ورزش و حال خوش

جلسه چهاردهم از دوره سوم کارگاه‌های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰ نمایندگی آبیک با استادی راهنما محترم مسافر هادی، نگهبانی مسافر فرید و دبیری مسافر داریوش با دستور جلسه «جهان‌بینی در ورزش» در روز یک‌شنبه 11 آذرماه ۱۴۰۳ ساعت ۱۷ آغاز به کارکرد.

خلاصه سخنان استاد:
خیلی تشکر می‌کنم از نگهبان و دبیر که این فرصت را به من دادند تا در این جایگاه خدمت کنم، از آقا سامان عزیز تشکر می‌کنم و خوشحالم از اینکه این فرصت را پیدا کردم تا در خدمت ایشان و شما عزیزان باشم. هر روز که از رهایی من می‌گذرد، چه درمان مواد و چه سیگار، هر روز بیشتر می‌فهمم این رهایی چه جایگاهی در زندگی من دارد و آقا سامان کجای زندگی من قرار دارد. کنگره افراد را به درمان می‌رساند ولی به دست راهنما و من این لطف آقا سامان را تا آخر عمر فراموش نمی‌کنم.
در مورد دستور جلسه، سؤال اینجاست که چرا ورزش به جهان‌بینی نیاز دارد؟ من خودم در این قضیه چالش داشتم. من آدمی حساس بودم و روحیه‌ای شکننده داشتم؛ قبل از کنگره به‌شدت حسرت می‌کشیدم و فرصت‌های گذشته همیشه مثل خوره در ذهنم بود و لذت زندگی را از من می‌گرفت. من ۱۵ سالم بود در بازی فوتبال در فینال پنالتی را خراب کردم، هر شب خواب آن را می‌دیدم؛ به این دلیل من نیاز دارم برای ورزش، جهان‌بینی داشته باشم.
شاید تعداد استادیوم رفتن‌های من بالای ۱۰۰ مرتبه باشد، همیشه با اتوبوس می‌رفتیم و در مسیر برگشت طرفدارها کلی آسیب به هم می‌رساندند و همه حالشان خراب می‌شد. هیجان خوب است ولی از نوع مثبت؛ من بعدازاینکه به کنگره آمدم فهمیدم یک روزی یک پنالتی را خراب کردم، این موضوع قرار نیست زندگی من را خراب کند.
هدف از ورزش کردن حال خوش و یادگرفتن روح پهلوانی است. این قضیه کمتر در ورزش اتفاق می‌افتد ولی چیزی که ماندگار است همین است. هنوز جهان‌پهلوان تختی را مثال می‌زنند چون جوانمرد بود، چون پهلوانی را فراتر از قهرمانی می‌دانست؛ الآن ورزش با معیارهای مادی جلو می‌رود و موضوع پهلوانی  جایش خالی است.
فکر می‌کنم ۲۵ سال پیش بود یکی از بازیکنان آث میلان، پاس گلی به او داده شد چون دروازه‌بان مصدوم بود توپ را روی هوا با دست گرفت و گل نکرد، به داور گفت: دروازه‌بان مصدوم است. این اتفاق‌ها نادر است ولی در کنگره ۶۰ ابتدا این‌ها را به ما آموزش می‌دهند. اولین جمله  این است، ما در مسابقه یا می‌بریم یا آموزش می‌گیریم، باختی در کار نیست. در ورزش کنگره روی جهان‌بینی آدم کار می‌کنند.

در کنگره اگر داور چیزی بلد نبود باید احترام داور را نگه‌داریم البته داور نیز وظایفی دارد که باید کار خودش را درست انجام بدهد ولی اگر اشتباه کرد نباید کسی بی‌احترامی و اعتراض کند. دو سال پیش بود در پارک چمران یک مسابقه بین دو لژیون انجام شد. آخر بازی دو تا از بازیکن‌های هر دو طرف باهم جروبحث کردند. بازیکن حریف فحش داد و همان یک کلمه فحش باعث شد که این دو لژیون برای مدت ۶ ماه بسته شود. این یعنی کنگره روی اصول کار می‌کند و قوانین به این صورت است.
من مرزبان باغستان بودم و با لژیون ۲۴ کرج بازی داشتیم، به‌صورت تصادفی با دروازه‌بان برخورد داشتم و دستم شکست؛ همه جمع شدند و با بگوبخند تمام شد. اگر چنین اتفاقی بیافتد عمدی نیست و ما همدیگر را دوست داریم برای حال خوب همدیگر تلاش می‌کنیم. این را کنگره به ما یاد می‌دهد که مسیر رسیدن به حال خوب از خوب کردن حال دیگران میسر می‌شود؛ در جهان‌بینی در ورزش این‌ها را یاد می‌گیریم.
این آموزش‌ها همانند درمان اعتیاد و سیگار به‌یک‌باره اتفاق نمی‌افتد، بلکه لحظه‌به‌لحظه است. خود من حتی ممکن است در یکجایی ضربان  قلبم بالا برود و تحریک بشوم و خطایی کنم. خدا را شکر در مسیر کنگره هستم و این دستور جلسات وجود دارد تا من بتوانم آموزش بگیرم. خیلی متشکرم به مشارکت من گوش دادید.
تایپ: مسافر علی (لژیون یکم)
ویراستاری و ارسال: مسافر فرید (لژیون یکم)