کمک من به کنگره و کمک کنگره به من

تمام هستی بر مبنای دریافت و پرداخت بنا شده است. ما باید بگیریم و بدهیم؛ یعنی هم گیرنده باشیم و هم فرستنده.

از جناب مهندس سپاسگزارم برای این دستور جلسه، هر سال تکرار آن برای منِ همسفر یک تلنگر است، انسان یک موجود فراموش‌کار است. هر سختی که برای انسان پیش می‌آید، دست به دامان خداوند می‌شود؛ ولی بعد از خارج‌شدن از سختی‌ها، قول و قرارهای خود را فراموش می‌کند.

این دستور جلسه یادآوری شیرین و شاید هم تلخ برای همه ماست. اگر بخواهم کمک‌های کنگره را بیان کنم، ابتدا باید بدانم به واسطه کنگره چقدر دچار تغییرات و تبدیلات شده‌ام. تنها جایی که قیاس‌کردن مجاز است، مقایسه زمانِ حالِ خودم با گذشته خودم است. قطعاً نقطه اول من با نقطه جدیدم بسیار متفاوت است.

وقتی به گذشته خود می‌نگرم، گذشته‌ای که پر از ناامیدی، ترس، درماندگی و در یک‌کلام تاریکی مطلق بود. وارد کنگره شدیم و اولین و بزرگ‌ترین کمک کنگره به من، علم کنگره است. علمی که نظیر آن در هیچ کجای دنیا وجود ندارد؛ حتی در پیشرفته‌ترین کشورهای دنیا که یکی از مهم‌ترین بحران‌هایشان، بحران اعتیاد است. علمی که به‌رایگان در اختیار همه ما قرار می‌گیرد.

معما چو حل گشت آسان شود.
وقتی کنگره صورت‌مسئله اعتیاد را به من آموخت؛ با شناخت اعتیاد و صورت‌مسئله آن، جایگاه مصرف‌کننده در ذهن من تغییر کرد. دیدگاه و تفکر من نسبت به تمام مصرف‌کنندگان تغییر کرد، تنفر کنار رفت و دلسوزی و محبت جای آن را گرفت، دیگر در مقابل مسافرم نبودم؛ بلکه در کنارش قرار گرفتم تا در این مسیر پر فراز و نشیب سفر، همراه و همسفرش باشم.

ورق برگشت و کنگره، جسم و روان مسافرم را به ما برگرداند. من برای کمک به مسافرم آمدم؛ ولی خودم بیشتر نیاز به کمک داشتم. تمام باورهایم را ازدست‌داده بودم. کنگره نور را برای من و زندگی‌ام به ارمغان آورد. جهان‌بینی ما روزبه‌روز بهتر می‌شود.

منابع آموزشی کنگره آن‌قدر غنی است که ما اگر بخواهیم ذره‌ای از آنها را بیرون از کنگره فرابگیریم، باید هزینه‌های بسیار سنگینی پرداخت کنیم؛ البته اگر نظیر آن را پیدا کنیم!

قطعاً کمک‌هایی که کنگره و جناب مهندس عزیز به ما کردند، قابل‌شمارش نیست. در یک جمله؛ کنگره به ما زندگی دوباره داده، ما دوباره در یک‌دنیای جدید متولد شدیم، دنیایی که در آن فقط عشق جاری است.

ما همیشه به توصیه جناب مهندس، طبیعت را الگوی خود قرار می‌دهیم. همان‌طور که یک درخت از امکاناتی که در اختیارش قرار دارد. مثل آب، نور و خاک را می‌گیرد و چندین برابر میوه می‌دهد. از سایه، چوب، حتی برگش استفاده می‌کنیم، در جهان هستی هیچ‌چیزی نمی‌توانیم پیدا کنیم که بی‌هدف و به‌دردنخور باشد. ما انسان‌ها هم باید ببینیم که در جهان هستی، آیا به‌اندازه یک درخت مفید هستیم یا نه؟ آیا از هر آنچه که دریافت می‌کنم، پرداختی هم داریم یا نه؟ چه خدماتی انجام می‌دهیم؟

در مقابل کمک‌های بی‌شمار کنگره به من، من چه کمکی به کنگره کرده‌ام یا باید انجام دهم؟ ابتدا باید قدردان زحمات بنیان کنگره، راهنمایان و تمامی خدمتگزاران کنگره باشم، هم به‌صورت دلی، زبانی و عملی. آموزش‌های کنگره را با جان‌ودل پذیرا باشم، در هر جایگاهی که می‌توانم خدمت کنم، در حد توان عضو لژیون سردار، دنور و پهلوان شوم و از سبد حمایت کنم.

البته به نظر من، هر خدمتی که من انجام می‌دهم؛ در صور آشکار برای کنگره است و در صور پنهان برای خودم و ساخته‌شدن و آموزش خودم است.

آقای مهندس فرمودند: در قرآن آمده است که متقیان سه ویژگی دارند: 1) نماز برپا می‌دارند ۲) به عالم غیب اعتقاد دارند ۳) انفاق می‌کنند. انفاق یعنی؛ از آنچه که دارد، به دیگران می‌دهد؛ عصاره جان و عصاره مال.

کنگره ۶۰ بر مبنای انفاق بنا شده است و خدمتگزاران کنگره وقت، مال و علم را به دیگران می‌دهند. چقدر ما اعضای کنگره خوشبخت هستیم برای حضور در بهشتی به نام کنگره و با آموزش گرفتن از استادی چون آقای مهندس که ما را بیشتر از خودمان دوست دارند و همیشه بهترین‌ها را برای ما خواستارند.

سخن آخر اینکه جناب مهندس که بنیان کنگره‌۶۰ هستند، خودشان را بدهکار کنگره می‌دانند. حال ما باید مقایسه کنیم و ببینیم، چه چیزی دادیم و چه چیزهایی دریافت کردیم؟ طلبکار هستیم یا بدهکار؟!

منابع: سایت کنگره ۶۰، سی‌دی کمک من به کنگره.

نویسنده: راهنمای تازه‌واردین همسفر فاطمه
تنظیم و ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر اعظم (لژیون ششم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی زنجان