پس از گفتنی‌ها تا عمل راه بسیار است

جناب آقای مهندس دژاکام در سی‌دی علم و عمل فرمودند: «انسان برای این‌که علم و عملش با هم تطابق داشته باشد، همیشه جوینده مطالب و دروس متعدد و غنی می‌باشد.» رای نهادن چه سنگ و چه زر. اکنون این را می‌خواهیم بگوییم که برای نهادن چه سنگ و چه زر و چه دانش، انسان چیزی را که دارد؛ اگر استفاده نکند، فرقی نمی‌کند آن را داشته باشد یا نداشته باشد. شما مقداری طلا دارید آن را جایی پنهان کنید؛ حال چه فرقی می‌کند که این طلا یا خشت باشد، پول زمانی ارزش دارد که قادر باشیم از آن استفاده کنیم، بعضی‌ها معنای پول درآوردن را با ذخیره کردن فهمیده‌اند و همیشه در حال ذخیره کردن پول هستند؛ این موضوع فقط در مال اندوزی و مربوط به مادیات نیست و در مورد دانش نیز صدق می‌کند. اگر ما دانشی داشته باشیم و نتوانیم از آن دانش استفاده کنیم دقیقاً؛ مثل طلایی است که در جایی پنهان کرده‌ایم.

ما باور داریم دروغ‌گویی پسندیده نیست؛ ولی دروغ می‌گوییم؛ باور داریم دین داریم، روزه می‌گیریم و نماز می‌خوانیم؛ اما هم گران فروشی، غیبت و کم‌فروشی می‌کنیم و برای باوری که داریم ارزشی قائل نیستیم. قرآن می‌گوید: «وای بر نمازگزاران که به دستورات خداوند عمل نمی‌کنند.» ما در کنگره افرادی داشتیم که همه قوانین کنگره را از بر بودند؛ ولی حتی نتوانستند سفر خود را به اتمام برسانند؛ زمانی باورها مهم هستند که توانایی آن را داشته باشم که آن‌ها را به عمل در بیاوریم؛ پس انسانی موفق است که علم و دانش او با کارهایی که انجام می‌دهد و رفتارش تطبیق داشته باشد و دو مطلب جدا از هم نباشد.

وادی دوازدهم می‌گوید: «در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود» این یک جمله است؛ ولی برای هر انسانی یک تکلیف است؛ یعنی ما هر امری داریم آن امر با عمل به نتیجه می‌رسد. اگر فردی خواسته پولدار شدن دارد، باید بگردد و راه پولدار شدن را بیابد و بعد عمل کند. برای ساختن یک ساختمان نیاز به نقشه داریم و معمار بعد از این‌که نقشه را رسم نمود، باید نقشه را روی زمین پیاده کند. باید کارهایی که بر عهده ماست به موقع انجام داده و آن را به صورت تکه‌تکه انجام ندهیم. کارهایی که می‌خواهیم انجام دهیم، بلافاصله باید انجام گیرد، پس‌از گفتنی‌ها تا عمل راه زیادی است.

ما از همان ابتدای کنگره‌۶۰ در فکر ساخت دانشگاه بودیم و از ۲۰ سال پیش اسم شعبه مرکزی را آکادمی گذاشتیم. این نام به این خاطر بود که اکنون به دانشگاه برسیم و بعد از ۲۰ سال نقشه راه را تهیه کردیم و با عمل به دانشگاه رسیدیم. انسان می‌تواند همه چیز را در لحظه به وجود آورد یا همان قدرت شوشود و این را در واقعیت به اجرا درآورد و به زمان نیاز دارد و خداوند می‌تواند آن کار را در لحظه انجام دهد. انسان می‌تواند از کارهای کوچک به شوشود برسد و آن را تمرین کند؛ مثلاً برای تخلیه زباله منزل درنگ نکند. اگر ما در همین کارهای کوچک شوشود را اجرا نماییم، بعداً کارهای بزرگ‌تر را به همین راحتی به عمل می‌رسانیم.

هیچ‌گاه برای آموختن علم و رفتن به دانشگاه دیر نیست و هیچ وقت انسان نباید بگوید که از من گذشته است؛ پس نکته مهم اینجاست. زمانی‌که دانشی کسب می‌کنیم آن را به جهت مثبت استفاده کنیم. الهامات برای همه موجودات است و اگر انسان در صراط مستقیم قرار بگیرد به او الهامات مثبت می‌شود؛ پس نتیجه می‌گیریم که با سخن، دانش و عمل باید تطابق پیدا کند تا رستگار شویم.

نویسنده: همسفر مریم رهجو راهنما همسفر شیوا (لژیون هفتم)
رابط خبری: همسفر بهاره رهجوی راهنما همسفر شیوا (لژیون هفتم)
ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
همسفران نمایندگی چالوس