نور امید در درون انسان ها

در سی دی «نبود روشنایی» مسئله جهان بینی بسیار مهم است؛ زیرا  پایه تفکرات ما است،  پایه روان که یکی از اضلاع  جهان بینی است و ضلع دیگر فیزیولوژی است.

حال روان چیست؟ خلق و خوی انسان می‌شود روان ، خلق و خوی انسان در صور پنهان و صور آشکار و به عبارت دیگر کنش و واکنش انسان و هر موجود در پندار, گفتار و کردار, بیانگر روان هر کسی است . حتی در روان هر فردی افکار هم مطرح است که افکارش چه نوع افکاری است.

مسئله جهان‌بینی را ما در همه موارد داریم تمامی پیامبرانی که آمده‌اند خواسته‌اند که جهان بینی را درس بدهند، کتاب انجیل، قرآن، تورات، کتاب جهان‌بینی است.

 جهان‌بینی یعنی دیدن جهان، حالا دیدن جهان از دیدن خود شروع می‌شود، از دیدن خانواده ، از دیدن جامعه ، دیدن شهر ، کشور ،دنیا واز دیدن هر چیز دیگر.

 در تمامی سطوح و برای هر فرد جهان بینی لازم و ضروری است. افرادی که زود به هم می‌ریزند، پرخاش می‌کنند یا عصبانی هستند جهان بینی‌شان خراب است و انجام کارهای ضد ارزشی هم به جهان بینی ربط دارد.

در جای دیگر استاد به وادی دوازده و سیزده اشاره می کنند که در آخر امر، امراول اجرا می‌شود و دیگری پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است. هر کدام از وادی‌ها  جهان‌بینی را به ما یاد می‌دهد. ما در طول حیاتمان هر نقطه را که تمام می‌کنیم نقطه دیگر شروع می‌شود، پس انقدر در هر کاری شتاب نکنیم.

 وادی ۱۴ که وادی بسیار عظیمی است سی‌دی‌های بسیار زیادی دارد که همه آنها درباره عشق و محبت صحبت می‌کنند. عشق و محبت تمام جهان را پوشش می‌دهد، محبت باعث جذب می‌شود، محبت و عشق باعث به هم پیوستن می‌شود، عشق و محبت در تمام ذرات هستی وجود دارد و بین مولکول‌ها نیز وجود دارد. عشق و محبت در تمام هستی نقش بسیار مهمی را ایفا می‌کند.

یک مثلث را در نظر بگیریم ؛ یک ضلع روشنایی و ضلع دیگر تاریکی و قاعده مسیر راه می‌باشد. ما می‌توانیم از مسیر روشنایی به سمت مسیر تاریکی برویم و یا از سمت تاریکی به سمت روشنایی برویم، بستگی به خود ما دارد که بخواهیم کدام راه را انتخاب کنیم.

در جهان هستی نقطه مقابل هر چیزی وجود دارد؛ در مقابل نادانی، دانایی؛ در مقابل ناآگاهی، آگاهی و در مقابل ناامیدی، امید و ناامیدی بدترین چیز است که انسان را به سمت تاریکی می کشد.

ناامیدی مانند سم درون هر فرد و نقطه مقابل در برابر ناامیدی امیدواری است که مانند نور و روشنایی در درون هر فردی است تجلی می یابد.  بی‌محبتی انسان را از بین می‌برد کسی که امید داشته باشد، به هیچ بیماری و مشکلی دچار نمی‌شود و امید، عشق و محبت است که افراد کنگره را دور هم جمع کرده است.

زمانی که امید باشد، عشق و محبت هم به وجود می‌آید و همه جا برای همه انسان‌ها قانون یکسان می‌شود.  این ما هستیم که با انتخاب مسیر درست و حرکت به سمت روشنایی‌ها می‌توانیم مسیر زندگی خود را روز به روز بهتر و بهتر کنیم و همیشه بذر خوبی ، امید و محبت را در همه زمینه‌ها، در زندگی و در جامعه و حتی در کنگره ۶۰ بکاریم. با آرزوی جهانی شدن کنگره ۶۰.

منبع: سی دی «نبود روشنایی» از مهندس حسین دژاکام
نویسنده: همسفر سمیه رهجوی راهنما همسفر فاطمه (لژیون اول)
رابط خبری: همسفر گوهر رهجوی همسفر فاطمه (لژیون اول)
ارسال: راهنمای تازه واردین همسفر مریم، نگهبان سایت
همسفران نمایندگی آبیک