گروه خانواده - رسیدن نفس به تعادل و میانه رو یعنی رسیدن به سعادت

جناب مهندس در سی‌دی نبود روشنایی از قول استادشان می‌فرمایند: «وادی یازده را به پایان رساندید. وادی دوازده و سیزده را هم با مطالعاتی که داشتید می‌توانید به صورت کامل بنویسید. اما وقتی به وادی چهارده رسیدید، دقت بیشتری داشته باشید؛ چرا که این وادی بسیار مهم و عظیم است. زیرا همه هستی و خلقت را پوشش می‌دهد.»

اگر ما پرده‌ای بر روشنایی بکشیم و فکر کنیم همه چیز سیاه و تاریک است این به دلیل نبود نور و روشنایی است. باید در مورد آن بتوانیم مطلب بنویسیم که وقتی انسان‌ها با مشکلاتی روبرو می‌شوند و نمی‌توانند کلید آن و راه حل آن را پیدا کنند دچار یاس و ناامیدی می‌شوند و همه چیز را سیاه و تاریک می‌بینند. در صورتی که اگر ایمان داشته باشیم که مسائل و سختی‌هایی که برایمان پیش می‌آید برای ساخته شدن ماست و بعد از هر سختی آسانی خواهد بود و این سختی‌ها لعنت خداوند نیستند بلکه رحمت الهی هستند،
اگر بتوانیم استعدادها و توانایی‌های درونی خود را پیدا کنیم، می‌توانیم بسیاری از مشکلات خود را حل کنیم.

بنابراین باید بدانیم که هر موضوعی یک کلید و یک راه حل دارد که با شروع و انجام آن راه‌های مختلف پیدا می‌شود. از یک نقطه سیاه در یک تصویر سفید می‌توان با افکار شیطانی به صفحه سیاه رسید و برعکس از یک تصویر سیاه که یک نقطه سفید در آن است می‌توان با افکار درست و الهی تمامی آن صفحه را به روشنایی و سفیدی تبدیل کنیم. اگر یک مثلث را در نظر بگیریم که یک ضلع آن تاریکی و ضلع دیگرش روشنایی باشد و قاعده مثلث مسیر راه باشد، انسان می‌تواند با توجه به اختیاری که دارد انتخاب کند که مسیر روشنایی را برود و یا مسیر تاریکی را و این بستگی به میزان دانایی و آگاهی او دارد و اینطور نیست که تصور کنیم همه چیز در عالم ظلمات متولد می‌شود.

پندار و گفتار و کردار ما بیانگر روان ماست. در واقع روان یعنی خلق و خوی انسان در صور آشکار و صور پنهان. شاید شخصی در صور آشکار بسیار عالی و معقول باشد اما در صور پنهان یک قاتل زنجیره‌ای.

جهان بینی نگاه و برداشت ما از جهان هستی است. این جهان بینی ماست که مشخص می‌کند مسیر زندگیمان به چه سمت است و زندگی را برایمان معنادار می‌کند و می‌فهمیم تلاش‌ها و زحمات ما قرار نیست هدر رود. مهم هست بدانیم خوشبختی و آرامش و آسایش ما در گرو خوشبختی دیگران هست.

در کلام الله آمده است که ما شما را امتی میانه قرار دادیم و این اهمیت تعادل و میانه‌روی در زندگی است و اینکه نباید در هیچ چیز افراط و تفریط کرد همه چیز باید در حد و اندازه معقول و متعادل باشد؛ چرا که وقتی نفس به مرحله میانه می‌رسد به ما الهام می‌شود. فالهمها فجورها و تقواها. امید است در مسیر کنگره و آموزش‌های آن بتوانیم خودمان را بهتر بشناسیم و توانایی‌های درونی مان را از قوه به فعل تبدیل کنیم.

نویسنده: راهنما همسفر زهرا 
رابط خبری: همسفر صدیقه رهجوی راهنما همسفر زهرا (لژیون دوم)
ارسال: همسفر زهره رهجوی راهنما همسفر مهدیه (لژیون یکم)