English Version
This Site Is Available In English

جهان‌بینی علم درست ورزش کردن را یاد می‌دهد

جهان‌بینی علم درست ورزش کردن را یاد می‌دهد

جلسه چهارم از دوره یازدهم کارگاه‌های آموزشی خصوصی همسفران کنگره۶۰ نمایندگی دنا؛ با استادی راهنما همسفر فاطمه، نگهبانی همسفر زهرا و دبیری همسفر ثنا با دستورجلسه «جهان‌بینی در ورزش» روز دوشنبه ۱۲ آذر‌ماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۶ شروع به کار کرد.

سخنان استاد:
در ابتدا تشکر می‌کنم از ایجنت محترم، مرزبانان گرامی و نگهبان جلسه که اجازه خدمت در این جایگاه به من دادند که امروز در خدمت شما عزیزان باشم و از شما آموزش بگیرم و از دبیر جلسه‌ به خاطر گزارش عملکرد خوبی که ارائه دادند ممنونم. در ابتدا این هفته را به همه ورزش‌دوستان، ورزشبانان و ورزشکاران کنگره‌۶۰ تبریک می‌گویم، انشاءالله همیشه در مسیر سلامتی قدم بردارند و موفق و پیروز باشند.

در کنگره‌۶۰ درمان اعتیاد با روش DST و داروی OT به‌واسطه آقای مهندس دژاکام کشف شد. درمان در کنگره‌۶۰ به صورتی است که می‌توان از واژه cure (کیور) استفاده کرد؛ چراکه آقای مهندس همیشه می‌فرمایند: درمان واقعی زمانی اتفاق می‌افتد که وقتی یک شخص تریاکی در مزارع خشخاش و یا یک هروئینی در لابراتوار هروئین‌سازی کار کند، میل به مصرف نداشته باشد و وسوسه نشود و این متد به‌گونه‌ای است که همه جوانب درمان را در نظر می‌گیرد؛ یعنی سه ضلع جسم، روان و جهان‌بینی را پوشش می‌دهد که مجموعه‌ای از عملکردهای گوناگون مانند درمان نگهدارنده، کاهش آسیب، روان‌درمانی، درمان گروهی، گفتاردرمانی و همراهی خانواده که همه این موارد را در برمی‌گیرد و هیچ کجای دنیا چنین نگاه همه‌جانبه‌ای به درمان اعتیاد نشده است.

در کنگره‌۶۰ و متد DST برای درمان جسم از داروی OT استفاده شد که بعد از ۱۰ ماه جسم به‌وسیله داروی ‌OT به تعادل لازم برسد و سیستم‌ایکس ترمیم و بازسازی شود؛ اما در کنار آن، آقای مهندس از تغذیه صحیح و سالم و ورزش استفاده کردند که ورزش مکمل درمان اعتیاد است.
افرادی که به کنگره وارد می‌شوند بعد از گذشت سه ماه می‌توانند در پارک حضور پیدا کنند و ورزش خود را شروع کنند. ورزش در کنگره‌۶۰ به‌گونه‌ای است که هر شخصی با هر توانایی و هر علاقه‌ای می‌تواند در هر رشته ورزشی شرکت کند و شخص با توجه به پتانسیل و علاقه‌ای که دارد، رشته‌ ورزشی خود را انتخاب می‌کند.

ورزش در کنگره‌۶۰ در سال ۸۳ زمانی که درب آکادمی را به خاطر مسائلی پلمپ کردند و آقای مهندس مجبور شدند که تشکیل لژیون‌ها را در پارک انجام دهند، بعضی افراد برای اینکه کمی سرگرم باشند با خود توپ آوردند که فوتبال بازی کنند و این زمینه‌ای شد برای اینکه ورزش در کنگره شروع به کار کند.
هرساله در کنگره 60 در دو مرحله مسابقات انجام می‌شود؛ یکی مسابقات جام عقاب طلایی و یکی مسابقات جام سردار که خداراشکر امسال همسفران ورزشکار والیبال ما در جام عقاب طلایی توانستند مقام دوم را کسب کنند که خیلی به این عزیزان تبریک می‌گویم و آرزوی موفقیت برای بقیه رشته‌های ورزشی دارم که با توجه به اینکه مسابقات جام سردار نیز نزدیک است، آن‌ها نیز تمام تلاش خود را بکنند تا بتوانند در مسابقات شرکت کنند و نتیجه دلخواه را بگیرند.

آقای مهندس می‌فرمایند: فرزندان ما عصای پیری ما نیستند؛ بلکه عضلات ما، عصای پیری ما هستند و همیشه تأکید می‌کنند که ما باید از جسم خود مراقبت کنیم تا دچار انواع و اقسام بیماری‌ها نشویم.
جهان‌بینی موضوعی است که در همه فعالیت‌های کنگره از اهمیت خاصی برخوردار است و جهان‌بینی؛ یعنی دریافت، برداشت، ادراک و احساس ما نسبت به کل هستی، جهان درونی و حتی ورزش، اینکه من اصلاً چرا ورزش می‌کنم و کجا ورزش می‌کنم. در تعریف دیگری آقای مهندس می‌فرمایند: جهان‌بینی یعنی جلوگیری از آسیب زدن به خود و درواقع علم درست زندگی کردن و یا علم درست ورزش کردن را به ما یاد می‌دهد.

