نوشتار مسافر حسن، رهجوی راهنمای محترم مسافر احسان در خصوص: "رابطهٔ یادگیری و معرکه‌گیری"

سلام دوستان حسن هستم یک مسافر. درگذشته به دلیل ناآگاهی و نادانی دچار معرکه‌گیری بودم و در این بازی نباید حتماً کار عجیبی انجام می‌دادم. همان حرکت‌های ضدارزشی که قبل از ورود به کنگره داشتم یکی از معرکه‌گیری‌هایم بود. گاهی اوقات که در مکان مصرف، میهمان جدیدی می‌آمد و بدگویی یا طرف‌داری از قشر یا فرد خاصی می‌کرد او را مورد تشویق یا حمله قرار می‌دادیم؛ چون در خصوص آن موضوع علم و مطالعه کامل نداشتیم، اگر هم سخنان گوینده باب دل ما مصرف‌کننده‌ها نبود حرف‌های او را تکذیب یا بهانه‌ای برای برهم‌زدن جمع درست می‌کردیم. در آن شرایط دشمن بیرونی نداشتیم، بلکه نادانی، جهل و لجبازی ما دشمن درونمان بود و روزبه‌روز هم او را بیشتر پرورش می‌دادیم. افکار منفی بیشتر روی روان خودم کار می‌کرد که این همه مشکلات تا به امروز در زندگی‌ام به بار آمده است، همه این‌ها از نداشتن آموزش و یادگیری بود. امروز خدا را شکر با کمک کنگره ۶۰ آموزش‌های درست را در زندگی‌ام کاربردی می‌کنم و دیگر بهانه‌گیری نمی‌کنم، نق نمی‌زنم، از دیگران و خدا نمی‌خواهم که مسائل و مشکلات زندگی مراحل کنند؛ زیرا این زندگی از آن من است و خودم باید برای نگه‌داشتن و درست‌کردنش زحمت بکشم تا به موفقیت و تعادل برسم. هیچ‌وقت نمی‌گذارم با معرکه‌گیری‌های اطرافیانم وارد حاشیه‌های گذشته گردم تا انرژی که برای درمان لازم دارم از بین نرود، همچنین برای اینکه تغییرات در من حاصل بشود از دایره درمان دوری نمی‌کنم. آقای مهندس در شروع تمامی جلسات می‌گویند: برای رهایی از دست بزرگ‌ترین دشمن خودمان که جهل و ناآگاهی خودمان است ۱۴ ثانیه سکوت و به خداوند پناه ببریم. قدردان شما هستم که وقت خود را صرف کردید تا متن مرا بخوانید.
نگارش: مسافر حسن از لژیون دوازدهم
ویرایش: مسافر حسین
تصویر: مسافر مصطفی از لژیون دهم
ارسال: مسافر مرتضی
نمایندگی رضوی مشهد