تغییر صفت گذشته بر مبنای اختیار است.

ابتدای وادی دهم پیام بسیار زیبایی دارد که انسان را عاشق و شیفته می‌کند. خداوند به انسان یادآور می‌شود که اگر شهر وجودی تو دچار طغیان شده باشد و رو به نابودی برود و با توکل به خداوند و حرکت کردن به سمت ارزش‌ها، می‌توانی عظمت و سلامتی را به شهر وجودی خودت بازگردانی. مطلب مهمی که در این پیام آمده این است که باید هر لحظه روند تکامل را با محبت حس کنیم و اگر بخواهیم قدرت مطلق را بشناسیم؛ باید تمنای دل داشته باشیم و بدانیم که حیات ادامه دارد. به ویژگی‌های هر چیزی، صفت گفته می‌شود؛ مثلاً وقتی گفته می‌شود گل خوشبو، خوشبویی صفت گل است یا تخته سیاه، سیاهی ویژگی تخته است. در هستی چیزی به نام سکون وجود ندارد و همه چیز جاری است و دلیل جاری بودن انسان هم همین است؛ چون انسان همانند هستی در حال حرکت است و اگر انسانی در جهت مثبت حرکت نکند، مطمئناً در جهت منفی حرکت می‌کند و اگر برای آن کاری نکند، نه تنها در همان ضد ارزشی نمی‌ماند، بلکه هر لحظه سقوط بیشتری می‌کند و به قعر ظلمات کشیده می‌شود.

کاری که مانع تغییر صفت ما به سمت مثبت‌ها می‌باشد، عادت است؛ اگر به یک خصیصه ضدارزشی عادت کرده باشیم و به خودمان حق بدهیم که چون عادت دارم، پس باید این چنین بمانم، نمی‌گذارد که در جهت مثبت‌ها تغییر کنیم. وادی دهم؛ مثل شمشیر دولبه است، یک لبه می‌تواند ما را امیدوار کند و به جلو ببرد و یک لبه هم می‌تواند ما را در ناامیدی و خفا نگه دارد. وادی دهم قانون است و به ما می‌گوید: تا اعمال و رفتارهای گذشته که ویژگی و صفت توست، تغییر نکند، به نتیجه نمی‌رسی. انسان موجود پیچیده‌ای است و هر کسی به نحوی و به شکلی این ویژگی‌ها را دارد؛ ولی عیان نمی‌کند؛ چون خودش هم نمی‌داند که غرق در آنهاست و فکر می‌کند، کار درستی انجام می‌دهد. طبق این وادی، انسان با موهبت اختیاری که دارد، می تواند آن صفات را تغییر دهد. اختیار انجام هر کاری با ماست؛ ولی نتیجه‌ای که بر اثر انجام دادن آن کار برای ما رقم می‌خورد، جبر است. مصرف کننده به اختیار اولین بار مواد مصرف می‌کند؛ ولی معتاد شدن و مشکلات زندگی، جبری است که به واسطه آن انتخاب غلط، بر او وارد می‌شود و خارج از اراده او می‌باشد.

هیچ انسانی مجبور نیست تا آخر عمر همان که هست باقی بماند؛ زیرا خداوند به انسان اختیار داده است، تغییر صفت گذشته همه بر مبنای اختیار ماست. تا حالا اینچنین بودیم و از امروز اختیار داریم که طور دیگری باشیم. حضرت علی(ع) می فرمایند: اگر دو روز شما مثل هم باشد، ضرر کرده اید؛ اگر این را متوجه شویم که باید روز به روز از ضدارزشها به سمت ارزشها برویم، خداوند هم ما را یاری می‌کند، چنانچه در سوره بقره می‌خوانیم: «الله ولی الذین آمنوا یخرجهم من الظلمات الی النور» خداوند ولی کسانی است که از ظلمت به سمت نور بروند؛ اگر دعا مستجاب نمی‌شود و خداوند یاری نمی‌کند، مطمئناً هنوز در ظلمت هستیم؛ حال هرچقدر هم بلد باشیم نقش بازی کنیم. من می‌توانم تغییر کرده و سپس به انسان واقعی تبدیل شوم و درنتیجه از این جهان ترخیص شوم، طبق مثلث (تغییر، تبدیل، ترخیص) راهی جهان دیگری شوم و بدانم که اگر صفات و حس بد من تغییر نکند، در جهان‌های دیگر هم این صفات همراه من خواهند بود و مشکلات من بیشتر خواهد شد.

در این جهان نیز با صفات بد نمی‌توانم (نور، حس و صوت) که لازمه تغییرات من هستند را درک کنم؛ زیرا این سه مؤلفه سازنده هستند و من می‌توانم با درک این مطالب از نار به نور برسم؛ اگر حس من تغییر نکند، صفات من نیز تغییر نخواهد کرد و برای تغییر صفت نیازمند تزکیه و پالایش هستیم. ما باید بتوانیم، نفس وجودی خودمان را پرورش دهیم و برای این کار می‌توانیم از نقطه‌ی کم شروع کنیم؛ زیرا تغییرات یک‌مرتبه در زندگی رخ نمی‌دهند. عشق به‌صورت ناگهانی رخ نمی‌دهد؛ اگر می‌خواهیم، معنی عشق و محبت و حس را درست یاد بگیریم؛ باید در مسیر الهی حرکت کنیم تا تغییرات کم‌کم رخ بدهند. امیدوارم همه ما که در این مسیر کنگره که قرار گرفته‌ایم، بتوانیم با آموزش‌های اصولی و صحیح به قدرت تفکر سالم، ایمان سالم، عمل سالم، حس سالم و عقل سالم و درنتیجه عشق سالم برسیم تا‌ تمام موجودات هستی را دوست داشته باشیم و بتوانیم به جهان هستی و انسان‌ها خدمت کنیم.

رابط خبری: راهنما همسفر شهناز
نویسنده و ویراستار: همسفر شایسته رهجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول)
عکس: همسفر سوگند رهجوی راهنما همسفر شهناز (لژیون سوم)
ارسال: همسفر زهرا رهجوی راهنما همسفر ژیلا (لژیون اول)
همسفران نمایندگی صفادشت