جلسه هشتم از دوره چهل‌ویکم جلسات آموزشی عمومی کنگره ۶۰ نمایندگی خمین، با استادی مسافر مهران و نگهبانی مسافر محسن و دبیری مسافر اسماعیل با دستور جلسه "وادی یازدهم و تاثیر آن روی من" در روز یک‌شنبه ۱۸ آذر‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ شروع به کار کرد.
سخنان استاد:
سلام دوستان مهران هستم یک مسافر. خداوند را شاکر و سپاس‌گزارم که این موقعیت را به من داد که در کنگره ۶۰ خدمت کنم. قبل از هر چیزی تولد جناب مهندس را تبریک عرض می‌کنم که این کنگره را تشکیل داد که ما بتوانیم زندگی کنیم.
زمانی تو تاریکی‌ها بودیم نمی‌دانستیم کجا هستیم و برای چی زندگی می‌کنیم و وقتی وارد کنگره می‌شویم و سفر اول را شروع می‌کنیم، متوجه می‌شویم که افکار ما درون تاریکی‌ها غرق شده‌اند. در زمان تاریکی‌ها ما فقط نشئگی مواد را می‌خواستیم که روزمان را شب کنیم و روزگار را بگذرانیم، با آموزش‌های کنگره ۶۰ متوجه می‌شویم که می‌توانیم زندگی زیبا و قشنگی را داشته باشیم.
وقتی وارد سفر دوم می‌شویم تازه می‌فهمیم سلامتی یعنی چه، وقتی صبح از خواب بیدار می‌شویم با انرژی کامل و سرحال، روز را سپری می‌کنیم.
کسی که غرق تاریکی‌ها می‌شود هیچ موقع آرامش ندارد و فقط می‌خواهد مصرف کند و به آن حال خوب که نشئگی بود برسد. دوستی می‌گفت ما فقط مصرف می‌کنیم که روی پا بمانیم و مصرف نمی‌کنیم که دیگر حال‌مان خوب شود. وقتی به مسیر کنگره می‌آیی و وارد کنگره ۶۰ می‌شوی حس و حالی به ما دست می‌دهد که فکر نکنم در هیچ کجای جهان بتوان آن را پیدا کرد.
زمانی که سفر اول را به پایان می‌رسانیم و به سفر دوم می‌رسیم تازه می‌فهمیم رهایی یعنی چه، درمان یعنی چه، وقتی وارد سفر دوم می‌شویم مصداق همان وادی یازدهم است که می‌گوید چشمه‌های جوشان همه به بحر و اقیانوس می‌رسند.
زمانی که برای سفر اول وارد کنگره می‌شویم با دنیایی از افکار منفی و تاریکی‌ها می‌آییم و فکر می‌کنیم که این‌ها ماندگار هستند و راه و چاره‌ای نداریم اما وقتی به آموزش‌های کنگره عمل می‌کنی متوجه می‌شوی که راه درمان وجود دارد و راه رهایی از افکار منفی و تاریکی‌ها به خوبی در این‌جا به ما آموزش داده می‌شود. در کنگره ۶۰ کسی که به مسافر می‌تواند کمک کند خودش است و خودش با تلاش و آموزش‌ها می‌تواند از افکار و تاریکی‌ها نجات پیدا کند.
راهنما راه را برای ما نمایان می‌کند و راه درست را به ما نشان می‌دهد و ما این‌جا آمده‌ایم که دست در دست هم، از اندیشه‌های منفی گریزان شویم و به صراط مستقیم روی آوریم، اگر در مسیر کنگره درست قدم برداریم به اقیانوس می‌رسیم، به آن اعتماد به نفس کامل می‌رسیم و می‌توانیم به خودمان ببالیم که چگونه از آن تاریکی‌ها این مسیر راه پیدا کردیم.
در کنگره باید خدمت کنیم و اگر کسی خدمت نکند به آرامش نمی‌رسد، همان‌گونه که به ما عشق داده شد ما هم به دیگران باید عشق بدهیم. وقتی که جسم ما به درمان می‌رسد سفر اول پایان می‌رسد و باید در سفر دوم برای ادامه جهان‌بینی، در کنگره حضور داشته باشیم تا جهان‌بینی ما نیز درمان شود.
نویسنده: مسافر محسن از لژیون یکم
عکاس: مرزبان خبری مسافر حمید
- تعداد بازدید از این مطلب :
1140