چالش ما اکنون آماده سازی بستر مناسب برای خانواده‌ها است

گفتگوی صمیمانه با دیده‌بان محترم آقای رضا تراب‌خانی

1-لطفا به رسم کنگره خودتان را معرفی کنید:
سلام دوستان رضا هستم یک مسافر آخرین آنتی ایکس مصرفی اپیوم مدت هفت ماه و بيست روز سفر کردم به راهنمایی آقای سلامی رهایی ۲۴ سال 

2-لطفا بفرمایید اگر دستور جلسه خانم‌های مسافر در تفکرات آقای مهندس قرار نمی‌گرفت از دیدگاه شما که خدمتگزار قدیمی کنگره هستید چه اتفاقی می‌توانست برای خانم‌های مسافر رخ بدهد؟

قبل از هر کاری باید بستر مناسب آماد می‌کردیم چون دیدگاه آقای مهندس یک دیدگاه کلی است و تمامی قشری که مصرف کننده هستند را از جمله آقایان و خانم ‌ها شامل می‌شود و باید در چهارچوب قوانین کنگره قرار بگيرند ولی در قسمت خانم‌های مسافر باید یک سری بسترهایی آماده می‌شد تا بتوان این ارتباط و جایگزینی که فرهنگ کنگره است‌ بتوانند خانواده‌ها به اعتماد برسند و بیایند اعلام حضور کنند در سال‌های قبل خانم‌های مسافر نمی‌توانستند مشکل و مسئله بیماری خود را مطرح نمایند ولی در حال حاضر شاهد این قضیه هستیم که در کنگره خانم‌های مسافر حضور پیدا می‌کنند و خودشان را معرفی می‌کنند و کانون خانواده خود را محکم‌تر می‌کنند.

3-در جامعه ما خیلی از خانواده‌ها از بیان مشکل اعتیاد خودشان امتناع می‌کنند و گاها دیده شده حتی آقایان مسافر هم از بیان مشکل خود به نوعی ترس دارند تا برسد به خانم‌های مسافر، کنگره چه کمک شایانی می‌تواند کند به سطح فکری جامعه و نگرشی که به خانم‌های مسافر دارد، زیرا خانم‌ها یکی از ارکان اصلی جامعه‌ می‌باشند؟
در حال حاضر بزرگترین کاری که کنگره ۶۰ در حال انجام آن است فراهم نمودن بستر مناسب برای آگاهی رساندن به خانواده‌ها می‌باشد چون معتقد است که این تابو باید شکسته شود چون این حقیقتی است انکار ناپذیر و این پذیرش بستگی دارد به میزان درک تجربی هر فرد و خانواده که برای رهایی خود و خانواده خود دارد و تا زمانی که این مشکل پنهان بشود مشکلات را خواهند داشت و تا جایی ادامه می‌دهد که خود را باید بشکند و خودش قبول نماید که مصرف کننده است و نیاز اساسی دارد برای درمان و آن موقع است که وارد کنگره می‌شود و بزرگترین چالش ما اکنون آماده سازی بستر مناسب برای خانواده‌ها است که فرد مصرف کننده بیایید و در امنیت کامل سفر خود را آغاز نماید و باید تصمیم نهایی را خود آنها باید بگیرند، مثل زمین بازی است که خود خانواده‌ها باید تصمیم بگيرند که می‌خواهند بازی کنند یا می‌خواهند تماشگر باشند همیشه انسانها در سر دوراهي قرار می‌گیرند و در این دو راهی‌ها است که انسان تصميم می‌گیرد که به کدامین سمت حرکت کند.

4-لطفا بفرمایید در مورد دستور جلسه هفته آینده کمک کنگره به من و کمک من به کنگره، شما که در سال‌های متمادی در کنگره بودید و کمک‌ها‌یی که به شما شده و شما به عنوان یک پیشکسوت می‌توانید به ما راهنمایی کنيد که ما چگونه می‌توانیم به عنوان یک عضو کوچکی از خانواده بزرگ کنگره ۶۰ باشیم و بتوانیم در جامعه کنگره را خوب معرفی نماییم و کار آمدی خوبی داشته‌ باشیم؟
به نظر من خیلی کار خاصي نباید کنیم و باید زندگی کنیم و ما ابزارهايي داریم به نام وادی‌ها و باید وادی‌ها را در زندگی خودمان جاري کنیم و در اين صورت می‌توانیم زندگی خوب و سالمی داشته باشیم و دیگر پشت سر کسی حرف نمی‌زنیم راجب هر کسی قضاوت نمی‌کنیم، دروغ نمی‌گوییم و باید مراوده‌ای که بین طبیعت و انسان وجود دارد را یاد بگیریم، هستی هم روی خوشش را به ما نشان خواهد داد ما گاهی وقت‌ها فکر می‌کنیم که درست فکر می‌کنیم و گاهی وقتها آن فکر را عملی می‌کنم و این دو تا کاملا دو مقوله از هم جدا می‌باشد و باید یاد بگیرم که با درست اندیشیدن و با حضور در کنگره و بر اساس چهارچوب مقررات و حرمت‌هایی که وجود دارد را بتوانم در زندگیم جاری کنم می‌شود زندگی کردن درست و چون بر اساس قواعد هستی پيش می‌رویم زندگی هم به ما روی خوش نشان خواهد داد که ما را آگاه‌تر، هوشمند‌تر و کار‌آمدتر سازد که بتوانیم در این مراوده با هستی به هم کمک کنیم‌.

5-لطفا بفرمایید شما که سال‌ها در کنار آقای مهندس حضور دارید و دیده بان کنگره ۶۰ هستید و خدمات شایانی انجام داده‌اید چه دیدگاهی برای آینده کنگره و جامعه دارید ؟

دیدگاه من این است که چون کنگره بر اساس یک سری قوانین و مقرراتی که جاري است در جهان هستی عملکرد دارد و پشت آن فرمان است راه خودش را ادامه می‌دهد ولی بستگی به اين دارد که من خودم را نسبت به این جاری بودن و فرمانبر بودن چقدر خودم را مطابقت می‌دهم مهم این است که من خودم را در اجراي اين قوانين و فرامین بتوانم هماهنگ کنم تا این روند داد و ستدی که با کائنات داریم اتفاق بیافتد.

تایپ : مسافر تقی

عکس : مسافر مهدی

بارگزاری : مسافر سعید

مرزبان کشیک : مسافر امیررضا