حال خوش سیری چند

جلسه یازدهم از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی آبیک به استادی همسفر سمیه با دستور جلسه «کمک من به کنگره و کمک کنگره به من» روز شنبه 22 دی ماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.

سخنان استاد:

 هرگز فراموش نمی‌کنم و فراموش نخواهم کرد که با چه حال خرابی وارد کنگره شدم و همه کسانی که در کنگره بودند من را با آغوش باز پذیرفتند و با عشقی که به من دادند توانستم از آن حال خراب و پر از استرس و ناآرامی به حال خوش و سرشار از عشق و محبت برسم و همین‌طور مسافرم که حال خیلی خرابی داشت.

اگر کنگره نبود نمی‌دانم الان از کجا سر درآورده بود من این حال خوش و آرامش تمام زندگی‌ام را و حتی حال خوش فرزندانم را مدیون کنگره هستم. وقتی به گذشته‌هایم فکر می‌کنم که چه آشفتگی و به‌هم‌ریختگی داشتم وبا کمک کنگره توانستم از آن همه استرس و ناآرامی دور شوم و به حال خوش برسم بعد چندین سال که از نوشتن فاصله گرفته بودم شروع به نوشتن کردم و با آموزش‌ها و یادگیری تمام افکار منفی و ناراحتی‌ها از من فاصله گرفت.

 باز از نظر من بزرگ‌ترین کمک را کنگره به ما می‌کند؛ زیرا اگر این مکان مقدس و امن نبود نمی‌دانم الان ما و مسافرانمان به درمان و حال خوب نمی‌رسیدیم پس این کنگره بود که اولین قدم را برای ما برداشت و بدون هیچ‌گونه چشم داشتی تمام آموزش‌های خوبش را از طریق استادان و راهنمایان عزیز در اختیار ما گذاشته و توانستیم با این آموزش‌ها از طرف تاریکی به سمت نور و روشنایی حرکت کنیم.

 اما کمک ما به کنگره این است که در درجه اول به حرمت‌ها و قوانین احترام بگذاریم، فرمان‌بردار باشیم و به‌موقع در جلسات و لژیون‌ها حاضر باشیم، به حرف استاد و راهنما گوش بدهیم، به‌موقع سی دی بنویسیم، نظم و انضباط داشته باشیم، و به همه اعضای کنگره احترام بگذاریم و به همدیگر عشق بورزیم و از نظر مالی کنگره را حمایت کنیم.

شاید با انجام این کارها و قرارگرفتن در جایگاه‌های خدمتی بتوانیم ذره کوچکی از زحمات این عزیزان را جبران کنیم و فقط باید بدانیم و هرگز فراموش نکنیم که کمکی که کنگره به ما می‌کند به‌هیچ‌وجه و با هیچ‌چیز قابل‌جبران نیست. وقتی مهندس حسین دژاکام می‌گوید: «من هنوز نتوانستم ذره‌ای از کمک کنگره را جبران کنم» پس ما باید چه بگوییم!

 نهایت سپاسگزاری را دارم از مهندس حسین دژاکام و همه افرادی که در کنگره خدمت می‌کنند تا افرادی مانند من و هر عزیزی که نیاز به درمان دارد در یک مکان امن و مطمئن به حال خوش برسد. خدا را هزاران مرتبه شکر که وارد کنگره شدم و توانستم از آموزش‌های خوب و کاملش استفاده کنم. هروقت به گذشته‌ای نه‌چندان دور فکر می‌کنم به‌خاطر کنگره و همه کسانی که تلاش می‌کنند خدا را شکر می‌کنم.

افرادی که بااین‌همه حال خراب وارد کنگره می‌شوند و به حال خوش می‌رسند. به گفتهٔ یکی از بزرگان که می‌گفت: حال خوش سیری چند! به‌خوبی می‌توان فهمید که کمک ما کجا و کمک کنگره به ما کجا؟ نهایت سپاسگزاری را از مهندس حسین دژاکام و خانواده محترمشان دارم که مکانی امن و مقدس را برای سلامتی و آرامش افراد فراهم کرده‌اند. با آرزوی جهانی‌شدن کنگره.

نویسنده: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر گوهر رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر آمنه مرزبان خبری
همسفران نمایندگی آبیک