برداشت از سی دی هفته علم و عمل

به نام قدرت مطلق الله 

انسان برای اینکه همیشه علم و عملش با هم تطابق داشته باشد همیشه جوینده مطالب و دروس غنی می‌باشد. این بسیار خوب است زیرا حرکت و سفر همیشه معنای با ارزشی می‌یابد. به همین جهت وادی‌ها با مضامین با ارزشی مکتوب می‌شوند، اما وادی دوازدهم آخر امر، امر اول اجرا می‌شود که شاید یک خط و یک جمله بیشتر نباشد. اما برای هر انسانی تکلیف را تعیین می‌نماید. حال متوجه می‌شوید که از گفتنی‌ها تا عمل کردن چقدر فاصله است مثل همان بنای دانشگاه که رسم و نگارش، تایید شد و سپس وارد عمل شد. انسان چیزی را که دارد اگر استفاده نکند به چه درد می خورد؟ چه فرقی می‌کند که چند کیلو طلا ذخیره کنی یا چند کیلو خشت و سنگ؟ طلا موقعی ارزش پیدا می‌کند که شما از آن استفاده کنید. پول مال کسی است که خرجش می‌کند. بعضی‌ها فقط منابع مالی را جمع می‌کنند و جالب این است که هیچ وقت هم پول ندارند. همیشه در حال خرید ملک و زمین طلا و... هستند .مگر این‌ها به چه دردی می‌خورند؟ سعدی می‌گوید :
مال بهر آسایش عمر است، نه عمر بهره گرد آوردن مال.
در مورد دانش هم همین طور است، اگر دانشی داشته باشید و از آن استفاده نکنید به چه دردی می‌خورد؟ برای باورها ارزشی نیست. شما باور داری دروغ گفتن بد است ولی دروغ می‌گویی، این چه ارزشی دارد؟ انسان وقتی مسئله و دانشی را کسب می‌کند باید عمل کند. خیلی از اعضای کنگره بودند که تمام قوانین و وادی‌های کنگره را حفظ بودند ولی هیچ وقت نتوانستند سفرشان را تمام کنند و اگر هم سفرشان تمام شد، برگشت کردند. باور داریم که کمک به انسان‌ها مهم و خوب است ولی آیا عمل می‌کنیم؟ انسانی موفق است که دانش و عملش با هم تطبیق داشته باشد. ما همه داریم دائماً می‌گردیم که مطالب خوب و غنی پیدا کنیم. جوینده دروس و مطالب متعدد هستیم. گاهی اوقات به همه راهکار می‌دهیم و هدایتشان می‌کنیم ولی خودمان قادر به انجام آن نیستیم. وادی دوازدهم می‌گوید آخر امر، امر اول اجرا می‌شود که تکلیف هر انسانی را معلوم می‌کند .مثلاً : امر اول کاشت گندم است کی گندم به عمل می‌آید ؟ آخر کار. تصمیم ما، حرف ما، نقشه راه ما، این‌ها مهم نیستند مهم این است که ما این را بدانیم، خواسته ما با رفتن به نتیجه می‌رسد.اگر خواسته‌ات پولدار شدن است باید بگردید راهش را پیدا کنید و عمل کنید، قناعت کنید. هر کاری بخواهیم بکنیم اول نقشه‌اش را رسم می‌کنیم بعد بلافاصله وارد عمل می‌شویم انجامش می‌دهیم تا ذهنمان آسوده شود. این کار آسان نیست ولی ما داریم تمرین می‌کنیم. ما انسان‌ها مانند خداوند قدرت کن فیکون را داریم با این تفاوت که برای خداوند آنی است و در لحظه اتفاق می‌افتد ولی برای ما زمان می‌برد. کن فیکون یعنی می‌گوییم موجود شو ،موجود می‌شود. این قدرت در ذهن ماست و بلافاصله هر آنچه را که بخواهیم در ذهنمان خلق می‌کنیم ولی در بیرون از ذهن نیاز به زمان داریم و هرچه از کارهای کوچک شروع کنیم بهتر است. مثل خالی کردن آشغال‌ها. ما یک دانش داریم و یک عمل کردن داریم. اینکه  چه فکر می‌کنیم و آنچه می‌خواهیم انجام دهیم. من می‌خواهم بروم دانشگاه آیا می‌روم ؟ بله.بعضی‌ها عمل می‌کنند و می‌روند ولی برای بعضی‌ها در حد فکر می‌ماند. انسان همیشه مالک یافته خود است یعنی اطلاعاتی که کسب می‌کند را وقتی که پا به جهان دیگر می‌گذارد با خود می‌برد و از بین نمی‌رود. بنابراین با سواد رفتن خیلی خیلی بهتر از بی‌سواد رفتن است. برای کسب علم و دانش زمانی مشخص نشده است. شما هر آنچه که فکر کنی همان هستی پس نباید به این فکر کنیم که از من گذشته و دیگر فرصتی ندارم. این خیلی مهم است که ما وقتی می‌خواهیم کاری انجام دهیم راهش را بلد باشیم که کدام راه را باید برویم، باید فکر کنیم و راه درست را انتخاب کنیم .مثل راه درست درمان چاقی و درمان اعتیادو... الهام برای انسان و تمام موجودات هستی وجود دارد مثلاً برای زنبور هم الهام می‌شود که چه کار کند و چه کار نکند. انسانی که در صراط مستقیم قرار بگیرد الهام مثبت به او می‌شود. صراط مستقیم یعنی در مسیری باشی که به سایر انسان‌ها گزند نزنی و در جهات مختلف به انسان‌ها کمک کنی، مثل آدرس  درست دادن به یک نفر دیگر. کمک به انسان‌ها چه مادی و چه معنوی باشد باعث می‌شود که به تو الهام مثبت شود. انسان‌ها به رب خودشان ناسپاس هستند، مگر آنهایی که ایمان دارند. انسان‌هایی مومن هستند یعنی در امان هستند که دیگران را به صبر و محبت توصیه کنند و عمل سالم انجام دهند. یعنی همه حرف‌ها باید به عمل ختم شود و به نتیجه برسد .آموخته‌ها و دانش به جای خودش باید عمل صلح آمیز هم باشد. اول باید نقشه بکشی، بعد روی هر برنامه‌ریزی که داری فکر کنی، مطالعه کنی که کدام مسیر را بروم؟ بعد وارد عمل شوی آن موقع می‌توانیم در کار هایمان رستگار شویم و پیشرفت کنیم.

خلاصه نویس: مسافر رضا 

ویرایش: مسافر علی

تنظیم و بارگزاری: مسافر مجتبی