انسان، باید علم و عملش تطبیق داشته باشد.

در سی‌دی علم و عمل، مسئله‌ای به نام تطابق مطرح می‌شود، تطابق همان تطبیق دادن افکار به عمل است. هر چیزی که انسان دارد؛ اگر از آن استفاده نکند ارزشی ندارد به عنوان مثال: دانشی که کسب می‌‌کند؛ اگر از آن استفاده نکند ارزشی نخواهد داشت؛ فقط بلد بودن کافی نیست. مسئله این است که انسان؛ باید علمش با عملش تطبیق داشته باشد؛ در این صورت انسان موفقی خواهد شد. انسان‌ها دائماً در حال گردآوری مطالب متعدد و غنی هستند؛ زیرا در حرکت و سفر است که انسان به معنای با ارزش دست می‌یابد. به همین جهت وادی‌ها به مضامین با ارزشی مکتوب می‌شوند و هر کدام دانشی هستند که باید تطبیق پیدا کنند. ما در وادی‌ اول دریافتیم که با تفکر ساختارها آغاز می‌گردد؛ اما آیا می‌توانیم آن را عملی کنیم؟ مهم این است که ما دانسته‌هایمان را به عمل در بیاوریم.

هر کدام از وادی‌ها دارای عنوان می‌باشند که در حد یک خط است اما برای هر انسانی تکلیف را تعیین می‌کند. تفکر، زمانی به عمل می‌رسد که مراحل متعددی را طی کند. برای انجام هر کاری اول باید نقشه آن را در ذهن رسم کنیم. هنگامی که تصمیم به انجام یک کاری را می‌گیریم باید بلافاصله آن کار را انجام دهیم. کارهایِ نصفه و نیمه، افکار ما را به خود مشغول می‌کنند و ذهن ما گاهی اوقات درگیر مسائلی می‌شود که باید ذهن را نظم دهیم و مسیری را انتخاب کنیم که افکارمان را به هم ریخته نکند. حال متوجه می‌شوید که از گفتنی‌ها تا عمل کردن فاصله زیادی است و ما در حال تمرین هستیم که آسان نیست. انسان قادر است هر چه بخواهد در ذهن خود خلق کند. برای خلق هر چیزی زمان لازم است و ما می‌توانیم از کارهای کوچک شروع کنیم تا به آن شو، شود برسیم.

در مورد وادی دوازدهم، در آخر امر، امر اول اجرا می‌شود؛ یعنی هر خواسته‌ای داشته باشی باید برای انجام آن تلاش و حرکت کنی. انسان همیشه مالک یافته‌های خود است. برای آموختن سنی مشخص نشده است. گاهی اوقات دانشی که کسب می‌شود در جهت مثبت است و گاه در جهت منفی؛  اما باید این را به خاطر داشت، اولین کسی که از این دانش بهره می‌گیرد خود شخص است. یک ضرب‌المثلی است که می‌گوید: هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی. مهم این است دانشی که کسب می‌کنیم چقدر می‌توانیم آن را در جهت مثبت به کار گیریم. هنگامی که می‌خواهیم کاری را انجام دهیم باید راهش را بلد باشیم و پیش از آن باید فکر کنیم که چه راهی را باید برویم. عوامل بازدارنده در این زمان جلوی افراد را می‌گیرند و آدرس غلط به آنها می‌دهند تا به مقصد نرسند.

الهام برای تمام موجودات هستی وجود دارد و انسانی که در صراط مستقیم قرار داشته باشد الهامات مثبت به او می‌شود. آن شخصی که در مسیر مستقیم حرکت  که می‌تواند کسب کند و تلاش کند که به آن عمل کند و آن را به کار گیرد که علمش با عملش تطبیق داشته باشد ما باید از علم و دانش خود در جهت مثبت استفاده کنیم و در این راه خدا هم با نیروهای خود به ما یاری می‌رساند. علم و عمل دو صفت وفضیلت جدانشدنی هستند. علم بدون عمل، انسان را در سراشیبی سقوط قرار می‌دهد. بهترین انسان نزد خداوند کسی است که از علمش در راه خیر بهره گرفته باشد و بدترین انسان‌ها کسانی هستند که از علم خود در راه کفر و جنگ استفاده می‌کنند.

رابط خبری: راهنما همسفر سوسن
نویسنده: همسفر شقایق رهجوی راهنما همسفر سوسن (لژیون پنجم)
ویراستار: همسفر الهام رهجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول)  دبیر دوم
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول) نگهبان سایت
عکس: همسفر منیره مرزبان خبری
همسفران نمایندگی صفادشت