هشتمین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های آموزشی مجازی همسفران نمایندگی دکتر مسعود با استادی راهنما همسفر لیلا با دستور جلسه "خانم های مسافر" در تاریخ 15 دی ماه ۱۴۰۳ آغاز به کار کرد.
سخنان استاد:
اعتیاد یک بیماری است،اعتیاد جرم نیست! سال‌هاست که تمام اقشار جامعه نگاهی بسیار منفی به مسئله اعتیاد و فرد مصرف کننده دارند و این نگاه برای زنان به مراتب منفی‌تر است. اگر خانمی مصرف کننده باشد شاید سال‌ها رنج اعتیاد را در خفا به دوش بکشد اما به خاطر قضاوت‌های گوناگون جرات بازگو کردن مشکل خود را ندارد. طبق گزارش سازمان ملل نزدیک به ۳۰۰ میلیون مصرف کننده در جهان داریم که زنان حدوداً ۱۰ درصد از این جمعیت را تشکیل می‌دهند اما از نظر من این آمار به هیچ عنوان درست نیست زیرا در مسئله اعتیاد تعداد افراد بیش از این‌ها است و دلیل کمبود تعداد آمار زنان وجود تابوهایی است که جامعه برای زنان ایجاد کرده است و چه بسا من سال‌هاست از نزدیک شاهد این هستم اگر زنی اعتیاد داشته باشد جرات بازگویی آن را حتی پیش نزدیکترین افراد خانواده‌اش ندارد، چرا؟ چون همین که اعلام کند من مصرف کننده هستم او را متهم می‌کنند به بی‌اخلاقی و برچسب تو انسان خوبی نیستی را به او می‌چسبانند و هر ویژگی منفی که وجود دارد را به او نسبت می‌دهند خب سوال اینجاست چرا اگر فردی بیمار سرطانی باشد و به تجویز پزشک دائماً آمپول‌های مختلف به او تزریق شود و شبانه روز دارو مصرف کند ما نگاهمان به او منفی نیست و چه بسا برای او ترحم و دلسوزی هم می‌کنیم اما خانمی که مصرف کننده باشد را نمی‌توانیم ذره‌ای نگاهمان را مثبت کنیم؟چه تفاوتی بین یک فرد سرطانی و یک بیمار اعتیاد وجود دارد؟ در هر دو صورت هر دوی آنها بیمار هستند.
به نظر من تفاوت در نوع نگاه ما نسبت به انسان ها است. سال‌ها است که می‌بینم حتی در بین همسفران خانم، زنان و دخترانی هستند که فقط مصرف سیگار و قلیان دارند و با وجود شرایط درمان اما جرأت بازگویی ندارند، خود بنده با مصرف سیگار در سال پنجم ورودم به کنگره جرات کردم که اعلام کنم که مصرف کننده سیگار هستم و شاید تا مدت‌ها هم از اعضاء خانواده خودم هم پنهان می‌کردم حالا مسئله سیگار به تناسب مواد مخدر ظاهرا مسئله بزرگی نیست حال تصور کنید خود من اگر مصرف کننده مواد مخدر بودم شاید هرگز جرأت عنوان آن را نداشتم، چرا؟ چون یک خانم با گفتن اینکه من مصرف کننده هستم تمام جایگاه‌های زنانه‌اش، مادری، همسری، فرزندی، همه و همه زیر سوال می‌رود. از نظر من جامعه آماری اعتیاد که مصرف کنندگان زن را ۱۰ درصد عنوان کرده است کاملا غلط است و آمار بیشتر از این عددها است اما ترس از برچسب‌ها و نگاه‌های منفی باعث شده است که یک زن در خفا رنج اعتیاد خود را به دوش بکشد لایو چهارشنبه راکه می‌دیدم صحبت‌های اسیستانت‌های خانم‌های مسافر را که می‌دیدم، با تک تک آنها گریه کردم. آن روز زنان شجاع و تابوشکنی را دیدم که همچون خط‌شکن در صف اول مبارزه با ترس‌ها و رنج‌های بشریت قدم برمی‌داشتند و با تمام وجودم به آنها افتخار کردم و به همه کسانی که با افتخار از تاریکی‌هایشان و از عبور تاریکی‌هایشان سخن می‌گویند افتخار می‌کنم. اگر من لیلا در لژیون از تاریکی‌های خودم سخن می‌گویم، از عبور از تاریکی‌هایی که داشتم سخن می‌گویم، برای رهجوهای من حرف زدن راجع به رنج‌ها و مشکلاتشان آسان‌تر می‌شود. ما به عنوان یک انسان وظیفه داریم که کمک کنیم انسان‌ها بیایند و تغییر کنند. ما به عنوان اعضاء کنگره ۶۰ وظیفه داریم در خانواده، جامعه، راجع به زنان مصرف کننده و راه درمان آن در کنگره ۶۰ صحبت کنیم که افراد بتوانند بدون ترس از سایه خارج شوند و اعلام کنند که یک بیمار مصرف کننده هستند و در مسیر درمان قدم بردارند. اگر یک زن درمان شود یک نسل تغییر می‌کند و این موضوع بسیار مهم و جدی هست. خداوند را شاکرم بابت وجود کنگره ۶۰ و آقای مهندس دژاکام عزیز و به تمام خانم های مسافر خداقوت عرض می‌کنم.
نویسنده: راهنما همسفر لیلا (لژیون نهم)
تایپ و ویرایش: همسفر پریسا، راهنما همسفر لیلا (لژیون نهم)
ویراستار و ارسال: همسفر رها (نگهبان سایت)
همسفران نمایندگی دکتر مسعود
- تعداد بازدید از این مطلب :
137