نمیدانم مادرم کجاست

دلنوشته راهنما مسافر حسین با دستور جلسه خانم های مسافر

سلام دوستان حسین هستم یک مسافر 

به نام خالق عشق و محبت

صدای شکستن و فروپاشی بنای یک خانواده را می‌شد کاملا احساس کرد.مادری که با دارا بودن سه فرزند، مصرف‌کننده بود، آن‌هم در محیطی که همسر و فامیل همسرش با بحث اعتیاد به‌ شدت مخالف بودند.صدای ضجه‌های مادر هنوز توی گوشم زنگ می‌زند که توسط پدر و مابقی اعضای خانواده پدری هر چند‌روز یک‌بار به باد کتک گرفته می‌شد که باید ترک کنی و اینکه می گفتند: تو مایه ننگی یا ترک کن یا بمیر؛ و هیچکس نفهمید که او یک بیمار است و بیمار باید درمان شود نه اینکه کتک بخورد و توهین بشنود و تحقیر بشود .

  آه از آن روز شوم و سیاه که پدر وارد خانه شد. از کجا عصبانی بود؟ نمی‌دانم؛ این دفعه فرق می‌کرد. بعد از درگیری لفظی، کار به کتک‌کاری و زد و خورد کشید. پدر چوبی را برداشت و ضربه‌ای به سر مادر زد، خون از سر و صورت مادر جاری شد و تمام چهره‌اش را خون فرا گرفت!  

بچه ها هم مثل همیشه گریه می‌کردند اما این‌دفعه دیگر جان به لبش رسیده بود و با صورت خون‌آلود بچه‌ها و خانه را ترک کرد و برای همیشه رفت. الان ۳۹ سال از آن روز و آن اتفاق می‌گذرد و هنوز مادر برنگشته است. واقعا کجا دیده‌اید که بیمار را به جای نوازش و کمک کردن کتک بزنند؟ آن هم بیماری اعتیاد که از سرطان هم بدتر است.

دستور جلسه این هفته خانم‌های مسافر است و برای اولین بار است که در دستور جلسات سالیانه به این موضوع پرداخته می‌شود.چقدر دلگرم‌کننده است برای مادرانی مانند مادر من که دیگر به آنها توهین نمی‌شود، دیگر تحقیر نمی‌شوند و دیگر بنای خانواده‌ای زیر بار اعتیاد از هم‌ گسسته نمی‌شود. 

مهندس عزیز از شما بی‌نهایت سپاسگزارم بخاطر این عمل عظیم ولی کاش این روش سی و نه سال پیش کشف شده بود که من هم داغ بی‌مادری را نمی‌دیدم .خدا می‌داند چه تعداد دختران و مادرانی به وضعیت مادر من دچار شده‌اند و باز خدا می‌داند که کارشان به کجا رسیده و الان در چه شرایطی هستند. 

نمی‌دانم الان مادرم کجاست؟ زنده است یا نه؟! ولی هر لحظه را به انتظار و با آرزوی خبری از او سپری میکنم!

سپاس‌گزارم از جناب مهندس برای خلق این بستر زیبا که در آن خانم‌های درگیر اعتیاد در کمال آرامش و با آبرو و امنیت می توانند به درمان برسند. 

امیدوارم هیچ خانواده‌ای زیر بار اعتیاد و نبود راه درست درمان از هم گسسته نشود، و روزی برسد که در هر شهر شعبه‌ای برای درمان خانم‌های مسافر داشته باشیم تا هر زنی که درگیر سو مصرف مواد شده است بتواند به درمان برسد و به زندگی و آغوش گرم خانواده بازگردد