در سیدی «نبود روشنایی» جناب آقای مهندس در مورد جهانبینی بیشتر صحبت میکنند و میفرمایند: پایه تفکرات ما جهانبینی و معنای آن همان دیدن جهان است. روان به معنای خلق و خوی انسان است.
شخصی که در صور آشکار انسانی بسیار معقول است ولی؛ در صور پنهان انسانی دیوانه و زنجیری است، این نقص در گفتار، کردار و پندارش مشخص است.
بعضی انسانها در گفتارشان، عدهای در کردارشان و عدهای دیگر هم در پندارشان مشکل دارند. جهانبینی که به معنای دیدن جهان است، از خانواده شروع میشود. به طور مثال شاگردی که حرمت استادش را نگه نمیدارد یا فرزندی که حرمت پدر مادر خود را نگاه نمیدارد، جهانبینی خرابی دارد.
اگر نگاهی در طبیعت بیاندازیم یک مرغ به خاطر بچههایش با یک مار میجنگد و حاضر است که به خاطر فرزندش جانش را هم از دست بدهد و همواره یک مادر به خاطر فرزندش حاضر است جانش را هم فدا کند. این به خاطر عشق و محبتی است که بین مادر و فرزند وجود دارد. اگر به کتب آسمانی خوب نگاه کنید میبینید که در آن فقط از مسائل جهانبینی سخن گفتهاست و جنت یک تمثیل است. باغی که در آن نهر و حوری است نوعی تمثیل است.
برای مثال خداوند در ۱۰ فرمان به موسی(ع) میفرماید: قتل نکن، دزدی نکن، شهادت دروغ نده، چشم طمع به مال و ناموس مردم نداشته باش، خوش اخلاق باش، امانتدار باش، آرام سخن بگو، آرام راه برو، موقع ورود اجازه بگیر. این دستورات یعنی جهانبینی و اگر آنها را اجرا کنیم به مشکل برنخواهیم خورد.
هر مشکلی یک راه حلی دارد و باید کلید قفل آن را پیدا کنیم مانند؛ ما برای درماناعتیاد کلید آن را پیدا کردهایم و سرپا هستیم. وقتی حرکت کنی راه نمایان میشود و با شروع کردن راه پیدا میشود. هنگامیکه از نقطهای به نقطهای دیگر میروی نتیجه حاصل میشود.
نبود روشنایی یعنی؛ نبود آگاهی و دانایی. سختیها رحمت الهی هستند و باید سختیها را تحمل کنیم تا به رحمت الهی دست پیدا کنیم. کتب آسمانی همه از مسائل جهانبینی میگویند پس اگر به کتب آسمانی عمل کنیم در تمام مراحل زندگی موفق خواهیم شد.
غذای روح تفکر، تدبر، تعقل، دانایی و آگاهی است. اگر این مؤلفهها را تقویت کنیم جهانبینی خوبی خواهیم داشت.
نویسنده و رابط خبری: همسفر هاجر رهجوی راهنما همسفر سمیه (لژیون ششم)
ویراستاری و ارسال: همسفر معصومه رهجوی راهنما همسفر فهیمه (لژیون یازدهم)
- تعداد بازدید از این مطلب :
120