چهاردهمین جلسه از دوره هشتم کارگاه های آموزشی خصوصی کنگره ۶۰؛ نمایندگی جهانبین شهرکرد؛ به استادی راهنمای محترم مسافر محمد، نگهبانی مسافر حسین و دبیری مسافر مرتضی، با دستور جلسه «رابطه یادگیری و معرکهگیری» یکشنبه ۲۷ آبان ماه ۱۴۰۳، ساعت ۱۷ آغاز به کار نمود.
خلاصه سخنان استاد :
سلام دوستان محمد هستم یک مسافر؛
خدا را شاکر و سپاسگزارم که دوباره در این جایگاه قرار گرفتم تا بتوانم آموزش بگیرم و خدمت کنم. برای سفر اولی ها آرزوی درمان اعتیاد را دارم و برای سفر دومیها هم حال خوب و سلامتی را آرزو میکنم.
دستور جلسه این هفته در مورد رابطه یادگیری و معرکه گیری است و یکی از دستور جلسات خیلی مهمی است که آقای مهندس در دستور جلسات هفتگی قرار دادهاند، برای کسانی که میخواهند در سفر اول به درمان برسند و یا کسانی که میخواهند در سفر دوم در کنگره ماندگار باشند و خدمت کنند.
رابطه یادگیری و معرکه گیری دقیقاً رابطه عکس دارد و اگر بخواهیم بصورت جداگانه آنها را معنی کنیم، یادگیری یعنی آموختن و یاد گرفتن هر چیزی و اساس کار انسان از اول تا آخر هم بر همین مبنای آموزش است و در هر سطحی که باشد از آموزش موسیقی و یا آموزش یک فن و... میتواند باشد.
معرکه گیری را آقای مهندس از پهلوانان قدیم گرفتند. آنها یک معرکهای راه می انداختند و چند نفر را دور خودشان جمع میکردند و یک سری حرکات نمایشی انجام میدادند و جلب توجه می کردند و یک کسبی هم راه می انداختند.
الان صحبت ما در خصوص کنگره است و یادگیری بر اساس دانایی است و یکی از ضلع های مثلث دانایی، آموزش است. معرکه گیری در مثلث جهالت میباشد و پایهی اصلی آن منیت است و کسی که منیت داشته باشد، آموزش نمیگیرد و کم کم وارد قضیهی معرکه گیری میشود و چه در کارگاه آموزشی باشد و چه در لژیون، نمیتواند صحبت های دیگران را بشنود و آقای مهندس در یکی از سیدیها میگویند که دو چیز در کنگره تجربه و ثابت شده است و یکی از آنها این است که کسی که در کنگره به درمان رسیده باشد و روی برنامه باشد، بد کنگره را نمیخواهد و مورد دیگر این است که کسی که روی برنامه نیست و مخفیانه مواد مصرف میکند، وارد معرکه میشود و دائم در حال نق زدن و حاشیه است و از همه چیز ایراد می گیرد، مثلا از مرزبان، از راهنما و از سیستم اداره کردن کنگره هم ایراد می گیرد و این نشان دهنده این است که شخص روی برنامه نیست.
در کنگره وقتی که منیت باشد و شخص به حاشیه برود، این حاشیه مثل گردباد است که باعث میشود شخص به بیرون پرتاب شود و این شخص به تنها کسی که آسیب میزند خودش است.
آقای مهندس تعریفی که از معرکه گیری میکند این است که تبدیل کردن یک موضوع به موضوع دیگر را معرکه گیری میگوییم و یکی از نشانه های آن این است که در لژیون از رهجو در مورد نوشتن سیدی سوال میشود و شخص سوال های بی ربط میپرسد و از موضوع اصلی خارج شده و وارد معرکه میشود و این موضوع در پارک هم خیلی اتفاق میافتد و اساس کار آن یا غیبت است و یا قضاوت کردن و یا سرزنش.
اگر کسی خواست معرکه گیری کند باید سعی کنیم که با آنها هم سو نشویم و اگر خودمان هم یک مشکلی را داریم، سعی نکنیم که با معرکه گیری پنهانش کنیم و میتوانیم با یک معذرت خواهی و یک اعتراف ساده موضوع را حل کنیم.
مورد بعدی هم حیاط شعبه است که چند نفر دور هم جمع میشوند و معرکه گیری میکنند، به حیاط رفتن موردی ندارد ولی اگر میخواهیم به درمان برسیم و به حال خوش برسیم باید این موارد را رعایت کنیم.
از اینکه به صحبت های من گوش دادید از همه شما سپاسگزارم.
نگارنده: مسافر ابوالفضل لژیون ۱۶
عکاس: مسافر مسعود لژیون ۷
تنظیم: مسافر وحید لژیون ۱۸
ارسال: مرزبان خبری مسافر ایمان
نمایندگی جهانبین شهرکرد/مسافران
- تعداد بازدید از این مطلب :
478