منیّت سدّی عظیم در برابر آموزش

انسان جایگاه خویش را در هستی از آن چیزی که هست بالاتر تصور می‌کند و شروع می‌کند به حرکت کردن در هستی، موفقیت‌ها و مهارت‌هایی را به دست می‌آورد که در آن زمینه بتواند خوب بدرخشد. در زمینه درسی و در زمینه هنری سعی می‌کند یک سری استعدادها را در خود شکوفا کند و کسی که توانایی ندارد نمی‌تواند دچار منیّت شود. کسی که ریاضی را خوب متوجه می‌شود، در علم ریاضی دچار منیّت می‌شود. کسی که خوب پول در می‌آورد و هنر پول در آوردن را می‌داند ممکن است در زمینه کسب و کار دچار منیّت شود، و در اینجا ما مورد تشویق دیگران قرار می‌گیریم و انرژی که دیگران به ما می‌دهند باعث لذّت و احساس خاصی در وجود ما می‌شود و این به صورت ناخودآگاه انجام می‌‌گیرد و شروع به مقایسه کردن و قیاس‌کردن می‌کنیم. مثلاً من صد متر را در شصت ثانیه شنا می‌کنم، فلانی بیشتر از هشتاد ثانیه شنا می‌کند. نتیجه‌ای که از قیاس کردن به وجود می‌آید باعث منیّت می‌شود؛ مثلاً اگر من بتوانم به خوبی صحبت کنم و مورد توّجه دیگران قرار بگیرم و به دانایی کامل رسیده باشم هیچ وقت این نتیجه را نمی‌گیرم که از دیگران بهتر و برتر هستم، بلکه معیارهای دیگری برای بهتر بودن نیز در فرد وجود دارد که در زمان کوتاه نمی‌شود آن را ارزیابی کرد. وقتی درگیر منیّت هستیم توقّع احترام زیادی از دیگران داریم، مثلاً اگر مدرک تحصیلی سیکل داریم توقّع این را داریم که در حد یک دکتر به ما احترام بگذارند و اگر مورد احترام قرار نگیریم دچار تنّفر و خشم می‌شویم و به هم می‌ریزیم؛ چون یک چیز دیگری حساب می‌کردیم و یک چیز دیگری شده است. بنابراین نباید خودمان را با کسی مورد قیاس قرار بدهیم انسان هیچ وقت نمی‌تواند بگوید در یک رشته به کمال مطلق رسیده است. فقط قدرت مطلق یا همان الله است که کمال مطلق را دارد.

نویسنده: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
ویرایش: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر پریسا (لژیون اول)
ارسال: همسفر سعیده رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
رابط خبری: همسفر ریحانه رهجوی راهنما همسفر الهام (لژیون دوم)
همسفران نمایندگی دلیجان