آقای مهندس در سیدی نبود روشنایی میفرمایند؛ وادی اول تا ششم، شش ماه طول کشید و بقیه وادیها ۱۳.۵ سال طول کشیدهاند. وادی چهاردهم تمام جهانبینی را پوشش میدهد. جهانبینی مسئلهای بسیار مهم است و همه پیامبران برای آموزش آن آمدهاند. ما در تمام سطوح با جهانبینی سروکار داریم. خلقوخوی انسان در صورآشکار و پنهان خود را نشان میدهد. پایه روان بر دو چیز است: جهانبینی و فیزیولوژی. ممکن است در ظاهر، فردی بسیار معقول و منطقی باشد، ولی در باطن، ویژگیهای مخرب و منفی داشته باشد.
یکی از مشکلات ما انسانها، ناامیدی و تاریکی است. تاریکی به معنای عدم وجود نور است. وقتی نور نباشد، تاریکی وجود دارد، مانند امید و ناامیدی. وقتی امید نباشد، ناامیدی به وجود میآید. ناامیدی سم است و انسان را نابود میکند؛ بیمحبتی نیز میتواند انسان را از پا درآورد. در کنگره، این محبت و امید است که ما را کنار هم نگه داشته است.
در درون انسان، تواناییهای زیادی نهفته شده و ما میتوانیم آنها را به مرحله عمل درآوریم. برای اینکه بتوانیم از تاریکیها رهایی یابیم، باید کلید آن را پیدا کنیم. در کنگره، در مورد درمان اعتیاد، کلید آن پیدا شده و با روش DST، میتوانیم سختیهایی که برای ما پیش میآید را به عنوان رحمت خداوند تلقی کنیم و به رحمت الهی نائل شویم.
اگر یک مثلث را در نظر بگیریم، یک ضلع آن تاریکی و ضلع دیگر روشنایی است و ضلع پایینی، یعنی قاعده مثلث، مسیر راه است. میتوانیم اینگونه تصور کنیم که همه چیز در دنیا تاریک است، ولی اگر به درستی نگاه کنیم، میگوییم که کار بزرگ و عظیمی وجود دارد که بیان آن آسان نیست و به کار بردن آن سخت است. ما باید همه چیز را از قوه به فعل درآوریم، یعنی از فکرمان به عمل در بیاوریم. باید بدانیم هر چیزی راه حلی دارد. ما در کنگره این را یاد گرفتیم که کلید حل مسئله را پیدا کنیم یا به قولی صورت مسئله را. اگر در تصویر به یک نقطه سیاه نگاه کنیم، همه آن تصویر را سیاه میبینیم، ولی اگر برعکس نگاه کنیم، میتوانیم همه چیز را روشن ببینیم.
برداشت من از این سیدی این است که ما همه چیز را سخت میگیریم و در نتیجه، زندگی هم برای ما سختتر میشود. من یاد گرفتم که همیشه امیدوار باشم و هر مسئلهای، هرچند بزرگ و دشوار، را با راه حل آن مسئله و پیدا کردن کلید و قدم گذاشتن در مسیر درست و حرکت کردن، میتوانم حل کنم. جهانبینی در تمام زندگی ما اهمیت زیادی دارد. به فرموده آقایمهندس، همین که من بلند شوم و کارهای روزمره خود را انجام دهم و به بعداً موکول نکنم، خود نشاندهنده جهانبینی من است. من فهمیدم که پس از هر سختی، آسانی وجود دارد. ما با این سختیها آزموده میشویم و خدا را بیشتر میشناسیم و به بزرگی خدا پی میبریم.
منبع: سیدی نبود روشنایی(مهندسحسیندژاکام)
نویسنده: همسفر شیرین رهجوی راهنما همسفر حمیرا(لژیوندوم)
عکس: همسفر عاطفه رهجوی راهنما همسفر عطیه(لژیونیک)
ویرایش و ارسال: همسفر الین نگهبان سایت
همسفران نمایندگی محمدیپور قم
- تعداد بازدید از این مطلب :
12