته قلبی که داشتیم، همان سال اول، افتخار عضویت در لژیون سردار نصیبمان شد و امسال نیز در آزمون راهنمایی قبول شدیم. انشاءالله توفیق خدمت برای ما ادامهدار باشد.
کنگره عمق دارد، لایه لایه است؛ مثل دریاست و این ما هستیم که متناسب با ظرفمان که همان دانایی ماست، از آن برداشت میکنیم. یادمان باشد کنگره، عمل سالم و راه درست کمک کردن را به ما یاد داد و هر کمکی هم که به کنگره میکنیم، در اصل به خودمان کمک کردیم و این یعنی هیچکس نمیتواند ادعا کند که کمکی که من به کنگره کردم، بیشتر از کمکی است که کنگره به من کرده است.
در پایان از آقای مهندس، خانواده محترمشان و همه خدمتگزاران کنگره۶۰ تشکر میکنم و قدردان زحمات و الطاف ایشان هستم.
نویسنده: همسفر اشرف رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ویراستاری: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
ارسال: همسفر رقیه رهجوی راهنما همسفر زهره (لژیون اول)
همسفران نمایندگی بندرعباس
- تعداد بازدید از این مطلب :
157