جاری همچو رودخانه

به نام قدرت مطلق الله

سومین جلسه از دوره دوم کارگاه‌های مجازی کنگره ۶۰ همسفران نمایندگی قائم‌شهر با دستور جلسه «وادی دهم و تأثیر آن روی من» با استادی راهنما همسفر مریم برگزار شد.

سخنان استاد:
وادی دهم می‌گوید: صفت گذشته  در انسان صادق نیست؛ چون جاری است جاری همچون رودخانه! در واقع این وادی مانند شمشیر برنده است. هم امید صعود به انسان  می‌دهد و هم هشدار برای سقوط؛ زیرا خداوند بعد از خلق انسان به او قدرت بسیار باارزش و گران‌بهای اختیار را بخشید و انسان برای استفاده از این قدرت؛ باید دانش و آگاهی بسیاری به دست بیاورد تا بتواند از تمام دوراهی‌های سخت زندگی عبور کند. برای همین است که این وادی می‌گوید: رحمت خداوند در مسیر زندگی انسان قرار می‌گیرد و انسان می‌تواند خطوط زندگی‌اش را به شکل بسیار زیبایی ترسیم کند.

واقعاً چه موهبت عظیمی است که انسان حتی اگر در پایین‌ترین نقطه جهنم باشد می‌تواند صفت‌های زشت و نادرست خود را تغییر دهد. نه اینکه مثل مرداب راکد بماند و بگوید من همین هستم، تا رحمت خداوند شامل حال من شود چرا که پایان هر نقطه سرآغاز خط دیگری است، یعنی همیشه راه نجات هست و این به دلیل جاری بودن انسان است  و البته اگر در بالاترین نقطه بهشت هم باشد و صفات نیک او به صفات زشت تبدیل شود او را به جهنم خواهد کشید.

هیچ‌چیز در هستی نمی‌بینیم که ثابت باشد و تغییر نکند؛ چون مسیر تکامل و زندگی، تغییر، تبدیل و ترخیص است. از حلقه‌ای در آفرینش به حلقه‌ای دیگر از زمین به آسمان و از آسمان به زمین تا کجا؟ تا ابدیت بی‌انتها. انسان؛ باید تلاش کند وبا  دوری از ضد ارزش‌ها و با تزکیه و پالایش وجود خود، نار درون را به نور تبدیل کند؛ زیرا این وادی به ما می‌گوید: صفت گذشته در انسان صادق نیست. ما اگر ناخالصی‌های وجودمان را از بین نبریم، طعمه مناسب برای انوار آلوده و ناخالص هستیم که اهداف مخرب و بازدارنده دارند و ما برای اینکه مورد هجوم آنها قرار نگیریم؛ باید حرکت کنیم، نه باید دوید تا انتهای بودن، باید در مسیر حقیقت گام برداشت؛ باید موج گیرنده و فرستنده خود و یا به عبارتی صفت خود را تغییر بدهیم و این کار فقط به‌وسیله تزکیه و پالایش انجام می‌گیرد . وقتی تفکری سالم داشته باشیم به ایمان می‌رسیم و ایمان؛ یعنی تجلی نور خداوند در انسان. از ایمان سالم به عمل سالم می‌رسیم و این‌ها همه ممکن نیست مگر با آموزش سالم و تجربه مفید. آدم بد به ما می‌آموزد که بدی زشت است و او معلم ما خواهد بود و اگر ما به عشق سالم برسیم، خواهیم دانست که بدی انسان‌ها ازروی جهل و نادانی آنها است.

  از این وادی نتیجه می‌گیریم که ما به کنگره می‌آییم تا از آب گل آلودی که سال‌ها در مسیر زندگی‌مان جاری بود گذر کنیم و راه به‌سوی دریای زلال معرفت و دانایی پیدا کنیم. در طلوع خورشید، نورافشانی زیبای آن پیام می‌دهد: که ای از شهر وجودی خود گریخته بازگرد که زندگی  دوباره آغاز شده وبا تزکیه، نار درونت را به نور تبدیل کن؛ چون صفت گذشته در انسان صادق نیست. پس برای رسیدن به هدف هیچ‌وقت دیر نیست؛ چون انسان جاری است.

نویسنده: راهنما همسفر مریم (لژیون دوم)
ویرایش، ویراستاری و ارسال: همسفر فاطمه رهجوی راهنما همسفرصبحگل (لژیون ششم)
همسفران نمایندگی قائم‌شهر