شعر مسافر عباس لژیون بیستم نمایندگی شادآباد

رفته بودم یک شبی در آسمان
دیدم آنجا یک فرشته در جهان

مردمان در گرد او حیران بدند
بی سر و سامان و بی ایمان بدند

دست گرم آن فرشته روی سر
می‌غنودند مردمان از پشت سر

عده‌ای در قعر بدبختی و دود
عده‌ای هم در خواب و خور در عیش زود

عده‌ای را دیده‌ام من درصدد
تا که گردند همسفر با دیو و دد

مردمان این جماعت دم به دم
خورده‌اند ضربه ز هرچه دود و دم

الغرض اینجا یکی بیدار شد
چون فرشته آمد و هوشیار شد

از دل کرمان دژاکامی سترگ
چشمه‌ها جوشید زان مرد بزرگ

عمر خود را پیش حق تقدیم کرد
وقت خود را در ره درس و همی تعلیم کرد

گفتن کین نیشکر دارد شکر
یا چغندر دارد اینجا قند تر

لاجرم با یک فشاری سفت و سخت
تا به دست آری شکرهایی به دست

چشم بر هم گذار از جسمت به راست
کارت آنجا با دژاکام و خداست