کنگره‌۶۰ همیشه این را به ما یادآوری می‌کند، جسمی که اکنون در اختیار ما هست یک امانت الهی است، ما باید از آن مراقبت کنیم و ورزش یکی از مهم‌ترین عواملی است که در سلامتی جسم نقش مهمی دارد و باعث می‌شود که جسم، روان و جهان‌بینی ما همزمان به تعادل برسد؛ ولی آیا ممکن است که ورزش کردنی که باعث تعادل جسم، روان و جهان‌بینی ما می‌شود، برعکس عمل کند؛ یعنی باعث به‌هم‌ریختگی ما شود؟ در جواب با قاطعیت می‌توانم بگویم بله؛ چراکه اگر ما جهان‌بینی کنگره‌۶۰ را در ورزش کاربردی نکنیم، قطعاً حال ما خراب می‌شود. برای مثال کسانی هستند که در زمین ورزش و یا در مسابقات، مخصوصاً ورزش‌های گروهی خیلی به یکدیگر غر می‌زنند و دادوبیداد می‌کنند، این‌ها افرادی هستند که جهان‌بینی کنگره را در ورزش کاربردی نکرده‌اند.

ما ورزش می‌کنیم که لذت ببریم، حال ما خوب شود و به تعادل برسیم؛ اما اگر قرار باشد که حال ما خراب شود، آن مقدار تعادل کمی را هم که داریم، از دست می‌دهیم.
شاید این رفتارها بیرون از کنگره به دلیل هیجان بازی و یا ترشح زیاد آدرنالین در انسان حین بازی، طبیعی باشد؛ اما در کنگره‌60 این رفتار اصلاً پسندیده نیست و ما باید کاری کنیم که در ورزش هم خود و هم دیگران لذت ببریم.

در اینجا از خاطره‌ای استفاده می‌کنم، در مسابقات والیبال سال گذشته تیم دنا با تیمی که برای اولین بار در مسابقات شرکت می‌کردند، مقابل هم افتاد، این تیم از راه دور آمده بودند، تمام تیم‌های ورزشی آن‌ها نتیجه خوبی نگرفته بودند و بسیار ناامید و ناراحت بودند که در آن موقع خانم لیلا که سرپرست تیم بودند از ورزشکاران ذخیره استفاده کردند تا تیم آن‌ها کمی نتیجه بگیرد و درنهایت بازی را تیم دنا برنده شد؛ اما تیم مقابل به خاطر امتیازی که کسب کرده بودن خیلی حال خوبی داشتند و امسال باقدرت بیشتری در مسابقات حاضر شدند و این یعنی جهان‌بینی در ورزش که برای همه لذت‌بخش باشد و آن روز ورزشکاران دقیقاً آموزش عملی را اجرا کردند.

البته درست است که بردوباخت مهم است و من منکر لذت بعد از برد و ناراحتی بعد از باخت نمی‌شوم؛ اما اگر به این موضوع فکر کنم، همین سلامتی که من دارم و می‌توانم در زمین ورزش حاضر شوم، چقدر ارزش دارد، آن موقع از باخت ناراحت نمی‌شوم. شعار کنگره همین‌جا معنی پیدا می‌کند که یا می‌بریم یا می‌آموزیم و باختی در کار نیست؛ اما در کنگره یاد گرفتیم که مهم‌تر از بردوباخت این است که من سلامتی دارم و نکته دیگری که خیلی مهم است، اینکه ما همیشه باید به نظر داوران مسابقات ورزشی در کنگره‌۶۰ احترام بگذاریم؛ حتی اگر اشتباه می‌گویند؛ چراکه در کنگره، فرمان‌برداری را یاد گرفتیم و اینکه مافوق ما باید به‌آرامی از حق تیم دفاع کند، داورهای بین‌المللی نیز ممکن است در مسابقات خود خطا ‌کنند و اصلاً این‌گونه نیست که بگوییم همیشه داوران بری از خطا هستند. این افراد کسانی هستند که زمانی مصرف‌کننده بودند و اکنون به اینجا رسیده‌اند و یا همان همسفران حال خرابی هستند که اکنون به یک آرامش نسبی رسیده‌اند.

همیشه تیم‌های کنگره‌60 در مسابقات بیرون از کنگره، کاپ اخلاق را کسب می‌کنند و این به دلیل کاربردی کردن آموزش‌ها و جهان‌بینی در ورزش است . نکته‌ای که هست، اگر ورزشکاری به داور اعتراض کند، در درجه اول خود را در دایره معرکه‌گیری می‌اندازد و این زمینه‌ای می‌شود که انسان از آموزش و یادگیری دور شود؛ چراکه شاید از آن باخت و یا اشتباهی که داور انجام داده باید نکته‌ای بیاموزم که با معرکه‌گیری، آن آموزش را از دست می‌دهم و ما باید همیشه در زمین ورزش به یکدیگر، داوران، ورزشکاران رشته‌های دیگر و ورزشبانان احترام بگذاریم و برای نظر یکدیگر ارزش قائل باشیم.

تایپ: همسفر فاطمه رهجو راهنما همسفر لیلا (لژیون اول) و همسفر فهیمه رهجو راهنما همسفر زهره (لژیون سوم)
عکاس: همسفر مرضیه رهجو راهنما همسفر لیلا (لژیون اول)
ویراستاری و ارسال: همسفر زهرا رهجو راهنما همسفر سمیه (لژیون هفتم) نگهبان سایت
همسفران نمایندگی دنا

ویژه ها

دیدگاه شما





0 دیدگاه

تاکنون نظری برای این مطلب ارسال نشده است .