وادی دهم؛ چون شمشیری برنده است.

تعدادی از همسفران لژیون شانزدهم، با راهنمایی همسفر مریم در مورد دستورجلسه هفتگی؛ «وادی دهم و تأثیر آن بر من» نوشتند:

سلام دوستان لیلا هستم همسفر

وادی دهم می‌گوید؛ صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است درست مثل رودخانه.

این جمله، که من همینی هستم که به نظر می‌آیم و یا از اول من همین‌طوری بودم برای ما می‌تواند مانند؛ یک باتلاق یا مرداب باشد که ما را به سمت تاریکی‌ها سوق دهد. ما به واسطه اختیاری که خداوند در اختیار ما قرار داده است، می‌توانیم صفت‌‌های منفی درون خود را تغییر دهیم. من تا قبل از کنگره، شخصیتِ دیگری داشتم اما بعد از گذشت یک سال و با آموزش‌های کنگره به یک شخص دیگر تبدیل شدم، قبلاً خیلی زود تصمیم می‌گرفتم و‌ کلاً انسانِ عجولی بودم، ولی در حال حاضر قبل از انجام هر کاری یا پیش از صحبت‌کردن، خوب فکر می‌کنم، بعد آن کار را انجام می‌دهم و حرفی را به زبان می‌آورم. تمام این‌ها آرام‌آرام و ذره‌ذره به‌ وجود می‌آید همانند؛ دانه‌ایی که در خاک می‌کارند و چندین وقت طول می‌کشد تا سبز شود. دقیقاً برای ما انسان‌ها هم به همین شکل است، از خودمان نباید توقع داشته باشیم یک‌شبه تغییر کنیم، همین‌که راه مستقیم را پیش بگیریم و از ضدارزش‌ها دوری کنیم خود، ما را به آن نقطه تکامل نزدیک می‌کند و در آخر برای رسیدن به تکامل هیچ‌وقت دیر نیست.

سلام دوستان فاطمه هستم همسفر 

صفت گذشته در انسان صادق نیست چون جاری است.

 صد هزاران فضل دارد از علوم

جان خود را می نداند این ظلوم

داند او خاصیت هر جوهری

در بیان جوهر خود چون خری

وادی دهم؛ مانند شمشیری برنده است هم هشدار می‌دهد و هم امید به بازگشت، هم صعود است و هم سقوط، هم مرگ است و هم زندگی، هم زنده را از درون مرده و هم مرده را از درون زنده خارج می‌کند. 

همه انسان‌ها قادر هستند و می‌توانند در هر نقطه‌ای که قرار دارند، هر صفتی را که با خود حمل می‌کنند آن را تغییر دهند، حتی گناه‌کارترین انسانی که مرتکب جنایت‌های زیادی گردیده است، می‌تواند صفات زشت خود را تغییر دهد. 

هیچ انسانی مجبور نیست یک صفت یا صفت‌های زشت خود را به صورت جاودانه و یا تا ابد در خود حفظ کند.

سلام دوستان سمانه هستم همسفر

وادی دهم به انسان این امید را می‌دهد که در هر نقطه پایینی که باشی می‌توانی تغییر کنی. انسان، به واسطه اختیاری که خداوند به او داده است، می‌تواند هر صفت و ویژگیِ بدی که دارد تغییر بدهد. با درک این وادی دیگر نمی‌توانیم، بگوییم راه نجاتی از تاریکی به سمت روشنایی وجود ندارد. انسان در پایین‌ترین نقطه هم که باشد می‌تواند صعود کند، در زمان صعود منیت نداشته باشد و در زمان سقوط ناامید نشود.

سلام دوستان مریم هستم همسفر 

وادی دهم می‌گوید؛ اینکه تو در گذشته چه کسی بودی در حال حاضر کمکی به تو نمی‌کند و به قول معروف؛ داشته‌های گذشته‌ات را رها کن و به حال بپرداز. اینکه در گذشته زیبا، خوش‌اندام، پول‌دار و ورزشکار بودی مهم نیست، از مزایایی که اکنون داری صحبت کن. تمام ابعاد هستی مانند؛ زمان، فضا، مکان، نور، صوت و حس نشانه‌ای از حرکت کردن هستند. زمان؛ حرکت دقایق است. نور؛ حرکت طیف‌های رنگی از سمت شیء نورانی به شیء دیگر و صوت؛ حرکت صدا از سمت بلندگو به گوش است. چه مطابق میلِ ما و چه بر خلاف خواسته ما زندگی جریان دارد، در بررسی آن‌چه گذشته است، ما تصمیم می‌گیریم در چه مسیری قدم برداریم.

احساس پشیمانی در مورد یک موضوع نشان‌دهنده اهمیت آن است اما افسوس خوردن، بی‌فایده است.

ما در وادی دهم، باید از خود بپرسیم، دوست داریم زندگی‌مان چگونه باشد و آیا انتظارات ما از زندگی واقع‌بینانه است یا خیر!؟ چراکه داشتن رویاهای غیر واقعی باعث ناامیدی می‌شود و هم‌چنین توقع بی‌جا از دیگران نیز باعث ناامیدی می‌شود.

سکان کشتی زندگی ما در دست خودمان است و باید همیشه بدانیم این کشتی فقط یک ناخدا دارد، ما باید روابط خوب با انسان‌های توانمند که قابلیت الگو شدن برای ما دارند را بیشتر کنیم.

در فعالیت‌هایی که باعث شادی روح و روان ما می‌شوند مانند؛ حضور در پارک، ورزش و خدمت در کنگره شرکت کنیم و خود را درگیر رسیدن به یک آرمان کنیم. یعنی؛ از هم اکنون فکر کمک و خدمت در کنگره باشیم و بدانیم که این‌کار چقدر باعث بهبود وضعیت اجتماع می‌شود، اینکه ما در درست کردن شرایط  شهر و جامعه‌ای که در آن هستیم چه نقشی داریم.

ویرایش متن: رابط خبری لژیون شانزدهم همسفر مریم، رهجوی راهنما همسفر مریم

ارسال مطلب: همسفر الهام، رهجوی راهنما همسفر رویا (لژیون هشتم)

همسفران نمایندگی فردوسی